Pod koniec XIV wieku wśród miast pruskich narastało niezadowolenie z powodu politycznego i gospodarczego uzależnienia od Zakonu Krzyżackiego. Elbląg odgrywał wśród tych miast czołową rolę ( chociaż jego pozycji już od początku XV wieku zaczynał zagrażać szybko rozwijający się Gdańsk ).
W 1410 roku na wieść o klęsce Zakonu Krzyżackiego pod Grunwaldem wypędzona została z Elbląga załoga krzyżacka, a przedstawiciele Miasta już 22 lipca złożyli na rynku w Dzierzgoniu hołd królowi Władysławowi Jagielle. I chociaż pokój toruński z 1411 roku pozostawia Elbląg poza granicami państwa polskiego, to jednak przez kilka miesięcy był on jego częścią składową.
Wydarzenie to zaważyło na dziejach miasta w XV wieku. Elbląg stanął na czele opozycji antykrzyżackiej miast i ziemi pruskich, które skonfederowały się 21 lutego 1440 roku jako Związek Pruski. Konflikt mieszczaństwa miast pruskich z Zakonem Krzyżackim przerodził się w otwarte powstanie zbrojne w roku 1445, a następnie w trzynastoletnią wojnę Polski z Krzyżakami.
Elbląg w tym czasie należał do miast najaktywniej wspomagających króla polskiego i zabiegających o jego względy. Dowodem determinacji mieszczan elbląskich może być fakt zdobycia w dniu 12 lutego 1445 roku elbląskiego zamku krzyżackiego. Po 14 dniach władania warownią rada miejska Elbląga postanowiła zburzyć jeden ze znaczniejszych zamków w Prusach i to tak skutecznie, iż do dziś są kłopoty z jego umiejscowieniem.
W 1410 roku na wieść o klęsce Zakonu Krzyżackiego pod Grunwaldem wypędzona została z Elbląga załoga krzyżacka, a przedstawiciele Miasta już 22 lipca złożyli na rynku w Dzierzgoniu hołd królowi Władysławowi Jagielle. I chociaż pokój toruński z 1411 roku pozostawia Elbląg poza granicami państwa polskiego, to jednak przez kilka miesięcy był on jego częścią składową.
Wydarzenie to zaważyło na dziejach miasta w XV wieku. Elbląg stanął na czele opozycji antykrzyżackiej miast i ziemi pruskich, które skonfederowały się 21 lutego 1440 roku jako Związek Pruski. Konflikt mieszczaństwa miast pruskich z Zakonem Krzyżackim przerodził się w otwarte powstanie zbrojne w roku 1445, a następnie w trzynastoletnią wojnę Polski z Krzyżakami.
Elbląg w tym czasie należał do miast najaktywniej wspomagających króla polskiego i zabiegających o jego względy. Dowodem determinacji mieszczan elbląskich może być fakt zdobycia w dniu 12 lutego 1445 roku elbląskiego zamku krzyżackiego. Po 14 dniach władania warownią rada miejska Elbląga postanowiła zburzyć jeden ze znaczniejszych zamków w Prusach i to tak skutecznie, iż do dziś są kłopoty z jego umiejscowieniem.