Dziś (31 maja) przypada uroczystość Bożego Ciała. Główne uroczystości w naszym mieście rozpoczeły się w katedrze św. Mikołaja mszą o godz. 10, po której wyruszyła procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy. W sumie procesji w Elblągu było aż dziesięć. Zobacz fotorelację.
Udział w wielowiekowej tradycji
Niesienie feretronów ze scenami z biblii lub przedstawiającymi patronów parafii i obrazy z tajemnicami różańca, dekoracja okien, sypanie kwiatków przez dziewczynki, udział w procesji to gesty będące świadectwem wyznawanej wiary. Tradycja obchodów Bożego Ciała jest długa. Uroczystość wzięła swój początek z adoracyjnego kierunku pobożności eucharystycznej, rozwijającej się na zachodzie Europy od przełomu XI i XII wieku jako wyraz dowartościowania eucharystii po rozszerzaniu się herezji francuskiego filozofa, teologa i scholastyka Berengara z Tours, która kwestionowała rzeczywistą obecność Chrystusa we mszy św. Głosił on sprzeczną z dogmatami wiary, symboliczno-spirytualistyczną koncepcję eucharystii, twierdząc, iż w trakcie konsekracji zachodzi przemiana nie rzeczy, a znaczenia – chleb i wino zmieniają się w ciało i krew Chrystusa duchowo, stając się ich figurami – co sprawia, że według niego eucharystia jest sakramentem ciała i krwi Chrystusa, a nie ciałem i krwią w sensie realnym. Za swoje poglądy został Berengar z Tours potępiony m.in. przez synody w Rzymie i Vercelli (1050), Paryżu (1051), Angers (1062) i Poitiers (1074). Jego idee żyły jednak nadal osiągając kulminację w XII w., przez co zbiegły się z objawieniami św. Julianny z Cornillon (ur. 1193), która głosiła konieczność uczczenia najświętszego sakramentu i z cudem eucharystycznym, który wydarzył się w 1263 r. w Bolesnie (Włochy, region Lacjum), kiedy to według przekazów hostia w rękach wątpiącego w transsubstancjację księdza zaczęła krwawić. Korporał, na który spadły wówczas krople krwi przechowywany jest do dziś w katedrze w pobliskim Orvieto.
Wezwanie do corocznych obchodów Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa nazywanej w naszym kraju Bożym Ciałem i organizowania specjalnych procesji znalazło się w bulli Transiturus, którą w 1264 r. zatwierdził dla całego kościoła papież Urban IV. Na celebrowanie uroczystości papież wyznaczył czwartek po oktawie Trójcy Świętej, dlatego jest to tzw. święto ruchome.
Na ziemiach polskich
Na przestrzeni wieków obchody uroczystości Bożego Ciała uświetniane były różnymi inscenizacjami, które miały miejsce przy ołtarzach procesji. W samych procesjach udział brały wozy z umieszczonymi „żywymi obrazami”, którym towarzyszyły wypowiedzi narratora objaśniającego ich znaczenie. Współcześnie takie obchody tego święta spotkać jeszcze można na prowincji w Portugalii, Hiszpanii, czy krajach Ameryki Południowej.
Na ziemiach polskich obchody Bożego Ciała zainicjował w 1320 roku biskup krakowski Nanker. Łączono je początkowo z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść, a zwyczaj ten przyjął się powszechnie w XV w. i wszedł do liturgicznej księgi „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 roku.
Po Soborze Watykańskim II Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym z czterech ołtarzy oraz czytania ewangelii, które tematycznie związane są z eucharystią. Dla wielu osób udział w uroczystości jest okazją do dania wyrazu pobożności eucharystycznej oraz spędzenia czasu z rodziną i przyjaciółmi.
W naszym mieście główna procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy, rozpoczęła się w katedrze św. Mikołaja po mszy św. o godz. 10. Procesja przeszła trasą z katedry św. Mikołaja, przez plac Katedralny, ul. Wodną, Św. Ducha, Wigilijną, Giermków, Hetmańską, 1 Maja, Przymurze i Rzeźnicką do ul. Mostowej.
Niesienie feretronów ze scenami z biblii lub przedstawiającymi patronów parafii i obrazy z tajemnicami różańca, dekoracja okien, sypanie kwiatków przez dziewczynki, udział w procesji to gesty będące świadectwem wyznawanej wiary. Tradycja obchodów Bożego Ciała jest długa. Uroczystość wzięła swój początek z adoracyjnego kierunku pobożności eucharystycznej, rozwijającej się na zachodzie Europy od przełomu XI i XII wieku jako wyraz dowartościowania eucharystii po rozszerzaniu się herezji francuskiego filozofa, teologa i scholastyka Berengara z Tours, która kwestionowała rzeczywistą obecność Chrystusa we mszy św. Głosił on sprzeczną z dogmatami wiary, symboliczno-spirytualistyczną koncepcję eucharystii, twierdząc, iż w trakcie konsekracji zachodzi przemiana nie rzeczy, a znaczenia – chleb i wino zmieniają się w ciało i krew Chrystusa duchowo, stając się ich figurami – co sprawia, że według niego eucharystia jest sakramentem ciała i krwi Chrystusa, a nie ciałem i krwią w sensie realnym. Za swoje poglądy został Berengar z Tours potępiony m.in. przez synody w Rzymie i Vercelli (1050), Paryżu (1051), Angers (1062) i Poitiers (1074). Jego idee żyły jednak nadal osiągając kulminację w XII w., przez co zbiegły się z objawieniami św. Julianny z Cornillon (ur. 1193), która głosiła konieczność uczczenia najświętszego sakramentu i z cudem eucharystycznym, który wydarzył się w 1263 r. w Bolesnie (Włochy, region Lacjum), kiedy to według przekazów hostia w rękach wątpiącego w transsubstancjację księdza zaczęła krwawić. Korporał, na który spadły wówczas krople krwi przechowywany jest do dziś w katedrze w pobliskim Orvieto.
Wezwanie do corocznych obchodów Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa nazywanej w naszym kraju Bożym Ciałem i organizowania specjalnych procesji znalazło się w bulli Transiturus, którą w 1264 r. zatwierdził dla całego kościoła papież Urban IV. Na celebrowanie uroczystości papież wyznaczył czwartek po oktawie Trójcy Świętej, dlatego jest to tzw. święto ruchome.
Na ziemiach polskich
Na przestrzeni wieków obchody uroczystości Bożego Ciała uświetniane były różnymi inscenizacjami, które miały miejsce przy ołtarzach procesji. W samych procesjach udział brały wozy z umieszczonymi „żywymi obrazami”, którym towarzyszyły wypowiedzi narratora objaśniającego ich znaczenie. Współcześnie takie obchody tego święta spotkać jeszcze można na prowincji w Portugalii, Hiszpanii, czy krajach Ameryki Południowej.
Na ziemiach polskich obchody Bożego Ciała zainicjował w 1320 roku biskup krakowski Nanker. Łączono je początkowo z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść, a zwyczaj ten przyjął się powszechnie w XV w. i wszedł do liturgicznej księgi „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 roku.
Po Soborze Watykańskim II Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym z czterech ołtarzy oraz czytania ewangelii, które tematycznie związane są z eucharystią. Dla wielu osób udział w uroczystości jest okazją do dania wyrazu pobożności eucharystycznej oraz spędzenia czasu z rodziną i przyjaciółmi.
W naszym mieście główna procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy, rozpoczęła się w katedrze św. Mikołaja po mszy św. o godz. 10. Procesja przeszła trasą z katedry św. Mikołaja, przez plac Katedralny, ul. Wodną, Św. Ducha, Wigilijną, Giermków, Hetmańską, 1 Maja, Przymurze i Rzeźnicką do ul. Mostowej.
mk
