Nazewnictwo ulic zdominowało początek dzisiejszej (2 września) sesji Rady Miejskiej. Obok Alei Kardynała Prymasa Stefana Wyszyńskiego na mapie Elbląga pojawią się ulice: Stanisława Lema, Gen. Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego, Józefa Lassoty, Józefa Karpińskiego, Włodzimierza Sierzputowskiego i Aleksandry Gabrysiak.
Nazwę Stanisława Lema radni nadali nowej ulicy w Krasnym Lesie, będącej drogą dojazdową do ulicy Fromborskiej. Nazwy ulic w Krasnym Lesie wywodzą się od nazwisk polskich pisarzy i poetów.
Natomiast pozostałe nazwy otrzymają nowe ulice na Modrzewinie, powstałe w związku z realizacją miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dzielnicy mieszkaniowej Modrzewina Północ. Już wcześniej przyjęto zasadę nadawania ulicom na Modrzewinie nazw w postaci nazwisk osób zasłużonych i związanych z Elblągiem
Z uzasadnień ustaw:
Stanisław Lem (1921-2006) – polski pisarz, filozof, futurolog, eseista i satyryk. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki zostały przetłumaczone na 41 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln egzemplarzy.
Będąc klasykiem science fiction, Lem nie należy do autorów typowych dla gatunku, choćby dlatego, że wybrał go trochę z musu w latach 40., gdy polityczny ucisk stalinizmu nie pozwalał mu wypowiadać się otwarcie w powieściach współczesnych. Z wykształcenia lekarz i teoretyk nauki, obeznany też świetnie z teorią ewolucji, matematyką, cybernetyką, astronomią, fizyką, a także literaturoznawstwem i wielu innymi naukami, Lem stał się uniwersalnym „poszukiwaczem mądrości”, filozofem i badaczem dróg, jakie wykreśla przed ludzkością rozwój nauki i technologii. Posiadacz kilku doktoratów honoris causa (m.in. Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Lwowskiego i Uniwersytetu w Bielefeld) oraz planetoidy nazwanej jego nazwiskiem: 3836 Lem.
Gen. Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski (zmarł 13 lipca 2008 r.) – honorowy obywatel Elbląga. Pamięć o tym wyjątkowym człowieku, którego życiowym mottem było „Bóg – Honor – Ojczyzna”, wpisze się na dobre w historię miasta. Był jednym z najbardziej zasłużonych elblążan, człowiek niezwykłej prawości, wspaniały patriota, pozostawił po sobie ogromny dorobek w postaci szlachetnych czynów i życiowych postaw.
Józef Lassota (1901-1983) – historyk i bibliotekarz, poza obowiązkami zawodowymi, podejmował prace społeczne związane z jego największą pasją życiową, to jest badaniami naukowymi historii Elbląga – szczególnie kultury miasta okresu staropolskiego. Sekretarz Elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, twórca „Rocznika Elbląskiego”. Postać znana i ceniona w kręgu historyków Polski Północnej. Był przez całe lata w środowisku elbląskim czołowym społecznikiem dużego formatu, któremu na sercu leżało dobro jego miasta.
Józef Karpiński (1921-1977) – muzyk, twórca szkoły muzycznej, chóru i orkiestry szkolnej, które uświetniały uroczystości miejskie i państwowe, a coroczne popisy należały do najważniejszych wydarzeń kulturalnych Elbląga. Autor adaptacji hejnału elbląskiego. Pasją Józefa Karpińskiego było prowadzenie dużych zespołów muzycznych. Po niezwykle udanym przedstawieniu widowiska „Baśń Zimowa” (wystawione 28 lutego 1960 r.) Józef Karpiński postanowił przygotować „operę dziecięcą”. Wszystkie utwory były wielkim sukcesem, rozsławiającym Elbląg w kraju i za granicą, a kompozycje grane były w Polskim Radiu.
Włodzimierz Sierzputowski – architekt, w listopadzie 1946 r. objął funkcję kierownika inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu, od 1948 r. pracował jako delegat Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i powiat Elbląg. Jako konserwator zabytków uratował od zagłady wiele bezcennych zabytków architektonicznych Starego Miasta (klisze fotograficzne ulic miasta). Przejął i zabezpieczył odnaleziony w Zamechu Sztandar Hołdowniczy wojsk elbląskich dla Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przyczynił się do odbudowania kamieniczek przy ul. Wigilijnej i zorganizowania w nich Elbląskiego Muzeum. W 1957 r. organizował elbląski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego, był pomysłodawcą i zorganizował Komitet Redakcyjny „Rocznika Elbląskiego”.
Aleksandra Gabrysiak – Doktor Ola, tak nazywano ją w Elblągu, była inicjatorką i organizatorką Domu Samotnej Matki, a także hospicjum. Zrewolucjonizowała styl pracy Poradni Trzeźwości w Elblągu. Ratowała samobójców, pomagała odnajdować sens życia narkomanom i alkoholikom. Służyła pomocą osobom zwalnianym z więzienia, odwiedzała więźniów. Aleksandra Gabrysiak została zamordowana 6 lutego 1993 r. w Elblągu. Pamięć o tej niezwykłej osobie może stać się okazją do kształtowania właściwych postaw społecznych, do niesienia pomocy ludziom najbardziej potrzebującym.
Natomiast pozostałe nazwy otrzymają nowe ulice na Modrzewinie, powstałe w związku z realizacją miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dzielnicy mieszkaniowej Modrzewina Północ. Już wcześniej przyjęto zasadę nadawania ulicom na Modrzewinie nazw w postaci nazwisk osób zasłużonych i związanych z Elblągiem
Z uzasadnień ustaw:
Stanisław Lem (1921-2006) – polski pisarz, filozof, futurolog, eseista i satyryk. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki zostały przetłumaczone na 41 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln egzemplarzy.
Będąc klasykiem science fiction, Lem nie należy do autorów typowych dla gatunku, choćby dlatego, że wybrał go trochę z musu w latach 40., gdy polityczny ucisk stalinizmu nie pozwalał mu wypowiadać się otwarcie w powieściach współczesnych. Z wykształcenia lekarz i teoretyk nauki, obeznany też świetnie z teorią ewolucji, matematyką, cybernetyką, astronomią, fizyką, a także literaturoznawstwem i wielu innymi naukami, Lem stał się uniwersalnym „poszukiwaczem mądrości”, filozofem i badaczem dróg, jakie wykreśla przed ludzkością rozwój nauki i technologii. Posiadacz kilku doktoratów honoris causa (m.in. Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Lwowskiego i Uniwersytetu w Bielefeld) oraz planetoidy nazwanej jego nazwiskiem: 3836 Lem.
Gen. Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski (zmarł 13 lipca 2008 r.) – honorowy obywatel Elbląga. Pamięć o tym wyjątkowym człowieku, którego życiowym mottem było „Bóg – Honor – Ojczyzna”, wpisze się na dobre w historię miasta. Był jednym z najbardziej zasłużonych elblążan, człowiek niezwykłej prawości, wspaniały patriota, pozostawił po sobie ogromny dorobek w postaci szlachetnych czynów i życiowych postaw.
Józef Lassota (1901-1983) – historyk i bibliotekarz, poza obowiązkami zawodowymi, podejmował prace społeczne związane z jego największą pasją życiową, to jest badaniami naukowymi historii Elbląga – szczególnie kultury miasta okresu staropolskiego. Sekretarz Elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, twórca „Rocznika Elbląskiego”. Postać znana i ceniona w kręgu historyków Polski Północnej. Był przez całe lata w środowisku elbląskim czołowym społecznikiem dużego formatu, któremu na sercu leżało dobro jego miasta.
Józef Karpiński (1921-1977) – muzyk, twórca szkoły muzycznej, chóru i orkiestry szkolnej, które uświetniały uroczystości miejskie i państwowe, a coroczne popisy należały do najważniejszych wydarzeń kulturalnych Elbląga. Autor adaptacji hejnału elbląskiego. Pasją Józefa Karpińskiego było prowadzenie dużych zespołów muzycznych. Po niezwykle udanym przedstawieniu widowiska „Baśń Zimowa” (wystawione 28 lutego 1960 r.) Józef Karpiński postanowił przygotować „operę dziecięcą”. Wszystkie utwory były wielkim sukcesem, rozsławiającym Elbląg w kraju i za granicą, a kompozycje grane były w Polskim Radiu.
Włodzimierz Sierzputowski – architekt, w listopadzie 1946 r. objął funkcję kierownika inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu, od 1948 r. pracował jako delegat Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i powiat Elbląg. Jako konserwator zabytków uratował od zagłady wiele bezcennych zabytków architektonicznych Starego Miasta (klisze fotograficzne ulic miasta). Przejął i zabezpieczył odnaleziony w Zamechu Sztandar Hołdowniczy wojsk elbląskich dla Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przyczynił się do odbudowania kamieniczek przy ul. Wigilijnej i zorganizowania w nich Elbląskiego Muzeum. W 1957 r. organizował elbląski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego, był pomysłodawcą i zorganizował Komitet Redakcyjny „Rocznika Elbląskiego”.
Aleksandra Gabrysiak – Doktor Ola, tak nazywano ją w Elblągu, była inicjatorką i organizatorką Domu Samotnej Matki, a także hospicjum. Zrewolucjonizowała styl pracy Poradni Trzeźwości w Elblągu. Ratowała samobójców, pomagała odnajdować sens życia narkomanom i alkoholikom. Służyła pomocą osobom zwalnianym z więzienia, odwiedzała więźniów. Aleksandra Gabrysiak została zamordowana 6 lutego 1993 r. w Elblągu. Pamięć o tej niezwykłej osobie może stać się okazją do kształtowania właściwych postaw społecznych, do niesienia pomocy ludziom najbardziej potrzebującym.
PD
