Urasta nawet do wysokości dwóch metrów i jest najwyższym z dziesięciu gatunków skrzypów występujących w Polsce. Przyrodnicy określają je mianem "żywej skamieliny", gdyż pojawiły się jeszcze wcześniej niż dinozaury, a dziś od swoich "pradziadów" różnią się jedynie wielkością. Skrzyp olbrzymi rośnie na terenach wokół Elbląga, można go spotkać m.in. na Wysoczyźnie Elbląskiej.
Określany jest mianem najokazalszego skrzypu, który występuje poza strefą tropikalną. To roślina, którą w Polsce można spotkać głównie na południu kraju, ale i na północy. Uważana jest za występującą rzadko, dlatego objęto ją ochroną.
- Skrzyp olbrzymi rośnie głównie w cienistych, mokrych lasach, na bagnach i wilgotnych zaroślach – wyjaśnia Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - U nas występuje m.in. na terenie rezerwatu Buki Wysoczyzny Elbląskiej.
Ma głęboko zakorzenione kłącze (nawet do jednego metra), które rozrasta się pod ziemią, a także dwa rodzaje pędów: wiosenne oraz letnie.
- Te pierwsze mają bladobrązową barwę i kłos z zarodnikami, zamierają one po ich wysypaniu. Pędy letnie pojawiają się później, są zielone, rosną aż do jesieni i to właśnie one mogą osiągnąć wysokość dwóch metrów – wyjaśnia leśnik.
Przyrodnicy (i nie tylko) zachwycają się skrzypami również i z innych względów:
"Niektórzy nazywają je botanicznymi dinozaurami. A przecież skrzypy, bo o nich mowa, są starsze od tych ogromnych prehistorycznych gadów o ponad 200 milionów lat." - wyjaśnia Dagny Nowak- Staszewska w artykule "Skrzypu skrzyp", umieszczonym na łamach magazynu Echa Leśna (nr 2 (632), 2018, s. 22-23) - "Zasługują na miano żywych skamielin. Jako żywo przypominają pierwsze na Ziemi rośliny naczyniowe – czyli takie, które wytworzyły tkankę przewodzącą wodę. Różnią się od nich jedynie wielkością – przodkowie skrzypów z przełomu dewonu i karbonu, a więc z okresu gdy zwierzęta wyszły na ląd, osiągali nawet 40 m wysokości, podczas gdy współczesne skrzypy potrafią wznieść pęd maksymalnie na wysokość 8 m, przy czym tylko dwa gatunki, występujące w Ameryce Środkowej i Południowej zdolne są do takiego wyczynu".
- Skrzyp olbrzymi rośnie głównie w cienistych, mokrych lasach, na bagnach i wilgotnych zaroślach – wyjaśnia Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - U nas występuje m.in. na terenie rezerwatu Buki Wysoczyzny Elbląskiej.
Ma głęboko zakorzenione kłącze (nawet do jednego metra), które rozrasta się pod ziemią, a także dwa rodzaje pędów: wiosenne oraz letnie.
- Te pierwsze mają bladobrązową barwę i kłos z zarodnikami, zamierają one po ich wysypaniu. Pędy letnie pojawiają się później, są zielone, rosną aż do jesieni i to właśnie one mogą osiągnąć wysokość dwóch metrów – wyjaśnia leśnik.
Przyrodnicy (i nie tylko) zachwycają się skrzypami również i z innych względów:
"Niektórzy nazywają je botanicznymi dinozaurami. A przecież skrzypy, bo o nich mowa, są starsze od tych ogromnych prehistorycznych gadów o ponad 200 milionów lat." - wyjaśnia Dagny Nowak- Staszewska w artykule "Skrzypu skrzyp", umieszczonym na łamach magazynu Echa Leśna (nr 2 (632), 2018, s. 22-23) - "Zasługują na miano żywych skamielin. Jako żywo przypominają pierwsze na Ziemi rośliny naczyniowe – czyli takie, które wytworzyły tkankę przewodzącą wodę. Różnią się od nich jedynie wielkością – przodkowie skrzypów z przełomu dewonu i karbonu, a więc z okresu gdy zwierzęta wyszły na ląd, osiągali nawet 40 m wysokości, podczas gdy współczesne skrzypy potrafią wznieść pęd maksymalnie na wysokość 8 m, przy czym tylko dwa gatunki, występujące w Ameryce Środkowej i Południowej zdolne są do takiego wyczynu".
mw