W dzisiejszym odcinku naszego cyklu ponownie przenosimy się do gminy Paslęk. O ciekawostkach związanych w wsiami: Maciejowizna, Gibity i Buczyniec opowiada Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Maciejowizna
Wieś powstała jako osada z nadania Maczowi Weisserowi. W następnych okresach należała do dziedziców z Kwitajn, a następnie w XX w. do Johannesa Fotha z Malinowa, Maxa Hube, a ostatnim dzierżawcą był Rekigte. To z Malinowa i pobliskiej Leżnicy wywodzili się przodkowie Ferdynanda Schichaua.
Działania wojenne 1945 r. oszczędziły wieś. Jej pierwsi polscy osadnicy wywodzili się z Lubelszczyzny. Niestety, dzisiaj po wsi pozostały jedynie ślady dawnych sadów, bo ostatni mieszkaniec opuścił ją w 1975 r.
Nazwę wsi Matzweissen, wywodzącą się od nazwiska pierwszego zasadźcy, zmieniono po 1945 r. najpierw Maciejów, aby później zmienić ją na Maciejowiznę.
Gibity
To obecnie osada wsi Bądy, kiedyś była oddzielną wsią. Nie jest znany dokument lokacyjny miejscowości. Pierwszy raz wymienia się ją w 1448 r. w księgach czynszowych jako wieś na prawach pruskich.
Gibity doznały znacznych zniszczeń tak w czasie wojen polsko-krzyżackich w 1531 r. jak i w 1945 r. Dwukrotnie miejscowość była we władaniu rodu zu Dohna: pierwszy raz do mniej więcej 1553 r., kiedy to właścicielem został Albrecht Hohenzollern i ponownie od 1657 r. W międzyczasie właścicielem był Antonius von Brocke.
Do zabytkowych obiektów zalicza się pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego, trzy dawne budynki mieszkalne.
Do 1945 r. miejscowość nazywana była jako Giebitten, poprzednio określano ją jako Kywiken, następnie Kewitten. Obecne miano otrzymała po 1945 r.
Buczyniec
Wieś leży przy trasie Kanału Elbląskiego, gdzie znajduje się ostania pochylnia, licząc od Elbląga.
Buczyniec, położony pierwotnie na polanie leśnej, musiał powstać przed 1344 r. bo z 16 września 1344 r. pochodzi zapisek o nadaniu go na własność Szpitalowi Świętego Ducha w Elblągu. Z zachowanych zapisków z 1660 r. przez przełożonego wspomnianego szpitala wynika, że po wojnie polsko-szwedzkiej wieś doznała znacznych zniszczeń.
Pod koniec drugiego dziesięciolecia XIX w. w miejscowości istniała karczma, szkoła i leśniczówka, rozbudowana w 1835 r. Nowy budynek szkoły (powstał jako dom podcieniowy), zachowany do dzisiaj, pobudowano w 1840 r.
Korzystnie na rozwój wsi wpłynęła budowa Kanału Elbląskiego i pochylni w pobliżu wsi. Stała się miejscem wypadów turystycznych z Elbląga i Pasłęka, a dla dogodności turystów zmieniono rozkład jazdy pociągów dostosowując go do rejsu statków.
Na wiosnę 1934 r. w Buczyńcu otwarto schronisko młodzieżowe, z noclegownią dla żeglarzy. Obiekt ten przekazano następnie w prywatne ręce, powstała też tu gospoda należąca do Emila i Grety Steffen.
Do 1945 r. w Buczyńcu istniał dom podcieniowy z 1757 r.
Obecna nazwa została oparta na dawnej - Buchwalde - która wywodziła się od buka. Drzewa te dość gęsto porastały ówczesne lasy.