W moim odczuciu sprawa jest mocno bulwersująca, bo pokazuje pozaprawne mechanizmy funkcjonowania władzy – uważa Jerzy Wcisła, przewodniczący Rady Miejskiej w Elblągu. – Myślę też, że Rada Miejska w Elblągu dość zdecydowanie zademonstrowała swój stosunek do takich praktyk nieuczestniczeniem w głosowaniu.
Sprawa dotyczy „Uchwały w sprawie powołania Rady Społecznej Samodzielnego Publicznego Specjalistycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej – Szpital Miejski im. Jana Pawła II.”, a dokładnie jednego kandydata do tej Rady – Henryka Słoniny, byłego Prezydenta Elbląga, wskazanego przez Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego.
Wojewoda wskazuje jednego kandydata do społecznej rady szpitala – wojewoda Marian Podziewski wskazał Henryka Słoninę. Na jednej z poprzednich sesji elbląscy radni tę kandydaturę odrzucili, wówczas Wojewoda przedstawił Radzie Miejskiej w Elblągu ultimatum – albo elbląscy radni zmienią decyzję, albo będzie dążył do rozwiązania Rady Miejskiej w Elblągu.
W miniony czwartek radni te kandydaturę przyjęli, jednak... na 24 radnych obecnych na czwartkowej sesji tylko dziewięciu wzięło udział w głosowaniu – ośmiu poparło kandydaturę wojewody.
Jerzy Wcisła, przewodniczący RM w Elblągu, wystąpił wówczas z oświadczeniem. Oto jego treść:
„Wysoka Rado,
Na poprzedniej Sesji mój wniosek o wycofanie tej uchwały spowodował burzliwą dyskusję, w której starałem się jak najmniej mówić, gdyż prosił mnie o to Wicewojewoda. Dzisiaj projekt wraca po raz trzeci pod obrady Rady, pozwólcie więc, że w maksymalnym skrócie przedstawię jego historię i uwarunkowania prawne.
Powodem podjęcia uchwały było wskazanie przez Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego na swojego przedstawiciela Henryka Słoninę, w miejsce wybranego wcześniej na wniosek Wojewody Marka Kucharczyka. Rada Miejska 24 marca zdecydowaną większością głosów odrzuciła proponowaną zmianę.
Historia
20 kwietnia wojewoda zażądał od Rady Miejskiej powołania w skład Rady Społecznej swojego przedstawiciela, grożąc, że w przypadku niepodjęcia stosownej uchwały będzie zmuszony „podjąć działania mające na celu rozwiązanie Rady Miejskiej w Elblągu”.
5 maja wystosowałem pismo do Wojewody, będące odpowiedzią na wspomniany list, jak i na stwierdzenie rzecznika wojewody z 4 maja, iż „radni, jeśli mają jakieś zarzuty do kandydatury Henryka Słoniny, to powinni je przedstawić Wojewodzie”.
W piśmie poinformowałem wojewodę o stanowisku Rady Miejskiej wyrażonym w głosowaniu i o znanych już z publikacji prasowych zastrzeżeniach do p. Słoniny.
Rzeczywiście w piśmie wkradł się błąd, popełniony przez skarbników naszego Urzędu, co do wysokości wkładu środków budżetu Miasta dla Szpitala. Wyniosły one 30, a nie – jak mi podano – 45 mln zł.
Wojewoda w odpowiedzi z 18 maja stwierdził, że moje informacje „niekoniecznie muszą go interesować”, za to muszą go interesować przepisy prawne i zażądał bezwzględnego powołania wyznaczonego przedstawiciela.
24 maja poprosiłem pisemnie Wojewodę o spotkanie. Prośbę ponowiłem 15 czerwca. Wszystkie prośby zostały odrzucone.
Prawo
W międzyczasie zebrałem literaturę prawniczą na ten temat. Posiadam trzy ekspertyzy prawne i uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczące podobnej sprawy. Jedna ekspertyza prawna wykonana została przez prof. Marka Chmaja, jednego z najwyżej cenionych konstytucjonalistów w Polsce.
Konkluzje z tych ekspertyz można zawrzeć w trzech punktach:
1. Wojewoda wskazuje kandydata na swojego przedstawiciela do Rady Społecznej, ale powołuje go Rada Miejska i nikt nie może ingerować w ów wybór. Groźbę podjęcia działań w celu rozwiązania Rady Miejskiej przez Wojewodę w przypadku niezaakceptowania kandydata wojewody, prof. Chmaj określił jako „próbę bezprawnego wymuszenia na organach gminy określonego działania. Sytuację taką uznać należy za niedopuszczalną”.
2. Wojewoda – zgodnie z Ustawą o Zakładach Opieki Zdrowotnej (art. 47.1) wskazuje swojego przedstawiciela na okres kadencji, którą określa statut szpitala. W naszym przypadku tym przedstawicielem jest Marek Kucharczyk, a kadencja kończy się w 2013 roku. Ten stan może zmienić tylko uchwała Rady Miejskiej, która w zasadzie winna być poprzedzona rezygnacją zainteresowanego członka Rady Społecznej.
3. Precedens, na którym Wojewoda oparł swój pogląd i groźbę rozwiązania Rady Miejskiej dotyczył innej sytuacji – mianowicie powołania Rady Społecznej w niepełnym składzie ustawowym, z pominięciem przedstawiciela Wojewody.
Reasumując: Stan prawny na dzisiaj jest taki, że Szpital Miejski posiada Radę Społeczną, w której przedstawicielem wojewody jest Marek Kucharczyk.
A cała wymiana listów między Wojewodą a mną, w niczym tego stanu nie zmienia.
Oczywiście, zasadne jest pytanie – po co ta cała wojna?
I przyznam się, że nie wiem, dlaczego wojewoda tak upiera się, by Henryk Słonina, którego kandydaturę odrzuciła Rada Miejska, był jednak jego przedstawicielem w Radzie Społecznej.
Jednak spełniając prośbę Prezydenta i szanując opinię koleżanek i kolegów radnych, włączyłem ten punkt do porządku bieżącej sesji.
Dla mnie w tej całej sprawie, ważniejszy od kandydata do Rady Społecznej jest inny fakt.
24 marca Rada Miejska podjęła suwerenną decyzję. Zrobiła to zgodnie z prawem, a Wojewoda – z ramienia Państwa Polskiego mający pełnić nadzór prawny nad samorządami – próbuje wywrzeć presję w celu wymuszenia zmiany innej decyzji.
Z takimi praktykami ja pogodzić się nie mogę, bo one uderzają w istotę samorządności.
Jest takie mądre powiedzenie, przypominane także przez Jana Pawła II, że „wolność nie jest nikomu – także samorządom – dana raz na zawsze i trzeba jej codziennie bronić”. I właśnie dlatego ja nie zagłosuję za powołaniem w taki sposób rekomendowanej nam Rady Społecznej.
Padło tu dzisiaj pytanie zadane przez radnego Pawła Fedorczyka, ile kosztowały opinie prawne na ten temat, z odgórnym stwierdzeniem, że wystarczyły opinie naszych radców prawnych. Otóż chcę powiedzieć, że opinie prawne nie zawsze są ze sobą tożsame.
I tak było w tym przypadku. Opinia naszych radców różniła się od opinii prawników, wydanych w podobnych przypadkach, dla innych samorządów. Dlatego zdecydowałem poprosić o ekspertyzę prawną Kancelarię prof. Marka Chmaja. Zapłaciliśmy za nią 2000 zł.
Nie zgadzam się z opinią radnego Pawła Fedorczyka, że dążenie do ustalenia prawdy kompromituje naszą Radę Miejską. Przypomnę, że zarzucono nam działania niezgodne z prawem i grożono rozwiązaniem Rady Miejskiej. Czy w takiej sytuacji sprawdzenie zasadności takiej groźby obniża autorytet Rady?
Moim zdaniem odwrotnie. Tymi działaniami udowodniliśmy, że nasze działania były zgodne z prawem, a dzisiejszy powrót uchwały na sesję jest przyjaznym gestem wobec wojewody, a nie działaniem pod przymusem.
Wojewoda wskazuje jednego kandydata do społecznej rady szpitala – wojewoda Marian Podziewski wskazał Henryka Słoninę. Na jednej z poprzednich sesji elbląscy radni tę kandydaturę odrzucili, wówczas Wojewoda przedstawił Radzie Miejskiej w Elblągu ultimatum – albo elbląscy radni zmienią decyzję, albo będzie dążył do rozwiązania Rady Miejskiej w Elblągu.
W miniony czwartek radni te kandydaturę przyjęli, jednak... na 24 radnych obecnych na czwartkowej sesji tylko dziewięciu wzięło udział w głosowaniu – ośmiu poparło kandydaturę wojewody.
Jerzy Wcisła, przewodniczący RM w Elblągu, wystąpił wówczas z oświadczeniem. Oto jego treść:
„Wysoka Rado,
Na poprzedniej Sesji mój wniosek o wycofanie tej uchwały spowodował burzliwą dyskusję, w której starałem się jak najmniej mówić, gdyż prosił mnie o to Wicewojewoda. Dzisiaj projekt wraca po raz trzeci pod obrady Rady, pozwólcie więc, że w maksymalnym skrócie przedstawię jego historię i uwarunkowania prawne.
Powodem podjęcia uchwały było wskazanie przez Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego na swojego przedstawiciela Henryka Słoninę, w miejsce wybranego wcześniej na wniosek Wojewody Marka Kucharczyka. Rada Miejska 24 marca zdecydowaną większością głosów odrzuciła proponowaną zmianę.
Historia
20 kwietnia wojewoda zażądał od Rady Miejskiej powołania w skład Rady Społecznej swojego przedstawiciela, grożąc, że w przypadku niepodjęcia stosownej uchwały będzie zmuszony „podjąć działania mające na celu rozwiązanie Rady Miejskiej w Elblągu”.
5 maja wystosowałem pismo do Wojewody, będące odpowiedzią na wspomniany list, jak i na stwierdzenie rzecznika wojewody z 4 maja, iż „radni, jeśli mają jakieś zarzuty do kandydatury Henryka Słoniny, to powinni je przedstawić Wojewodzie”.
W piśmie poinformowałem wojewodę o stanowisku Rady Miejskiej wyrażonym w głosowaniu i o znanych już z publikacji prasowych zastrzeżeniach do p. Słoniny.
Rzeczywiście w piśmie wkradł się błąd, popełniony przez skarbników naszego Urzędu, co do wysokości wkładu środków budżetu Miasta dla Szpitala. Wyniosły one 30, a nie – jak mi podano – 45 mln zł.
Wojewoda w odpowiedzi z 18 maja stwierdził, że moje informacje „niekoniecznie muszą go interesować”, za to muszą go interesować przepisy prawne i zażądał bezwzględnego powołania wyznaczonego przedstawiciela.
24 maja poprosiłem pisemnie Wojewodę o spotkanie. Prośbę ponowiłem 15 czerwca. Wszystkie prośby zostały odrzucone.
Prawo
W międzyczasie zebrałem literaturę prawniczą na ten temat. Posiadam trzy ekspertyzy prawne i uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczące podobnej sprawy. Jedna ekspertyza prawna wykonana została przez prof. Marka Chmaja, jednego z najwyżej cenionych konstytucjonalistów w Polsce.
Konkluzje z tych ekspertyz można zawrzeć w trzech punktach:
1. Wojewoda wskazuje kandydata na swojego przedstawiciela do Rady Społecznej, ale powołuje go Rada Miejska i nikt nie może ingerować w ów wybór. Groźbę podjęcia działań w celu rozwiązania Rady Miejskiej przez Wojewodę w przypadku niezaakceptowania kandydata wojewody, prof. Chmaj określił jako „próbę bezprawnego wymuszenia na organach gminy określonego działania. Sytuację taką uznać należy za niedopuszczalną”.
2. Wojewoda – zgodnie z Ustawą o Zakładach Opieki Zdrowotnej (art. 47.1) wskazuje swojego przedstawiciela na okres kadencji, którą określa statut szpitala. W naszym przypadku tym przedstawicielem jest Marek Kucharczyk, a kadencja kończy się w 2013 roku. Ten stan może zmienić tylko uchwała Rady Miejskiej, która w zasadzie winna być poprzedzona rezygnacją zainteresowanego członka Rady Społecznej.
3. Precedens, na którym Wojewoda oparł swój pogląd i groźbę rozwiązania Rady Miejskiej dotyczył innej sytuacji – mianowicie powołania Rady Społecznej w niepełnym składzie ustawowym, z pominięciem przedstawiciela Wojewody.
Reasumując: Stan prawny na dzisiaj jest taki, że Szpital Miejski posiada Radę Społeczną, w której przedstawicielem wojewody jest Marek Kucharczyk.
A cała wymiana listów między Wojewodą a mną, w niczym tego stanu nie zmienia.
Oczywiście, zasadne jest pytanie – po co ta cała wojna?
I przyznam się, że nie wiem, dlaczego wojewoda tak upiera się, by Henryk Słonina, którego kandydaturę odrzuciła Rada Miejska, był jednak jego przedstawicielem w Radzie Społecznej.
Jednak spełniając prośbę Prezydenta i szanując opinię koleżanek i kolegów radnych, włączyłem ten punkt do porządku bieżącej sesji.
Dla mnie w tej całej sprawie, ważniejszy od kandydata do Rady Społecznej jest inny fakt.
24 marca Rada Miejska podjęła suwerenną decyzję. Zrobiła to zgodnie z prawem, a Wojewoda – z ramienia Państwa Polskiego mający pełnić nadzór prawny nad samorządami – próbuje wywrzeć presję w celu wymuszenia zmiany innej decyzji.
Z takimi praktykami ja pogodzić się nie mogę, bo one uderzają w istotę samorządności.
Jest takie mądre powiedzenie, przypominane także przez Jana Pawła II, że „wolność nie jest nikomu – także samorządom – dana raz na zawsze i trzeba jej codziennie bronić”. I właśnie dlatego ja nie zagłosuję za powołaniem w taki sposób rekomendowanej nam Rady Społecznej.
Padło tu dzisiaj pytanie zadane przez radnego Pawła Fedorczyka, ile kosztowały opinie prawne na ten temat, z odgórnym stwierdzeniem, że wystarczyły opinie naszych radców prawnych. Otóż chcę powiedzieć, że opinie prawne nie zawsze są ze sobą tożsame.
I tak było w tym przypadku. Opinia naszych radców różniła się od opinii prawników, wydanych w podobnych przypadkach, dla innych samorządów. Dlatego zdecydowałem poprosić o ekspertyzę prawną Kancelarię prof. Marka Chmaja. Zapłaciliśmy za nią 2000 zł.
Nie zgadzam się z opinią radnego Pawła Fedorczyka, że dążenie do ustalenia prawdy kompromituje naszą Radę Miejską. Przypomnę, że zarzucono nam działania niezgodne z prawem i grożono rozwiązaniem Rady Miejskiej. Czy w takiej sytuacji sprawdzenie zasadności takiej groźby obniża autorytet Rady?
Moim zdaniem odwrotnie. Tymi działaniami udowodniliśmy, że nasze działania były zgodne z prawem, a dzisiejszy powrót uchwały na sesję jest przyjaznym gestem wobec wojewody, a nie działaniem pod przymusem.
Jerzy Wcisła”
PD