Czy wiesz, gdzie w Elblągu znajdował się dom mody „Kreacja” i zakłady wyrobu naczyń blaszanych? O tym i wielu innych ciekawostkach w kolejnym odcinku „Historii elbląskich ulic” opowiada Karol Wyszyński, przewodnik PTTK. Dzisiaj przedstawiamy historię ulicy Pocztowej.
Zakłady Neufelda
Naszą wędrówkę ulicą Pocztową zaczynamy na wysokości skrzyżowania z ul. Królewiecką. Po prawej stronie, patrząc w kierunku Placu Słowiańskiego, jeszcze w latach 60. znajdował się budynek, w którym mieścił się Dom Mody „Kreacja”. W pierwszych powojennych latach znajdowała się tu podła knajpa, o której M. Filipowicz, ówczesny dyrektor stoczni, w swych wspomnieniach pisze, że spędzała mu sen z powiek.
Po tej samej stronie, za uliczką Zacisze (wzdłuż której biegły tory kolejowe), znajduje się dawny pałacyk oraz zabudowania po dawnych zakładach wyrobu naczyń blaszanych i emaliowanych Adolfa H. Neufelda. Fabryka zajmowała przestrzeń pomiędzy ulicami Pocztową, Armii Krajowej, Pestalozziego i Zacisze. Została założona w 1869 r., po 1945 budynki pełniły rolę magazynów Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców, zaopatrujących wówczas w towar elbląskie sklepy Społem. Dzisiaj mieszczą się tutaj również magazyny, hurtownie i sklepy elbląskich firm.
Podczas ostatniej przebudowy ulicy Pocztowej wyburzono jedną z hal, przy okazji odsłonięto też fundamenty komina, który był częścią kotłowni dawnej fabryki naczyń blaszanych.
Szkoła Hanzy i dla dziewcząt
Po przeciwnej stronie ulicy Pocztowej znajdował się budynek szkolny, powstały około 1879 r. W 1914 r. nazywano go szkołą Hanzy. Po drugiej wojnie światowej mieściła się tutaj pierwsza polska szkoła podstawowa. W latach 80. XX w. budynek był siedzibą Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej. Kilka lat temu cegła po cegle został przeniesiony na teren przy ul. Kościuszki i odtworzony jako kompleks hotelowy.
Kilkadziesiąt metrów dalej przy ul. Pocztowej znajduje się budynek Zespołu Szkół Ogólnokształcących (I LO i Gimnazjum nr 8). Powstał w latach 1873-1875 na potrzeby Wyższej Szkoły dla Dziewcząt (Hohere Tochterschulee). Po rozbudowie w latach 1911-1912 szkołę zmieniono na żeńskie Liceum im. Cesarzowej Augusty Wiktorii (Kaiserin Auguste Viktoria Lyzeum). To na cześć cesarzowej, która opiekowała się tą szkołą. W 1947 r. w murach tego budynku zagościło I Liceum Ogólnokształcące, od 1961 r. noszące imię Juliusza Słowackiego.
Idąc dalej w stronę poczty, przy skrzyżowaniu z ul. Garbary, mijamy ładnie odnowiony budynek z pięknym herbem Elbląga na szczycie. Teraz mieści się w nim Izba Skarbowa, przed wojną był siedzibą konsulatu Danii, a w czasach PRL mieściły się w nim biura i sklep tekstylny MHD (Miejskiego Handlu Detalicznego).
Zabytkowa poczta
Istniejący do dzisiaj budynek poczty powstał w 1887 roku. Został wzniesiony przez mistrza budowlanego Schaeffera w miejscu rezydencji radcy sądowego G. Christopha Struensee. Na marginesie doniosę, że zarówno jego jak i jego brata przedstawiono w filmie fabularnym „Kochanek królowej”. Wiąże się też z nim legenda dotycząca kościoła w Próchniku. W domu Struensee 8 maja 1807 r. gościł sam cesarz Napoleon.
Budynek poczty polska administracja przejęła od Rosjan 30 maja 1945 r., przez kilka wcześniejszych miesięcy od zdobycia miasta pełnił on rolę składnicy rzeczy zdobytych przez Armię Czerwoną.
Warto dodać, że pierwsza po wojnie polska poczta w Elblągu rozpoczęła działalność 23 kwietnia 1945 roku w budynku przy ul. Kajki (istnieje do dzisiaj). Jednym z pierwszych pocztowców był zmarły dwa lata temu Lech Baranowski, Honorowy Obywatel Elbląga.