Centrum Sztuki Galeria EL zaprasza 13 października o godz. 18 na wernisaż wystawy "Kod Płaszczyzny i Koloru" autorstwa wybitnego polskiego artysty Jerzego Grochockiego, który od wielu lat tworzy w USA a jego prace w Polsce pokazywane są dość rzadko.
Jerzy Grochocki (ur.1931) ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej oraz Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1963 do 1968 malował serie obrazów pt. Pejzaże inspirowane pejzażem górskim, a także Martwe Natury, Kompozycje Figuratywne i Impresje w nastroju surrealnej abstrakcji. W 1967 założył artystyczna grupę malarską nosząca nazwę Grupa 7. W 1977 roku uczestniczył w Kongresie Tekstu Wizualnego w Warszawie, gdzie pokazał swój system kolorystyczny w odniesieniu do dźwięku litery, tworząc swoisty język wizualny. W tym czasie był związany twórczo z ruchem Sztuki Systemu w Europie i z jego grupami artystycznymi takimi jak Arbeitkreis w Holandii, Dimensio w Finlandii, Exacte Tendenzen w Austrii. W latach 1978-80 Grochocki utworzył matematyczny ciąg liczbowy, który stal się inspiracja do wielu jego kompozycji. Komponował także fotomontaże, collage z przypadkowych form oraz modularne obiekty przestrzenne. W maju 1984 roku wyemigrował wraz z rodziną do USA. Mieszka w Houston, w stanie Texas. Brał udział w przeszło stu wystawach grupowych i indywidualnych w Europie i w USA. Otrzymał kilka nagród i wyróżnień. Prace Grochockiego znajdują się w muzeach i w prywatnych kolekcjach w Europie i w USA. Od roku 2000 do swoich prac wnosi rzeczywiste elementy drzewa i tworzy malarskie obiekty przestrzenne nazywając je Synteza, Natury z Logika Geometrii.
W roku 1970 w wyniku rozważań na temat koloru, przestrzeni i płaszczyzny obrazu, wyodrębnił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linie i punkt oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Z tych elementów stworzył system Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. Znaki płaszczyzny noszą arbitralnie przypisane im barwy, za pomocą których opisywana jest przestrzeń: otwarta, ograniczona, elementowa i dzielona. Z kolei czterem obszarom przestrzeni przypisywane są tradycyjne w kulturze żywioły: ziemia, ogień, powietrze i woda. Jest to rozwijany konsekwentnie od lat system, u którego podłoża znajdują się precyzyjne zagadnienia matematyczne. Za pomocą geometrycznych narzędzi Grochocki tworzy kompozycje atrakcyjne wizualnie i mimo to nie wyzbyte emocji.
Jak mówi sam autor prac:
„Tworząc obiekty sztuki niewątpliwie czerpię z trzech źródeł artystycznej informacji, takich jak:
1. Mój system "Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni". Stąd użycie kwadratu jako podstawowej formy obiektu, a co zatem idzie, liczby cztery jako określenie ilości i konsekwencja użycia czterech barw: czarnej, złotej, srebrnej i białej.
2. Intuicja artystyczna.
3. Świadomość i wiedza o integralności, związanej ściśle ze związkiem między punktami odniesienia w przestrzeni natury, a punktami odniesienia w przestrzeni analitycznej wyobraźni. Moja twórczość należy do postmalarskiego, abstrakcyjnego ruchu w sztuce, mając w swej wypowiedzi zarówno spuściznę konstruktywizmu, minimalizmu i sztuki konkretnej. Obrazy z otwartym obszarem, z wystającymi elementami, z horyzontalnymi i pionowymi liniami poza obrazem, lub zmieniające się w ruchu wymiary i powierzchnie, były i są zawsze związane z przestrzenią. Niewątpliwie moje kompozycje są wynikiem stosowania logicznych systemów, często opartych na ciągach matematycznych i liczbowych, wychodzących z płaskiego obrazu w trójwymiarową przestrzeń.
Na wernisaż wstęp wolny.
Wystawa będzie czynna do 4 grudnia 2011.
W roku 1970 w wyniku rozważań na temat koloru, przestrzeni i płaszczyzny obrazu, wyodrębnił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linie i punkt oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Z tych elementów stworzył system Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. Znaki płaszczyzny noszą arbitralnie przypisane im barwy, za pomocą których opisywana jest przestrzeń: otwarta, ograniczona, elementowa i dzielona. Z kolei czterem obszarom przestrzeni przypisywane są tradycyjne w kulturze żywioły: ziemia, ogień, powietrze i woda. Jest to rozwijany konsekwentnie od lat system, u którego podłoża znajdują się precyzyjne zagadnienia matematyczne. Za pomocą geometrycznych narzędzi Grochocki tworzy kompozycje atrakcyjne wizualnie i mimo to nie wyzbyte emocji.
Jak mówi sam autor prac:
„Tworząc obiekty sztuki niewątpliwie czerpię z trzech źródeł artystycznej informacji, takich jak:
1. Mój system "Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni". Stąd użycie kwadratu jako podstawowej formy obiektu, a co zatem idzie, liczby cztery jako określenie ilości i konsekwencja użycia czterech barw: czarnej, złotej, srebrnej i białej.
2. Intuicja artystyczna.
3. Świadomość i wiedza o integralności, związanej ściśle ze związkiem między punktami odniesienia w przestrzeni natury, a punktami odniesienia w przestrzeni analitycznej wyobraźni. Moja twórczość należy do postmalarskiego, abstrakcyjnego ruchu w sztuce, mając w swej wypowiedzi zarówno spuściznę konstruktywizmu, minimalizmu i sztuki konkretnej. Obrazy z otwartym obszarem, z wystającymi elementami, z horyzontalnymi i pionowymi liniami poza obrazem, lub zmieniające się w ruchu wymiary i powierzchnie, były i są zawsze związane z przestrzenią. Niewątpliwie moje kompozycje są wynikiem stosowania logicznych systemów, często opartych na ciągach matematycznych i liczbowych, wychodzących z płaskiego obrazu w trójwymiarową przestrzeń.
Na wernisaż wstęp wolny.
Wystawa będzie czynna do 4 grudnia 2011.
Beata Branicka, Galeria El