Naukowcy z Uniwersytetu Morskiego w Gdyni przedstawili projekt planu zagospodarowania przestrzennego akwenów elbląskiego portu morskiego. Jak zmieni się rzeka Elbląg po wybudowaniu kanału przez Mierzeję?
Dziś (4 listopada) w Ratuszu Staromiejskim w Elblągu przedstawiono projekt planu zagospodarowania przestrzennego akwenów elbląskiego portu morskiego. Projekt opracowali naukowcy z Uniwersytetu Morskiego w Gdyni.
W jego ramach na rzece Elbląg wyodrębniono kilka akwenów, którym przypisano szereg funkcji. Najważniejszą funkcją rzeki jest funkcja transportowa. - Główne wnioski są następujące: włączyć żeglugę śródlądową w krajowy system transportu; konieczność rozwoju portu elbląskiego; organizacja i rozbudowa infrastruktury portowej oraz wodno-turystycznej; konieczność rozbudowy infrastruktury przeciwpowodziowej - mówił Jakub Turski z Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. - Te funkcje zostały wskazane przez dokumenty strategiczne.
- Głównym celem planu jest utrzymywanie bezpiecznego dostępu do portu morskiego i zapewnienie jego rozwoju oraz jego bezkonfliktowego funkcjonowania. Braliśmy pod uwagę to, co się dzieje wokół nas - dodał Jacek Zaucha z Uniwersytetu Morskiego. - Jednym z najważniejszych uwarunkowań jest inwestycja celu publicznego związana z budową Kanału Żeglugowego przez Mierzeję Wiślaną.
Zgodnie z przepisami prawa poszczególne akweny mogą mieć tylko jedną funkcję podstawową. Zostały one „przydzielone“ w ten sposób, by jak najlepiej służyły funkcjonowaniu elbląskiego portu. Są to: funkcjonowanie portu, kulturowe waterfronty, mariny, obronność i bezpieczeństwo państwa, rezerwa na rzecz przyszłego rozwoju, transport, turystyka, sport i rekreacja.
Wyjaśnienia wymagają przynajmniej dwa pojęcia. Kulturowe waterfronty oznaczają ochronę walorów wizualnych i ekspozycji historycznego założenia urbanistycznego Starego Miasta i Wyspy Spichrzów od strony wody, z niewykorzystaniem tego akwenu do uprawiania turystyki, sportów wodnych i rekreacji - możemy przeczytać w ustaleniach ogólnych do planu zagospodarowania przestrzennego. Rezerwa na rzecz przyszłego rozwoju to z kolei nieprzesądzone zagospodarowanie przestrzeni będącej rezerwą pod przyszły rozwój obszaru objętego planem zagospodarowania - to też definicja z wzmiankowanych wyżej ustaleń.
Oprócz funkcji podstawowych akweny mają też funkcje dopuszczone: badania naukowe, dziedzictwo kulturowe, infrastruktura techniczna, ochrona przeciwpowodziowa, ochrona środowiska i przyrody, poszukiwanie i eksploatacja złóż kopalin i wydobywanie kopalin, sztuczne wyspy i konstrukcje. Te funkcje nie maja swojego przypisanego akwenu, mogą, ale nie muszą być realizowane na każdym. - My planujemy tylko obszar wodny. Odnosimy się tylko do tego, co jest na wodzie - zwróciła uwagę Magdalena Matczak z Uniwersytetu Morskiego.