Kim byli Goci, jak wyglądali i jakie pozostawili po sobie ślady? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie już dziś (26 stycznia) o godz. 18 na nowo otwartej w elbląskim Muzeum Archeologiczno- Historycznym wystawie stałej poświęconej Gotom.
Już w czasach starożytnych obszary na wschód od ujścia Wisły, a przede wszystkim okolice Elbląga, stanowiły atrakcyjne tereny dla osadnictwa pradziejowego. To szczególne miejsce do zamieszkania wybrała ludność archeologicznej kultury wielbarskiej, która identyfikowana jest z pobytem Gotów na ziemiach polskich od końca I do początków IV wieku po Chrystusie.
Goci byli bogatym plemieniem, o którym najwięcej danych źródłowych znajdujemy w dziele „Getica” pióra kronikarza łacińskiego Jordanesa, pochodzącym z VI wieku naszej ery. Dzisiaj znamy ich dzięki badaniom archeologicznym prowadzonym między innymi na jednym z cmentarzysk tego plemienia w Weklickach niedaleko Elbląga. Cmentarzysko w Weklicach to jedna z najciekawszych i najbogatszych rozpoznanych nekropolii środkowoeuropejskiego Barbaricum, czyli terenów poza zwartymi granicami cesarstwa. Do chwili obecnej stanowisko dostarczyło niezmiernie ważnych i obfitych źródeł archeologicznych i antropologicznych do rekonstrukcji dziejów ludności zamieszkującej u schyłku starożytności na wschodnim obrzeżu delty Wisły. Nekropolia położona jest w centralnym punkcie wybrzeża Bałtyku, gdzie łączyły się ze sobą główne szlaki handlowe starożytnej Europy. Pierwszy z nich prowadził drogą lądową z południa i znany jest jako słynny szlak bursztynowy, drugi - drogą wodną - od zachodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego przez dorzecze Łaby bądź od ujścia Renu do Wysp Duńskich i wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego.
Swoją potęgę zawdzięczali Goci bursztynowi i kontroli nad ostatnim odcinkiem szlaku bursztynowego. Pośredniczyli bowiem w handlu bursztynem, który docierał do samego Rzymu. Rzymska kultura i obyczaje niewątpliwie ukształtowały sposób ubierania się, ozdoby i styl życia Gotów.
Wystawa „Historia gocka” to wędrówka do krainy zamieszkałej przez niezwykły lud, który zostawił po sobie unikalne ślady w postaci zachwycających kunsztem wykonania ozdób, naczyń i przedmiotów wykorzystywanych w praktykach magicznych.
Wystawa znalazła swoje miejsce w wyremontowanej przez Zakład Usług Budowlanych Mytych piwnicy mieszczącej się w budynku Podzamcza elbląskiego Muzeum. Autorem wystawy jest archeolog, pracownik elbląskiemu Muzeum Grzegorz Stasiełowicz, aranżację plastyczną wykonał artysta plastyk Stanisław Czuba. Wystawa zrealizowana została w ramach projektu unijnego LAGOMAR.
Z kuratorem wystawy Grzegorzem Stasiełowiczem rozmawiała Marta Hajkowicz:
Goci byli bogatym plemieniem, o którym najwięcej danych źródłowych znajdujemy w dziele „Getica” pióra kronikarza łacińskiego Jordanesa, pochodzącym z VI wieku naszej ery. Dzisiaj znamy ich dzięki badaniom archeologicznym prowadzonym między innymi na jednym z cmentarzysk tego plemienia w Weklickach niedaleko Elbląga. Cmentarzysko w Weklicach to jedna z najciekawszych i najbogatszych rozpoznanych nekropolii środkowoeuropejskiego Barbaricum, czyli terenów poza zwartymi granicami cesarstwa. Do chwili obecnej stanowisko dostarczyło niezmiernie ważnych i obfitych źródeł archeologicznych i antropologicznych do rekonstrukcji dziejów ludności zamieszkującej u schyłku starożytności na wschodnim obrzeżu delty Wisły. Nekropolia położona jest w centralnym punkcie wybrzeża Bałtyku, gdzie łączyły się ze sobą główne szlaki handlowe starożytnej Europy. Pierwszy z nich prowadził drogą lądową z południa i znany jest jako słynny szlak bursztynowy, drugi - drogą wodną - od zachodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego przez dorzecze Łaby bądź od ujścia Renu do Wysp Duńskich i wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego.
Swoją potęgę zawdzięczali Goci bursztynowi i kontroli nad ostatnim odcinkiem szlaku bursztynowego. Pośredniczyli bowiem w handlu bursztynem, który docierał do samego Rzymu. Rzymska kultura i obyczaje niewątpliwie ukształtowały sposób ubierania się, ozdoby i styl życia Gotów.
Wystawa „Historia gocka” to wędrówka do krainy zamieszkałej przez niezwykły lud, który zostawił po sobie unikalne ślady w postaci zachwycających kunsztem wykonania ozdób, naczyń i przedmiotów wykorzystywanych w praktykach magicznych.
Wystawa znalazła swoje miejsce w wyremontowanej przez Zakład Usług Budowlanych Mytych piwnicy mieszczącej się w budynku Podzamcza elbląskiego Muzeum. Autorem wystawy jest archeolog, pracownik elbląskiemu Muzeum Grzegorz Stasiełowicz, aranżację plastyczną wykonał artysta plastyk Stanisław Czuba. Wystawa zrealizowana została w ramach projektu unijnego LAGOMAR.
Z kuratorem wystawy Grzegorzem Stasiełowiczem rozmawiała Marta Hajkowicz:
ET