Dzień ustanowiony został przez ONZ, by zwrócić uwagę społeczeństw na łączące się z nauką języka ojczystego kwestie tożsamości narodowej oraz wpływu rozumienia języka na rozwój intelektualny dziecka. TVP przygotowała specjalny serial pt. „Pucuł i Grzechu”, który ma za zadanie promowanie poprawnej polszczyzny i eliminowanie najczęstszych błędów językowych. Czy to pomoże?
Zbigniew Zamachowski, Wojciech Malajkat, Grażyna Torbicka i Maciej Orłoś promują poprawną polszczyznę w nowym serialu animowanym Telewizji Polskiej pt. „Pucuł i Grzechu”. „Pucuł i Grzechu” to seria filmów animowanych poświęconych poprawnej polszczyźnie, wyreżyserowana przez Wojciecha Wojtkowskiego. Animacja powstała w Studiu Marka Serafińskiego, a producentem serialu jest Telewizja Polska S.A. Emisja pierwszej serii filmów ruszyła od 9 stycznia 2009 r. w TVP Kultura, a potem na pozostałych antenach TVP.
Każdy z około 40-sekundowych odcinków w nieco humorystycznej formie przedstawia konkretny błąd językowy, poprawną formę i krótkie wyjaśnienie, na czym ów błąd polega. Filmy opowiadają m.in. jak osiągnąć sukces w życiu, jak zostać aktorem czy też jak podróżować autostopem.
Serial ma dwóch stałych bohaterów: Pucuła i Grzecha, którzy różnią się kontrastowo wyglądem fizycznym, mentalnością i głosem, tworząc komiczną parę kumpli uwikłanych w przeróżne sytuacje. Filmowy Pucuł jest pewny siebie, potężny i pełen entuzjazmu. Grzechu jest jego przeciwieństwem. Ostatecznym kryterium oceny ich postępowania jest poprawność językowa.
Pucuł przemawia głosem Zbigniewa Zamachowskiego, a Grzechu - Wojciecha Malajkata. W rolach kobiecych pojawia się głos Grażyny Torbickiej. Natomiast narratorem jest Maciej Orłoś.
Seria filmów o Pucule i Grzechu to kolejna, po programie „Od słów do głów” Jarosława Kreta, pozycja programowa, która ma za zadanie promować poprawną polszczyznę. Język ojczysty bowiem, to pierwszy język, którego człowiek się uczy w najbliższym otoczeniu, w rodzinie. Umiejętność posługiwania się nim, wiąże się z możliwością zdobycia lepszego wykształcenia oraz narastającym problemem tzw. wtórnego analfabetyzmu. Zgodnie z hipotezą Sapira-Whorfa jest on uważany za podstawę myślenia. Stąd często za podstawę do badań nad asymilacją danej grupy emigracyjnej w innym kraju za wskaźnik bierze się, czy dane osoby myślą nadal w języku ojczystym, czy posługują się już językiem kraju, na ternie którego obecnie mieszkają. Istnieje obiegowe twierdzenie, że „jeśli w myślach liczysz, modlisz się i przeklinasz nie w języku ojczystym, ale w języku kraju, do którego wyemigrowałeś, twoje więzy z krajem pochodzenia zatarły się”.
Tego dnia warto też wspomnieć o funkcji języka potocznego, który służy do bezpośredniego komunikowania się między ludźmi i przeważnie nie jest utrwalany w formie pisanej, co jest powodem jego szybkiej ewolucji. W języku potocznym to, co niewątpliwie pociąga, to duża swoboda. Normy stają się mniej ważne, a środki pozajęzykowe typu gestykulacja i mowa ciała dodają wypowiadanym słowom znaczenia. Ważną funkcję w języku potocznym pełnią też przerywniki typu „yyy”, „ekhm” itd., które dają np. osobom udzielającym wywiadu czas do namysłu, co tak właściwie chcą powiedzieć. Łatwo znaleźć różnicę, gdy po wysłuchaniu rozmowy w telewizji czytamy później tę samą rozmowę w Internecie bądź gazecie. Tekst jest bowiem pozbawiony przerywników.
Odrębną kwestią związaną z językiem jest analfabetyzm, czyli brak umiejętności pisania i czytania występujący u osób powyżej 15. roku życia. Zwalczanie analfabetyzmu pierwotnego odbywa się obecnie przez zapewnienie wszystkim dzieciom podstawowej edukacji. Problemu nastręcza wciąż analfabetyzm wtórny, który przejawia się m.in. brakiem zrozumienia czytanego tekstu. Z nim jednak można wygrać sięgając po kolejny słownik, encyklopedię, korzystając z prasy i Internetu, który pozostaje kopalnią wiedzy i słowa pisanego. Warto więc choć trochę się wysilić, by świat, w którym żyjemy, był dzięki prawidłowo używanemu słowu, lepszy i ładniejszy. Trzeba tylko chcieć.
Każdy z około 40-sekundowych odcinków w nieco humorystycznej formie przedstawia konkretny błąd językowy, poprawną formę i krótkie wyjaśnienie, na czym ów błąd polega. Filmy opowiadają m.in. jak osiągnąć sukces w życiu, jak zostać aktorem czy też jak podróżować autostopem.
Serial ma dwóch stałych bohaterów: Pucuła i Grzecha, którzy różnią się kontrastowo wyglądem fizycznym, mentalnością i głosem, tworząc komiczną parę kumpli uwikłanych w przeróżne sytuacje. Filmowy Pucuł jest pewny siebie, potężny i pełen entuzjazmu. Grzechu jest jego przeciwieństwem. Ostatecznym kryterium oceny ich postępowania jest poprawność językowa.
Pucuł przemawia głosem Zbigniewa Zamachowskiego, a Grzechu - Wojciecha Malajkata. W rolach kobiecych pojawia się głos Grażyny Torbickiej. Natomiast narratorem jest Maciej Orłoś.
Seria filmów o Pucule i Grzechu to kolejna, po programie „Od słów do głów” Jarosława Kreta, pozycja programowa, która ma za zadanie promować poprawną polszczyznę. Język ojczysty bowiem, to pierwszy język, którego człowiek się uczy w najbliższym otoczeniu, w rodzinie. Umiejętność posługiwania się nim, wiąże się z możliwością zdobycia lepszego wykształcenia oraz narastającym problemem tzw. wtórnego analfabetyzmu. Zgodnie z hipotezą Sapira-Whorfa jest on uważany za podstawę myślenia. Stąd często za podstawę do badań nad asymilacją danej grupy emigracyjnej w innym kraju za wskaźnik bierze się, czy dane osoby myślą nadal w języku ojczystym, czy posługują się już językiem kraju, na ternie którego obecnie mieszkają. Istnieje obiegowe twierdzenie, że „jeśli w myślach liczysz, modlisz się i przeklinasz nie w języku ojczystym, ale w języku kraju, do którego wyemigrowałeś, twoje więzy z krajem pochodzenia zatarły się”.
Tego dnia warto też wspomnieć o funkcji języka potocznego, który służy do bezpośredniego komunikowania się między ludźmi i przeważnie nie jest utrwalany w formie pisanej, co jest powodem jego szybkiej ewolucji. W języku potocznym to, co niewątpliwie pociąga, to duża swoboda. Normy stają się mniej ważne, a środki pozajęzykowe typu gestykulacja i mowa ciała dodają wypowiadanym słowom znaczenia. Ważną funkcję w języku potocznym pełnią też przerywniki typu „yyy”, „ekhm” itd., które dają np. osobom udzielającym wywiadu czas do namysłu, co tak właściwie chcą powiedzieć. Łatwo znaleźć różnicę, gdy po wysłuchaniu rozmowy w telewizji czytamy później tę samą rozmowę w Internecie bądź gazecie. Tekst jest bowiem pozbawiony przerywników.
Odrębną kwestią związaną z językiem jest analfabetyzm, czyli brak umiejętności pisania i czytania występujący u osób powyżej 15. roku życia. Zwalczanie analfabetyzmu pierwotnego odbywa się obecnie przez zapewnienie wszystkim dzieciom podstawowej edukacji. Problemu nastręcza wciąż analfabetyzm wtórny, który przejawia się m.in. brakiem zrozumienia czytanego tekstu. Z nim jednak można wygrać sięgając po kolejny słownik, encyklopedię, korzystając z prasy i Internetu, który pozostaje kopalnią wiedzy i słowa pisanego. Warto więc choć trochę się wysilić, by świat, w którym żyjemy, był dzięki prawidłowo używanemu słowu, lepszy i ładniejszy. Trzeba tylko chcieć.
mk