Według danych Światowej Organizacji Zdrowia depresja stanowi czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie. Dotyka 10 proc. populacji dorosłych, 15 proc. populacji po 65 roku życia i 40 proc. populacji pacjentów szpitali i rezydentów domów opieki po 65 roku życia. Co niepokojące, ponad połowa chorych nie korzysta z pomocy lekarskiej.
Według WHO w 2020 roku, depresja będzie drugim najpoważniejszym problemem zdrowotnym świata. Ma skłonność do nawrotów i 75 proc. chorych zachoruje ponownie w ciągu dwóch lat od wyleczenia poprzedniego epizodu. Przy czym 25 proc. epizodów trwa krócej niż jeden miesiąc a 50 proc. ustępuje przed upływem trzech miesięcy. Około 15 proc. pacjentów z ciężką depresją umiera wskutek samobójstwa, 20-60 proc. chorych na depresję próbuje sobie odebrać życie a 40-80 proc. ma myśli samobójcze. To, co najważniejsze - depresję można pokonać! Jednak żeby skutecznie zacząć depresję zwalczać, trzeba ją właściwie rozpoznać.
Czym zatem jest depresja?
Depresja to zaburzenie psychiczne z grupy chorób afektywnych charakteryzujące się objawami, które można podzielić na:
- symptomy emocjonalne, takie jak: obniżony nastrój - smutek i towarzyszący mu często lęk, płacz, utrata radości życia - począwszy od utraty zainteresowań a skończywszy na zaniedbywaniu potrzeb biologicznych, jak również zniecierpliwienie oraz drażliwość
- symptomy poznawcze: negatywny obraz siebie, obniżona samoocena, samooskarżenia, samookaleczenie, pesymizm i rezygnacja
- symptomy motywacyjne: problemy z mobilizacją do wszelkiego działania, które może przyjąć wręcz formę spowolnienia psychoruchowego oraz trudności z podejmowaniem decyzji
- symptomy somatyczne: zaburzenie rytmów dobowych, utrata lub nadmierne wzmożenie apetytu, osłabienie i zmęczenie, utrata zainteresowania seksem i myśli samobójcze.
Przyczyn, jak i typów depresji jest wiele. Zespół depresyjny lub niektóre z jego objawów mogą być też objawem innych schorzeń, które wystąpiły w organizmie. Na przykład obniżenie nastroju obserwuje się w przebiegu takich chorób jak: przewlekłe zapalenie lub marskość wątroby, zespoły przewlekłego uszkodzenia nerek, zaburzenia hormonalne związane często z tarczycą, niektóre choroby nowotworowe, niedożywienie, brak witamin czy przewlekłe choroby somatyczne powodujące niepełnosprawność i inwalidztwo, takie jak: cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane i schizofrenia.
Czasem mija dużo czasu nim zorientujemy się, że potrzebujemy pomocy i skorzystamy z pomocy terapeuty. Zresztą sama terapia to za mało, by odzyskać chęć do życia i na nowo nauczyć się cieszyć odrobinami codziennych radości. Trzeba zadbać też o odbudowanie komórek nerwowych. Dobra dieta, spacery, nowe hobby, wszystko to pomaga człowiekowi „odbudować siebie”.
Podczas leczenia dobrze rokują ci pacjenci, u których: zażegnano groźbę samobójstwa, rozpoznanie obejmuje stricte depresję, brak jest objawów neurastenii przed zachorowaniem, nie występują ciężkie choroby somatyczne, chory jest aktywny zawodowo, ma satysfakcjonującą pracę i nie ma problemów materialnych.
Leczenie depresji powinno odbywać się pod okiem specjalisty psychiatry, czasem może to być specjalista neurolog. Najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa chorego, w tym zapobieżenie ewentualnej próbie samobójczej. W wielu przypadkach depresji zalecana jest hospitalizacja, która pomaga dobrać odpowiednie leki według indywidualnego zapotrzebowania pacjenta.
W Elblągu funkcjonuje kilka placówek, w których osoby borykające się z problemem depresji mogą szukać pomocy. Są to:
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Bałuckiego 8
- Niepubliczny Psychiatryczny ZOZ Arcus, ul. Hetmańska 5; ul. Zielona 1
- Poradnia psychologiczna, ul. Żeromskiego 22
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Robotnicza 79
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Królewiecka 195
- Poradnia zdrowia psychicznego przy 110 Szpitalu Wojskowym, ul. Komeńskiego 35.
Więcej informacji na temat depresji, grupy wsparcia, porady lekarzy specjalistów oraz forum, na którym swoimi doświadczeniami wymieniają się osoby dotknięte chorobą, znaleźć można na stronie Stowarzyszenia Aktywnie przeciwko depresji - www.depresja.org .
Czym zatem jest depresja?
Depresja to zaburzenie psychiczne z grupy chorób afektywnych charakteryzujące się objawami, które można podzielić na:
- symptomy emocjonalne, takie jak: obniżony nastrój - smutek i towarzyszący mu często lęk, płacz, utrata radości życia - począwszy od utraty zainteresowań a skończywszy na zaniedbywaniu potrzeb biologicznych, jak również zniecierpliwienie oraz drażliwość
- symptomy poznawcze: negatywny obraz siebie, obniżona samoocena, samooskarżenia, samookaleczenie, pesymizm i rezygnacja
- symptomy motywacyjne: problemy z mobilizacją do wszelkiego działania, które może przyjąć wręcz formę spowolnienia psychoruchowego oraz trudności z podejmowaniem decyzji
- symptomy somatyczne: zaburzenie rytmów dobowych, utrata lub nadmierne wzmożenie apetytu, osłabienie i zmęczenie, utrata zainteresowania seksem i myśli samobójcze.
Przyczyn, jak i typów depresji jest wiele. Zespół depresyjny lub niektóre z jego objawów mogą być też objawem innych schorzeń, które wystąpiły w organizmie. Na przykład obniżenie nastroju obserwuje się w przebiegu takich chorób jak: przewlekłe zapalenie lub marskość wątroby, zespoły przewlekłego uszkodzenia nerek, zaburzenia hormonalne związane często z tarczycą, niektóre choroby nowotworowe, niedożywienie, brak witamin czy przewlekłe choroby somatyczne powodujące niepełnosprawność i inwalidztwo, takie jak: cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane i schizofrenia.
Czasem mija dużo czasu nim zorientujemy się, że potrzebujemy pomocy i skorzystamy z pomocy terapeuty. Zresztą sama terapia to za mało, by odzyskać chęć do życia i na nowo nauczyć się cieszyć odrobinami codziennych radości. Trzeba zadbać też o odbudowanie komórek nerwowych. Dobra dieta, spacery, nowe hobby, wszystko to pomaga człowiekowi „odbudować siebie”.
Podczas leczenia dobrze rokują ci pacjenci, u których: zażegnano groźbę samobójstwa, rozpoznanie obejmuje stricte depresję, brak jest objawów neurastenii przed zachorowaniem, nie występują ciężkie choroby somatyczne, chory jest aktywny zawodowo, ma satysfakcjonującą pracę i nie ma problemów materialnych.
Leczenie depresji powinno odbywać się pod okiem specjalisty psychiatry, czasem może to być specjalista neurolog. Najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa chorego, w tym zapobieżenie ewentualnej próbie samobójczej. W wielu przypadkach depresji zalecana jest hospitalizacja, która pomaga dobrać odpowiednie leki według indywidualnego zapotrzebowania pacjenta.
W Elblągu funkcjonuje kilka placówek, w których osoby borykające się z problemem depresji mogą szukać pomocy. Są to:
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Bałuckiego 8
- Niepubliczny Psychiatryczny ZOZ Arcus, ul. Hetmańska 5; ul. Zielona 1
- Poradnia psychologiczna, ul. Żeromskiego 22
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Robotnicza 79
- Poradnia zdrowia psychicznego, ul. Królewiecka 195
- Poradnia zdrowia psychicznego przy 110 Szpitalu Wojskowym, ul. Komeńskiego 35.
Więcej informacji na temat depresji, grupy wsparcia, porady lekarzy specjalistów oraz forum, na którym swoimi doświadczeniami wymieniają się osoby dotknięte chorobą, znaleźć można na stronie Stowarzyszenia Aktywnie przeciwko depresji - www.depresja.org .
mk