Przed tygodniem obchodziliśmy 60-lecia Klubu Sportowego „Olimpia” Elbląg. Nie wszyscy elblążanie wiedzą, że protoplastą dzisiejszej Olimpii był klub sportowy „Syrena”, powołany przy miejskiej straży pożarnej przez kilkunastu przybyłych do Elbląga działaczy warszawskiej „Syreny” z Antonim Halmanem na czele.
Już w roku 1946 „Syrena” zmieniła nazwę na „Olympia”. Bardzo szybko tę nazwę spolszczono i tak powstał Miejski Klub Sportowy „Olimpia”.
„Olimpia” przez pierwsze powojenne lata była jednosekcyjnym klubem sportowym, w którym prym wiedli piłkarze nożni. Trzon drużyny stanowili bracia Grudzińscy, Serwadczakowie, Ocipkowie oraz Burzawa, Wnęk, Rudnicki i Kalbarczyk - późniejszy organizator elbląskiego łyżwiarstwa szybkiego. Prawie wszyscy ówcześni działacze i zawodnicy zaczynali zawodową prace w Stoczni nr 16, późniejszej Fabryce Turbin i Maszyn Ciężkich, a następnie Zakładach Mechanicznych Zamech.
Kiedy w 1948 r. połączono Zakłady Taborów Kolejowych z Fabryką Turbin i Maszyn Ciężkich, nastąpił dynamiczny rozwój klubu. Prowadzono sekcje piłki nożnej, kajakową, żeglarską, pływacką, boksu, łyżwiarstwa szybkiego i zapasów. Bokserzy walczyli na ringu ustawionym w stołówce w hali fabrycznej na terenie Stoczni nr 16, piłkarze rozgrywali mecze na boiskach przy ul. Krakusa i w Parku Modrzewie. Pod koniec 1949 r. w klubie było zarejestrowanych 256 osób.
Fundamenty elbląskiego sportu w klubie „Olimpia” budowali ludzie ze wszystkich regionów przedwojennej Polski, repatrianci i emigranci, dla których to miasto stało się ich małą ojczyzną. Z okazji pięknego jubileuszu nie można pominąć nazwisk pionierów elbląskiego sportu, byli to: Antoni Helman, Antoni Buyko, Heliodor Rajmuza, Adam Wnęk, Andrzej Zakręt, Ignacy Malowaniec, Klemens Kaczmarczyk, Kazimierz Kalbarczyk, Leon Powalski, Marian Dmowski, Władysław Wójcicki, Stefan Łuczyński, Sylwester Kaczmarek i Aleksander Grudziński.
„Olimpia” przez pierwsze powojenne lata była jednosekcyjnym klubem sportowym, w którym prym wiedli piłkarze nożni. Trzon drużyny stanowili bracia Grudzińscy, Serwadczakowie, Ocipkowie oraz Burzawa, Wnęk, Rudnicki i Kalbarczyk - późniejszy organizator elbląskiego łyżwiarstwa szybkiego. Prawie wszyscy ówcześni działacze i zawodnicy zaczynali zawodową prace w Stoczni nr 16, późniejszej Fabryce Turbin i Maszyn Ciężkich, a następnie Zakładach Mechanicznych Zamech.
Kiedy w 1948 r. połączono Zakłady Taborów Kolejowych z Fabryką Turbin i Maszyn Ciężkich, nastąpił dynamiczny rozwój klubu. Prowadzono sekcje piłki nożnej, kajakową, żeglarską, pływacką, boksu, łyżwiarstwa szybkiego i zapasów. Bokserzy walczyli na ringu ustawionym w stołówce w hali fabrycznej na terenie Stoczni nr 16, piłkarze rozgrywali mecze na boiskach przy ul. Krakusa i w Parku Modrzewie. Pod koniec 1949 r. w klubie było zarejestrowanych 256 osób.
Fundamenty elbląskiego sportu w klubie „Olimpia” budowali ludzie ze wszystkich regionów przedwojennej Polski, repatrianci i emigranci, dla których to miasto stało się ich małą ojczyzną. Z okazji pięknego jubileuszu nie można pominąć nazwisk pionierów elbląskiego sportu, byli to: Antoni Helman, Antoni Buyko, Heliodor Rajmuza, Adam Wnęk, Andrzej Zakręt, Ignacy Malowaniec, Klemens Kaczmarczyk, Kazimierz Kalbarczyk, Leon Powalski, Marian Dmowski, Władysław Wójcicki, Stefan Łuczyński, Sylwester Kaczmarek i Aleksander Grudziński.
AM