Czemu w lasach Wysoczyzny Elbląskiej rosną głównie buki? Dlaczego nie są to na przykład sosny albo jodły? I co do tego wszystkiego ma gleba? Jak się okazuje w tej układance wszystkie puzzle muszą do siebie pasować, nie ma tu miejsca na przypadek.
- Drzewa które rosną w lasach Nadleśnictwa Elbląg to drzewa, które zostały posadzone przez leśników na przestrzeni wielu lat. Zanim zostały oddane pod opiekę Lasów Państwowych i Nadleśnictwa Elbląg, opiekowali się nimi niemieccy leśnicy i prywatni właściciele tych terenów – mówi Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg.
Jedną z podstawowych zasad, którą kierują się leśnicy w swojej codziennej pracy jest bezwzględne odnowienie lasu po usunięciu drzew w danym miejscu, po to, aby zachować go dla kolejnych pokoleń.
- Odnowienie lasu może odbywać się w sposób sztuczny albo naturalny. Sztuczny następuje wtedy, gdy młode drzewka zostają posadzone w lesie przez człowieka. Naturalny, gdy młode drzewka wyrastają z nasion, które wysieją się w lesie z okolicznych drzew – wyjaśnia leśnik. - Odnowienie to nazywamy naturalnym choć w dużej mierze jest wspomagane przez leśników po to, aby szybko i skutecznie osiągnąć pożądany efekt jakim jest właściwy skład gatunków drzew w lesie
Żeby skutecznie kontrolować taki proces potrzebna jest spora dawka wiedzy o przyrodzie. Jak tłumaczy Jan Piotrowski planowanie nowych odnowień nie może odbywać się bez rozpoznania warunków glebowych i wodnych nazywanych siedliskiem leśnym.
- W warunkach naturalnych drzewostany osiągają zgodność z siedliskiem, czyli klimaks, po długotrwałym procesie regeneracji, od roślinności pionierskiej po właściwe gatunki leśne. Trwa to przez czas życia kilku pokoleń drzew, kilkaset lat – opowiada leśnik.
Wysoczyzna Elbląską to tereny o ciężkich glebach, dlatego głównym gatunkiem lasotwórczym jest buk pospolity, a lasy, które tworzy, nazywamy buczynami. Charakteryzuje się on między innymi tym że przy odpowiednich warunkach bardzo dobrze odnawia się naturalnie.
Skąd leśnicy wiedzą jak dopasować skład gatunkowy lasu do siedliska? Mówiąc inaczej: skąd wiedzą, gdzie maja posadzić buki, gdzie dęby, a gdzie sosny czy świerki?
- Wiedzę teoretyczną zdobywamy oczywiście w szkołach leśnych. Natomiast w praktyce wykonywane są specjalne opracowania, np. operaty siedliskowe i operaty glebowe, w których dokładnie określany jest rodzaj gleby i jej wilgotność – wyjaśnia Jan Piotrowski. - W oparciu o te dane oraz o obserwację lasu podejmowana jest decyzja, jaki skład gatunkowy będzie miał w danym miejscu las, aby był jak najbardziej dopasowany do siedliska, na którym się znajduje.
Jedną z podstawowych zasad, którą kierują się leśnicy w swojej codziennej pracy jest bezwzględne odnowienie lasu po usunięciu drzew w danym miejscu, po to, aby zachować go dla kolejnych pokoleń.
- Odnowienie lasu może odbywać się w sposób sztuczny albo naturalny. Sztuczny następuje wtedy, gdy młode drzewka zostają posadzone w lesie przez człowieka. Naturalny, gdy młode drzewka wyrastają z nasion, które wysieją się w lesie z okolicznych drzew – wyjaśnia leśnik. - Odnowienie to nazywamy naturalnym choć w dużej mierze jest wspomagane przez leśników po to, aby szybko i skutecznie osiągnąć pożądany efekt jakim jest właściwy skład gatunków drzew w lesie
Żeby skutecznie kontrolować taki proces potrzebna jest spora dawka wiedzy o przyrodzie. Jak tłumaczy Jan Piotrowski planowanie nowych odnowień nie może odbywać się bez rozpoznania warunków glebowych i wodnych nazywanych siedliskiem leśnym.
- W warunkach naturalnych drzewostany osiągają zgodność z siedliskiem, czyli klimaks, po długotrwałym procesie regeneracji, od roślinności pionierskiej po właściwe gatunki leśne. Trwa to przez czas życia kilku pokoleń drzew, kilkaset lat – opowiada leśnik.
Wysoczyzna Elbląską to tereny o ciężkich glebach, dlatego głównym gatunkiem lasotwórczym jest buk pospolity, a lasy, które tworzy, nazywamy buczynami. Charakteryzuje się on między innymi tym że przy odpowiednich warunkach bardzo dobrze odnawia się naturalnie.
Skąd leśnicy wiedzą jak dopasować skład gatunkowy lasu do siedliska? Mówiąc inaczej: skąd wiedzą, gdzie maja posadzić buki, gdzie dęby, a gdzie sosny czy świerki?
- Wiedzę teoretyczną zdobywamy oczywiście w szkołach leśnych. Natomiast w praktyce wykonywane są specjalne opracowania, np. operaty siedliskowe i operaty glebowe, w których dokładnie określany jest rodzaj gleby i jej wilgotność – wyjaśnia Jan Piotrowski. - W oparciu o te dane oraz o obserwację lasu podejmowana jest decyzja, jaki skład gatunkowy będzie miał w danym miejscu las, aby był jak najbardziej dopasowany do siedliska, na którym się znajduje.
Marta Wiloch