Kontynuujemy naszą wędrówkę po historii elbląskich ulic. Dzisiaj Karol Wyszyński, przewodnik PTTK, przybliża ciekawostki związane z ulicami, które łączy to, że znajdują się blisko siebie, a ich patronami są słynni Polacy.
Po raz pierwszy obdarzona nazwą przed 1937 r. jako ul. Nietzschego (Nietzschestrasse), po 1945 r. otrzymała obecne miano. Przebiega od ul. Królewieckiej do ul. Chopina. Na rogu właśnie z ul. Chopina uruchomiono we wrześniu 1945 r. Spółdzielczą Księgarnię „Kultura”, to tam nauczyciele i uczniowie zaopatrywali się w przybory i materiały szkolne. Założycielem i pierwszym jej kierownikiem był jeden z pionierów polskiego szkolnictwa w naszym mieście Kazimierz Dynia. W 1947 r. w Elblągu powstały jeszcze trzy jej filie, dwie przy ul. Królewieckiej i jedna przy 1 Maja. W 1950 r. zostały zastąpione przez Dom Książki.
Fryderyka Chopina
Przebiega od ul. Szymanowskiego, przecina ul. Curie-Skłodowskiej i biegnie do ul. Kopernika. Do 1945 r. jej patronem był Johann Fichte (Fichtestrasse). Po 1945 r. nadano jej obecną nazwę. Jest równoległa do ul. Królewieckiej. Pod nr 16 w okresie 1948-1950 znajdował się Inspektorat Szkolny, którym kierował Józef Sawiński.
Mikołaja Kopernika
Tak jak i poprzednie położona na oś. Rakowo, przebiega od ul. Królewieckiej do ul. Moniuszki. Przed 1924 r. nazwano ją ul. Immanuela Kanta (Kantstrasse). Po 1945 nazwana obecnym imieniem. Tak jak i poprzednie ulice należała po 1945 r. do tzw. Polskiej Dzielnicy, przy nich właśnie zamieszkiwali polscy osadnicy i to tutaj umieszczano pierwsze polskie instytucje i urzędy.
O budynku na rogu z ul. Królewiecką wspomniałem już w odcinku opisującym ul. Królewiecką. Następny budynek, nieco w głębi od wielu lat jest siedzibą Przedszkola nr 11.
Pod numerami 18-20 we wrześniu 1945 r. utworzono Dom Nauczyciela Powiatowego Polskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego, gdzie obok hotelu urządzono też stołówkę dla nauczycieli i ich rodzin oraz świetlicę.
Przy osiedlu powstałym po 1945 r. postawiono coś na kształt pomnika, poświęconego pierwszej Spółdzielni Mieszkaniowej w Elblągu „Sielanka”. Tu też powstały pierwsze budynki mieszkalne tej spółdzielni.
Pod nr 26-28 działało pierwsze w naszym mieście Hospicjum św. Jerzego im. dr Aleksandry Gabrysiak, poprzednio w tych budynkach funkcjonowało przedszkole nr 1 i żłobek. Żłobek po latach wrócił na swoje miejsce, bo hospicjum zyskało nową siedzibę przy ul. Toruńskiej. Za to willa przy ul. Kopernika, w której jeszcze w latach 90. funkcjonowała część hospicjum, do dziś niszczeje.
Do 1945 r. w wilii pod nr 26, należącej do Carla Steppuhna, zamieszkiwali też Erich Lanz – właściciel fabryki serów „Tilsator” (al. Grunwaldzka), a po 1933 r. dowódca 21. niemieckiej Dywizji Piechoty gen. Albert Wodring, który był zarazem dowódcą ówczesnego garnizonu w naszym mieście.
Przy ul. Kopernika po 1945 r. zamieszkał dentysta Kietliński, leczył między innymi zęby pierwszych pracowników późniejszego Zamechu. Przy posesji nr 25 pobudowano szkołę podstawową nr 25, obecnie działa tu Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy nr 1. Natomiast w willi na rogu z ul. Moniuszki działa Stowarzyszenie Ludności Pochodzenia Niemieckiego.
Cypriana Kamila Norwida
Łączy ul. Chopina z Moniuszki. Pierwszy raz określona przed 1937 r. jako ul. Artura Schopenhauera (Schopenhauerstrasse), po 1945 r, nadano jej obecne miano.
Jana Bażyńskiego
Położona w dzielnicy Śródmieście, przebiega od ul. Kopernika. Wytyczona i po raz pierwszy nazwana w 1966 r. Wraz z ulicą powstało wówczas nowe osiedle oraz przychodnia zdrowia.