Dla kogo ulga rehabilitacyjna?

Ulga rehabilitacyjna przysługuje osobom niepełnosprawnym. Jednak ta niepełnosprawność musi być potwierdzona odpowiednimi orzeczeniami lekarskimi. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują, że ilekroć jest mowa o osobach zaliczonych do:
       1) I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku, do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
       a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji;
       b) znaczny stopień niepełnosprawności,
       2) II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku, do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
       a) całkowitą niezdolność do pracy;
       b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
       Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika— to współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli są osobami niepełnosprawnymi, pozostają na utrzymaniu podatnika, a ich dochody nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 9120 zł.
       Posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności nie oznacza, że podatnik automatycznie w swoim rozliczeniu podatkowym uwzględnia ulgę rehabilitacyjną. Aby ze zwolnienia skorzystać, trzeba ponieść odpowiednie wydatki. To one, bowiem pomniejszają dochód, który jest podstawą opodatkowania PIT. Nie każdy wydatek dotyczący osoby niepełnosprawnej uprawnia do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Odliczeniu podlegają wyłącznie te wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę, które zostały wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki na cele rehabilitacyjne, oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Należy pamiętać, że katalog wydatków zarówno nielimitowanych jak i limitowanych (limit do kwoty 2280) ma charakter zamknięty. Oznacza to, że odliczeniu podlegają tylko te wydatki, które zostały w nim wymienione. W ramach ulgi rehabilitacyjnej można odpisać wydatki związane między innymi z:
       - Opłaceniem przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa, oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa
       - Utrzymaniem przez osoby niewidome psa przewodnika
       - Używaniem samochodu osobowego ( stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej) na potrzeby związane z przejazdem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
      
       Osoba niepełnosprawna może także odliczyć wydatki na zakup leków, które zgodnie z zaleceniem lekarza stosowała stale lub czasowo. W rozliczeniu za 2011r odliczeniu podlega jedynie nadwyżka wydatków ponad kwotę 100 zł miesięcznie. Oznacza to, że osoba niepełnosprawna, która wydała na leki 350 zł miesięcznie, do odliczenia ma 250 zł. Samego odliczenia można dokonać w zeznaniu podatkowym PIT-36, PIT-37 lub PIT-28, do którego należy dołączyć formularz PIT/O i dokładnie w pozycji 15 lub też 16 ( w przypadku odliczeń małżonka) należy wpisać kwotę wydatkowaną na cele rehabilitacyjne, które chcemy odliczyć od swojego dochodu za 2011r. Pamiętajmy, że wszystkie wydatki należy udokumentować fakturą odzwierciedlają rzeczywiście poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne. Przeświadczenie o tym, że wystarczy mieć jakąkolwiek grupę inwalidzką uprawnia do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej nie jest słuszne. Zaleca się wnikliwe przeanalizowanie zasad korzystania z ulgi rehabilitacyjnej by w przyszłości dokonując rozliczenia podatku dochodowego za ubiegły rok podatkowy robić to zgodnie z wytycznymi i uwarunkowaniami, jakie nam wskazuje ustawodawca, jak również by uniknąć konieczności zwracania niesłusznie odpisanej ulgi wraz z jej odsetkami.