Maciej Płażyński, jedna z ofiar katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem, był silnie związany z regionem elbląskim. Urodził się w Młynarach, ukończył LO w Pasłęku. W poniedziałek (19 kwietnia) rano w Pasłęku odbędzie się jego symboliczne pożegnanie.
W poniedziałek trumna z ciałem Macieja Płażyńskiego wyruszy samochodem z Warszawy do Gdańska. Między godziną 7 a 8 kondukt zajedzie do Pasłęka, tam przy Liceum Ogólnokształcącym przy ul. Zwycięstwa pożegnają Go uczniowie i nauczyciele Jego szkoły. Następnie na Placu Tysiąclecia Macieja Płażyńskiego pożegnają władze Pasłęka i Młynar. Potem kondukt uda się w dalsza podróż do Gdańska (obwodnica Elbląga będzie przejeżdżał między godz. 8 a 9).
Maciej Płażyński zostanie pochowany w Bazylice Mariackiej w Gdańsku w środę 21 kwietnia, początek uroczystości o godz. 13.
***
Maciej Płażyński urodził się 10 lutego 1958 r. w Młynarach. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Pasłęku wyjechał na Śląsk, gdzie przez rok pracował jako robotnik fizyczny, m.in. przy budowie Huty Katowice. Po rozpoczęciu w 1977 r. studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego związał się z Ruchem Młodej Polski. We wrześniu 1980 r. współzałożyciel Niezależnego Zrzeszenia Studentów – pierwszej w Polsce niezależnej organizacji studenckiej, przewodniczący NZS Uniwersytetu Gdańskiego. Jesienią 1981 r. kierował strajkiem okupacyjnym na Uniwersytecie Gdańskim, następnie był aktywnym działaczem opozycji solidarnościowej. W 1983 r. współtworzył i został pierwszym prezesem Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”, którą kierował do 1990 r. Firma ta stanowiła bastion gdańskiej opozycji, wspierała polityczną aktywność podziemnej Solidarności na Pomorzu i w innych regionach Polski. W 1989 r. współzałożyciel stowarzyszenia gospodarczego „Kongres Liberałów”. W 1990 r. został członkiem konserwatywnego ugrupowania „Koalicja Republikańska”, przekształconego później w Partię Konserwatywną.
Od sierpnia 1990 r. do lipca 1996 r. był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim. W wyborach parlamentarnych we wrześniu 1997 r., kandydując z listy Akcji Wyborczej Solidarność jako przedstawiciel Gdańskich Komitetów Obywatelskich, uzyskał najlepszy wynik wyborczy w Polsce (125 tys. głosów). Wybrany przez Sejm bez głosu sprzeciwu Marszałkiem Sejmu III kadencji.
19 stycznia 2001 roku wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem powołał Platformę Obywatelską. W wyborach parlamentarnych 2001 Maciej Płażyński, startując z listy Platformy Obywatelskiej, uzyskał najlepszy indywidualny wynik w okręgu gdańskim, wygrywając m.in. z Lechem Kaczyńskim. Został przewodniczącym Platformy Obywatelskiej i Klubu Parlamentarnego PO. W 2002 r. był inicjatorem porozumienia PO i PiS tworzącego koalicję PO-PiS na wybory samorządowego w 2002 r.
W czerwcu 2003 r. składa rezygnację z funkcji przewodniczącego Klubu PO oraz z szefa partii, opuszcza partię i do końca kadencji pozostaje posłem niezależnym.
W wyborach parlamentarnych 2005 r. Maciej Płażyński wystartował jako niezależny kandydat na senatora, po raz kolejny udowadniając, że ma wielkie osobiste poparcie wyborców i nie potrzebuje wsparcia szyldem partyjnym. Zdobył ponad 150 tysięcy głosów, co było najlepszym wynikiem w okręgu gdańskim i jednym z najlepszych w całym kraju. Na pierwszym posiedzeniu izby wyższej parlamentu został wybrany Wicemarszałkiem Senatu VI kadencji.
W 2008 r. został wybrany prezesem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Był członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
Maciej Płażyński zostanie pochowany w Bazylice Mariackiej w Gdańsku w środę 21 kwietnia, początek uroczystości o godz. 13.
***
Maciej Płażyński urodził się 10 lutego 1958 r. w Młynarach. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Pasłęku wyjechał na Śląsk, gdzie przez rok pracował jako robotnik fizyczny, m.in. przy budowie Huty Katowice. Po rozpoczęciu w 1977 r. studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego związał się z Ruchem Młodej Polski. We wrześniu 1980 r. współzałożyciel Niezależnego Zrzeszenia Studentów – pierwszej w Polsce niezależnej organizacji studenckiej, przewodniczący NZS Uniwersytetu Gdańskiego. Jesienią 1981 r. kierował strajkiem okupacyjnym na Uniwersytecie Gdańskim, następnie był aktywnym działaczem opozycji solidarnościowej. W 1983 r. współtworzył i został pierwszym prezesem Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”, którą kierował do 1990 r. Firma ta stanowiła bastion gdańskiej opozycji, wspierała polityczną aktywność podziemnej Solidarności na Pomorzu i w innych regionach Polski. W 1989 r. współzałożyciel stowarzyszenia gospodarczego „Kongres Liberałów”. W 1990 r. został członkiem konserwatywnego ugrupowania „Koalicja Republikańska”, przekształconego później w Partię Konserwatywną.
Od sierpnia 1990 r. do lipca 1996 r. był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim. W wyborach parlamentarnych we wrześniu 1997 r., kandydując z listy Akcji Wyborczej Solidarność jako przedstawiciel Gdańskich Komitetów Obywatelskich, uzyskał najlepszy wynik wyborczy w Polsce (125 tys. głosów). Wybrany przez Sejm bez głosu sprzeciwu Marszałkiem Sejmu III kadencji.
19 stycznia 2001 roku wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem powołał Platformę Obywatelską. W wyborach parlamentarnych 2001 Maciej Płażyński, startując z listy Platformy Obywatelskiej, uzyskał najlepszy indywidualny wynik w okręgu gdańskim, wygrywając m.in. z Lechem Kaczyńskim. Został przewodniczącym Platformy Obywatelskiej i Klubu Parlamentarnego PO. W 2002 r. był inicjatorem porozumienia PO i PiS tworzącego koalicję PO-PiS na wybory samorządowego w 2002 r.
W czerwcu 2003 r. składa rezygnację z funkcji przewodniczącego Klubu PO oraz z szefa partii, opuszcza partię i do końca kadencji pozostaje posłem niezależnym.
W wyborach parlamentarnych 2005 r. Maciej Płażyński wystartował jako niezależny kandydat na senatora, po raz kolejny udowadniając, że ma wielkie osobiste poparcie wyborców i nie potrzebuje wsparcia szyldem partyjnym. Zdobył ponad 150 tysięcy głosów, co było najlepszym wynikiem w okręgu gdańskim i jednym z najlepszych w całym kraju. Na pierwszym posiedzeniu izby wyższej parlamentu został wybrany Wicemarszałkiem Senatu VI kadencji.
W 2008 r. został wybrany prezesem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Był członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
PD