Najważniejsza jest prawda sceniczna

Międzynarodowe Spotkania Artystyczne od lat pokazują, że sztuka jest dla osób niepełnosprawnych najlepszą formą terapii, a także doskonałym sposobem integracji z pełnosprawnymi. Dziś (21 listopada) w CSE „Światowid” popis swoich umiejętności dały zespoły taneczne, wokalne i teatralne z Polski i zagranicy. - Bardzo cenimy sobie występowanie właśnie w Elblągu – mówi Monika Kazimierczyk, terapeutka i opiekunka grupy teatralnej „Kwiat polskiej młodzieży” z Ostródy. - Niedawno nasza grupa brała udział w projekcie historycznym. Okazało się to dużym wyzwaniem, ale także przygodą. Nigdy nie spodziewałam się, że będę sięgać po tematykę patriotyczną, ponieważ zawsze uważałam, że nie da się robić spektakli historycznych z tego względu, że aktor nie powinien grać czegoś, czego nie przeżył.
       Grupa ostródzka zaprezentowała dziś na scenie spektakl „Zapisani”, który powstał na bazie prawdziwych historii powstańców warszawskich. - Opraliśmy się na historiach ludzi młodych – mówi Monika Kazimierczyk. - Okazało się, że jest to aktorom bliskie, że dadzą radę, że chcą. Spektakl jest bardzo mocny, bardzo żywiołowy, pełen energii, ale i prawdy scenicznej. Dla mnie najważniejsze w pracy terapeutycznej jest całkowite zaufanie aktorom. Bardzo nie lubię wchodzenia terapeutów na scenę. Takie zachowanie świadczy o braku zaufania do aktorów. Przed chwilą miał miejsce taki właśnie spektakl, kiedy to cztery terapeutki odgrywały główne role, a młodzież była tylko tłem. Jest to tworzenie teatru tylko dla siebie, a na pierwszym planie powinni być przede wszystkim aktorzy, którzy potrzebują terapii.
       W skład grypy teatralnej „Kwiat polskiej młodzieży” wchodzą osoby pełno- i niepełnosprawne. Jednak to te drugie wiodą prym w grupie. - Najcenniejsze jest dla mnie to, że podczas naszych prób to nie osoby pełnosprawne były liderami na scenie, a właśnie osoby niepełnosprawne dawały wskazówki młodzieży o zasadach teatru, o ruchu scenicznym, o geście, o słowie – mówi terapeutka. - To było najcenniejsze, bo po raz kolejny zostały przełamane bariery i stereotypy. Nieważne są dla mnie potknięcia na scenie, niedoskonałości. One są dla mnie właśnie atutem. Spektakl wtedy żyje. Nie musi być wszystko synchronizowane. Przed chwilą wystąpiła też grupa elbląska „Hipnoza” i było wtedy tyle wspaniałej zabawy! Aktorzy po prostu żyli na tej scenie! I to nic, że było nierówno czy nieczysto, ale oni mieli taką frajdę, że są na scenie, że tańczą. Ja się ubawiłam, uśmiałam. I właśnie o to chodzi, bo to była ta prawda sceniczna.
       Z wielkim entuzjazmem o swoich przygotowaniach do spektaklu opowiadali sami aktorzy. - Nasze nastawienie jest pozytywne i pozytywny też jest sam przekaz o powstaniu warszawskim – mówi Bartek, który w przedstawieniu gra gestapowca. – Uwielbiam być na scenie. Gdy gram, wczuwam się w rolę i staram się grać emocjami.

- Temat jest poważny i może trochę kontrowersyjny, ale mam nadzieję, że widzom się spodoba – mówi jeden z aktorów, Paweł. - Jest to dla nas nowe wyzwanie, bo po raz pierwszy gramy role mówione. Do tej pory pracowaliśmy mimiką i gestami. Mówimy nawet po niemiecku. Dzięki naszej sztuce przełamujemy bariery i stereotypy.
       - Gram w powstaniu rolę Halszki – mówi z dumą Natalia. - Nie mam tremy, mam pozytywne nastawienie i jestem bardzo szczęśliwa.
       Podczas tegorocznych Spotkań nie zabrakło także zagranicznych akcentów. - Damy dziś pokaz naszych narodowych tańców – mówi Olga z zespołu choreograficznego DIVO z Kaliningradu. - Zatańczymy też taniec klasyczny. Jako zespół występujemy na różnych festiwalach, bierzemy udział w konkursach nie tylko w Rosji, ale też w Polsce czy na Litwie.
       Jutro (22 listopada) ostatni dzień Międzynarodowych Spotkań Artystycznych. W programie występ teatru społecznego „Biuro Rzeczy Osobistych”, warsztaty muzyczne dla terapeutów, blok warsztatowy, happening plastyczny oraz wernisaż wystawy prac uczestników Międzynarodowego Pleneru Artystycznego „Impresje”.