Dziś (6 czerwca) trzeci dzień Letnich Ogrodów „Polityki”. Mirosław Pęczak i prof. Wojciech Burszta będą rozmawiać z Komuną Otwock o tym, „Gdzie się podziała kontrkultura”. Natomiast muzycznymi gwiazdami wieczoru będą Kobiety oraz Tymon Tymański & The Transistors.
6 czerwca (piątek)
godz. 18 - Panel: „Gdzie się podziała kontrkultura” - spotkanie z Komuną Otwock, prowadzenie red. Mirosław Pęczak i prof. Wojciech Burszta
godz. 20 - Kobiety oraz Tymon Tymański & The Transistors
Prof. Wojciech Burszta, antropolog kultury, kierownik Zakładu Studiów nad Kulturą Współczesną Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu, dyrektor Zakładu Badań Narodowościowych PAN w Poznaniu.
Wykłada także w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Eseista i felietonista, „intelektualny kłusownik" po różnych dziedzinach wiedzy; uczeń Jerzego Kmity, Zygmunta Baumana i Clifforda Geertza; Interesuje się obecnie kwestią związku miedzy kulturą popularną a nacjonalizmem.
Wydał 9 książek w tym m.in.: Antropologia kultury - tematy, teorie, interpretacje (Zysk i S-ka, 1998), Dlaczego kościotrup nie wstaje. Ponowoczesne pejzaże kultury (Sic!,1999), Asteriks w Disneylandzie. Zapiski antropologiczne. (Wydawnictwo Poznańskie, 2001)
Tymon & The Transistors - to polski zespół muzyczny, założony w czerwcu 2002 przez Tymona Tymańskiego, wykonujący muzykę rockową. W repertuarze znalazły się zarówno utwory poprzednich formacji Tymona (Kury, Trupy, Czan, Poganie), jak i nowe, nawiązujące do poprzednich dokonań, mające jednak zdecydowanie gitarowy charakter. W 2004 zespół nagrał soundtrack do filmu Wojciecha Smarzowskiego „Wesele”. Druga płyta Tymona & Transistors, Don't Panic! We're From Poland, ukazała się w 2007 roku. Zespół odbył trasę koncertową i wrócił do studia, by nagrywać płytę o roboczym tytule Polskie Gówno. Planowany termin wydania płyty, mającej kontynuować zamysł rozwinięty na płycie Kur P.O.L.O.V.I.R.U.S. i na Weselu, to kwiecień-czerwiec 2008 roku.
Skład: Tymon Tymański – głos, gitara; Marcin Gałązka – głos, gitara; Arkadiusz Kraśniewski – gitara basowa; Filip Gałązka – instrumenty perkusyjne, głos.
Komuna Otwock - niezależna grupa założona w 1989 przez Grzegorza Laszuka i Pawła Stankiewicza. Sami członkowie Komuny Otwock mówią o swojej grupie - "anarchistyczna wspólnota działań". Komuna Otwock jest bodaj najbardziej radykalnym zespołem polskiego teatralnego off-u.
Twórcy wywodzą się z ruchu alternatywnego. W swojej działalności grupa odwołuje się do tradycji ruchów kontestatorskich - XIX-wiecznego anarchizmu i komun hipisowskich, nawiązuje do idei ekologicznych i feministycznych. Członkowie grupy byli organizatorami happeningów i akcji plenerowych, mieli własne radio, angażowali się w życie otwockiej społeczności. W miejscowości Ponurzyce prowadzili dom, gdzie organizowali kampanie proekologiczne; zielone szkoły. Stale współpracują również z Amnesty International. W Komunie Otwock działa około 20 osób.
Grupa od kilku lat występuje na najważniejszych przeglądach teatru off-owego, takich, jak krakowskie Reminiscencje czy Rozdroże w Warszawie, a także na poznańskiej MALCIE. Zespół występował też zagranicą. Komuna Otwock, ze względu na swoją społeczną postawę i teatralne środki, jakie wykorzystuje w swoich przedstawieniach, uważana jest za kontynuatorkę dokonań słynnej Akademii Ruchu. Członkowie grupy chętnie przyznają się zresztą do fascynacji i inspiracji zaczerpniętych z takich teatrów jak Akademia Ruchu, Bread and Puppet czy La Fura dels Baus.
Zespół zrealizował kilkanaście teatralnych projektów, wiele razy przygotowywał też przedstawienia dla dzieci. Do najgłośniejszych prezentacji Komuny Otwock należy m.in. multimedialny spektakl "Bez tytułu" (1996).
Komuna Otwock zrealizowała też widowisko "Trzeba zabić pierwszego Boga" (2000).
Kolejne przedstawienie grupy to wyciszone i rytmiczne "Design Gropius/Dlaczego nie będzie rewolucji" (2002) zainspirowane twórczością Waltera Gropiusa.
Ostatnio zespół zrealizował przedstawienie "Perechodnik/Bauman" (2003) na podstawie "Czy ja jestem mordercą?" - wojennego pamiętnika otwockiego Żyda - Calela Perechodnika oraz tekstu "Nowoczesność i zagłada" poświęconego socjologicznej analizie Holocaustu autorstwa Zygmunta Baumana.
Kobiety - polski zespół, który w tym roku otrzymał nominację do Paszportu „Polityki” w kategorii Muzyka Popularna. Muzyka „Kobiet” to ironiczne piosenki z wycieczkami w różne odmiany popu: avant pop, francuska piosenka, gitarowy pop-rock i nostalgia za latami 80. – to tylko niektóre elementy tej mikstury. Atut zespołu to nie tylko oryginalne instrumentarium (m.in. wibrafon), ale też malownicze teksty, pełne absurdalnych skojarzeń i odniesień.
godz. 18 - Panel: „Gdzie się podziała kontrkultura” - spotkanie z Komuną Otwock, prowadzenie red. Mirosław Pęczak i prof. Wojciech Burszta
godz. 20 - Kobiety oraz Tymon Tymański & The Transistors
Prof. Wojciech Burszta, antropolog kultury, kierownik Zakładu Studiów nad Kulturą Współczesną Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu, dyrektor Zakładu Badań Narodowościowych PAN w Poznaniu.
Wykłada także w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Eseista i felietonista, „intelektualny kłusownik" po różnych dziedzinach wiedzy; uczeń Jerzego Kmity, Zygmunta Baumana i Clifforda Geertza; Interesuje się obecnie kwestią związku miedzy kulturą popularną a nacjonalizmem.
Wydał 9 książek w tym m.in.: Antropologia kultury - tematy, teorie, interpretacje (Zysk i S-ka, 1998), Dlaczego kościotrup nie wstaje. Ponowoczesne pejzaże kultury (Sic!,1999), Asteriks w Disneylandzie. Zapiski antropologiczne. (Wydawnictwo Poznańskie, 2001)
Tymon & The Transistors - to polski zespół muzyczny, założony w czerwcu 2002 przez Tymona Tymańskiego, wykonujący muzykę rockową. W repertuarze znalazły się zarówno utwory poprzednich formacji Tymona (Kury, Trupy, Czan, Poganie), jak i nowe, nawiązujące do poprzednich dokonań, mające jednak zdecydowanie gitarowy charakter. W 2004 zespół nagrał soundtrack do filmu Wojciecha Smarzowskiego „Wesele”. Druga płyta Tymona & Transistors, Don't Panic! We're From Poland, ukazała się w 2007 roku. Zespół odbył trasę koncertową i wrócił do studia, by nagrywać płytę o roboczym tytule Polskie Gówno. Planowany termin wydania płyty, mającej kontynuować zamysł rozwinięty na płycie Kur P.O.L.O.V.I.R.U.S. i na Weselu, to kwiecień-czerwiec 2008 roku.
Skład: Tymon Tymański – głos, gitara; Marcin Gałązka – głos, gitara; Arkadiusz Kraśniewski – gitara basowa; Filip Gałązka – instrumenty perkusyjne, głos.
Komuna Otwock - niezależna grupa założona w 1989 przez Grzegorza Laszuka i Pawła Stankiewicza. Sami członkowie Komuny Otwock mówią o swojej grupie - "anarchistyczna wspólnota działań". Komuna Otwock jest bodaj najbardziej radykalnym zespołem polskiego teatralnego off-u.
Twórcy wywodzą się z ruchu alternatywnego. W swojej działalności grupa odwołuje się do tradycji ruchów kontestatorskich - XIX-wiecznego anarchizmu i komun hipisowskich, nawiązuje do idei ekologicznych i feministycznych. Członkowie grupy byli organizatorami happeningów i akcji plenerowych, mieli własne radio, angażowali się w życie otwockiej społeczności. W miejscowości Ponurzyce prowadzili dom, gdzie organizowali kampanie proekologiczne; zielone szkoły. Stale współpracują również z Amnesty International. W Komunie Otwock działa około 20 osób.
Grupa od kilku lat występuje na najważniejszych przeglądach teatru off-owego, takich, jak krakowskie Reminiscencje czy Rozdroże w Warszawie, a także na poznańskiej MALCIE. Zespół występował też zagranicą. Komuna Otwock, ze względu na swoją społeczną postawę i teatralne środki, jakie wykorzystuje w swoich przedstawieniach, uważana jest za kontynuatorkę dokonań słynnej Akademii Ruchu. Członkowie grupy chętnie przyznają się zresztą do fascynacji i inspiracji zaczerpniętych z takich teatrów jak Akademia Ruchu, Bread and Puppet czy La Fura dels Baus.
Zespół zrealizował kilkanaście teatralnych projektów, wiele razy przygotowywał też przedstawienia dla dzieci. Do najgłośniejszych prezentacji Komuny Otwock należy m.in. multimedialny spektakl "Bez tytułu" (1996).
Komuna Otwock zrealizowała też widowisko "Trzeba zabić pierwszego Boga" (2000).
Kolejne przedstawienie grupy to wyciszone i rytmiczne "Design Gropius/Dlaczego nie będzie rewolucji" (2002) zainspirowane twórczością Waltera Gropiusa.
Ostatnio zespół zrealizował przedstawienie "Perechodnik/Bauman" (2003) na podstawie "Czy ja jestem mordercą?" - wojennego pamiętnika otwockiego Żyda - Calela Perechodnika oraz tekstu "Nowoczesność i zagłada" poświęconego socjologicznej analizie Holocaustu autorstwa Zygmunta Baumana.
Kobiety - polski zespół, który w tym roku otrzymał nominację do Paszportu „Polityki” w kategorii Muzyka Popularna. Muzyka „Kobiet” to ironiczne piosenki z wycieczkami w różne odmiany popu: avant pop, francuska piosenka, gitarowy pop-rock i nostalgia za latami 80. – to tylko niektóre elementy tej mikstury. Atut zespołu to nie tylko oryginalne instrumentarium (m.in. wibrafon), ale też malownicze teksty, pełne absurdalnych skojarzeń i odniesień.
oprac. A