Lubię podsłuchiwać ludzi

- Wszystko zaczęło się, gdy pracowałem w Sopocie i codziennie cztery godziny spędzałem w pociągu, jadąc do pracy i z pracy – mówi pochodzący z Prabut autor trzech książek, Tomasz Wandzel. - Po pewnym czasie doszedłem do wniosku, że te cztery godziny to właściwie czas zmarnowany. W pewnym momencie wpadłem na myśl: „A może by tak coś napisać?”. Na początku były to krótkie opowiadania, felietony. A ponieważ mam taką naturę i uważam, że nie warto czegoś robić tylko po to, by potem to gdzieś schować, wszystkie moje początkowe wypociny wysyłałem na różnego rodzaju konkursy literackie, od gminnych po ogólnopolskie. Przez rok nic się nie działo. W tym czasie podpatrywałem, jak piszą inni i co ewentualnie należałoby poprawić w warsztacie. Po roku przyszło pierwsze wyróżnienie za opowiadanie „Ostatnie tango w Sopocie” – wspomina.
       Dziś Tomasz Wandzel ma na swoim koncie trzy wydane książki. Ostatnia z nich - „Grzeczna dziewczynka” stała się bohaterką wczorajszego (19 marca) spotkania autorskiego, które odbyło się w sali audiowizualnej Biblioteki Elbląskiej. Powieść w swej treści i charakterze znaczenie odbiega od dwóch pierwszych dzieł autora. Pisana jest bowiem z perspektywy kobiety, która wyrywa się spod skrzydeł rodziców i wyrusza w wielki świat, w którym zrywa ze stereotypem grzecznej dziewczynki. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze człowieka i wpada w sidła toksycznego związku: - Pisząc „Grzeczną dziewczynkę” musiałem przestawić się psychicznie, by na czas pisania choć w pewnym stopniu myśleć jak kobieta – mówi Tomasz Wandzel. - Główna bohaterka, Kinga, nie zbiera pozytywnych recenzji. No, ale być może książka jest czytana przez kobiety, które bardzo surowo oceniają postępowanie innych kobiet. Według mnie sposób postępowania bohaterki jest związane z tym, jak była wychowywana. Nawet, jeśli we mnie jako człowieku jest pewna niezgoda na jej postępowanie, o tyle jako autor twierdzę, że ta bohaterka właśnie tak miała wyglądać. Gdyby była inna, zmieniłoby to zupełnie sens książki.
       Świat „grzecznej dziewczynki” jest pełen wątpliwości i zagadek, nie brakuje w nim miejsca na szaleństwo, ryzyko i nieszczęście: - Jedna z czytelniczek powiedziała mi, że każda kobieta potrzebuje w życiu odrobiny szaleństwa, ryzyka i nieszczęścia. I to wszystko jest w życiu głównej bohaterki– wyznaje autor.
       Zarówno w najnowszej książce autora, jak i w jego debiutanckim dziele „Dom w chmurach” przewijają się postacie niewidome. Nie jest to przypadek, bowiem Tomasz Wandzel również nie widzi: - Bycie niewidomym nie jest taką tragedią, jak mogłoby się wydawać – mówi. - Jest to coś, z czym trzeba nauczyć się żyć. Wiadomo, że nikt nie chciałby tego doświadczyć, ale są większe tragedie. Co do moich niewidomych bohaterów, to tak sobie założyłem, że w co drugą moją książkę będę wplatał osoby niewidome.
       Zapytany o to, skąd czerpie inspiracje do swoich utworów, odpowiada: - Tematy zazwyczaj czerpię z tego, co usłyszę w pociągu, w podróży – wyznaje. - Mam taką brzydką wadę, że podsłuchuję ludzi, jadąc autobusem czy pociągiem, a potem to zapisuję i wykorzystuję – śmieje się.
       Już jesienią ukaże się kolejna pozycja Tomasza Wandzla. Autor bazując na wywiadach z byłymi mieszkańcami Wołynia, repatriowanymi na teren Prabut, stworzy dzieło, będące zapisem wspomnień nadal żywej przeszłości.