![Elbląg, Biegacz zielonozłoty, Autor: Siga (Photo made by myself) [Public domain], Wikimedia Commons](/newsimg/duze/p1044/biegacz-zielonozloty-autor-siga-photo-made-by-104473.jpg "Elbląg, Biegacz zielonozłoty, Autor: Siga (Photo made by myself) [Public domain], Wikimedia Commons")
Jego znakiem charakterystycznym jest niezwykle barwny pancerz, a także czerwono-czarne odnóża. Choć kojarzony jest raczej z terenami górzystymi, to spotkać go można również w lasach Wysoczyzny Elbląskiej. Kwiecień to dla biegacza zielonozłotego czas godów.
Ten złocistozielony chrząszcz osiąga długość od 18 do 32 mm. Według przyrodników potrafi wspinać się po pniach nawet do wysokości sześciu metrów!
"Jest drapieżnikiem o nocnej aktywności, słabo latającym, lecz biegającym szybko i wytrwale, polującym na inne owady i ich larwy. Dogonioną ofiarę polewa wydzieliną z enzymami trawiennymi, a następnie wysysa nadtrawioną masę jej ciała" – czytamy w książce "Zwierzęta chronione w Polsce" autorstwa A. i W. Bilińskich, tekst L. Trząski (Katowice, Videograf II, 2006 r., s. 6)
Biegacz zielonozłoty rozpoczyna gody na przełomie kwietnia i maja. Później samica składa jaja, z których powstają larwy. Ich przemiana w dorosłe osobniki zaczyna się latem i trwa do jesieni, dlatego świeżo przeobrażone biegacze można jeszcze podziwiać o tej porze roku. Następnie owady te zapadają w sen zimowy, kryjąc się pod mchem, luźną korą martwych drzew, spróchniałymi pniakami (opis cyklu za "Chronione chrząszcze dendrofilne zachodniej Polski" M. Bunalski, P. Sienkiewicz, K. Wojtkowski, Poznań, RDOŚ, 2012 r., s. 37-38).
- Kojarzony jest głównie z terenami górskimi, ale występuje również i u nas, na przykład w lasach Wysoczyzny Elbląskiej – uzupełnia Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - To gatunek, który lubi wilgoć, więc w ciągu dnia przebywa na przykład pod powalonymi, zmruszałymi drzewami, pod mchem czy kamieniami. Często zasiedla lasy liściaste i mieszane, w tym buczyny.
"Jest drapieżnikiem o nocnej aktywności, słabo latającym, lecz biegającym szybko i wytrwale, polującym na inne owady i ich larwy. Dogonioną ofiarę polewa wydzieliną z enzymami trawiennymi, a następnie wysysa nadtrawioną masę jej ciała" – czytamy w książce "Zwierzęta chronione w Polsce" autorstwa A. i W. Bilińskich, tekst L. Trząski (Katowice, Videograf II, 2006 r., s. 6)
Biegacz zielonozłoty rozpoczyna gody na przełomie kwietnia i maja. Później samica składa jaja, z których powstają larwy. Ich przemiana w dorosłe osobniki zaczyna się latem i trwa do jesieni, dlatego świeżo przeobrażone biegacze można jeszcze podziwiać o tej porze roku. Następnie owady te zapadają w sen zimowy, kryjąc się pod mchem, luźną korą martwych drzew, spróchniałymi pniakami (opis cyklu za "Chronione chrząszcze dendrofilne zachodniej Polski" M. Bunalski, P. Sienkiewicz, K. Wojtkowski, Poznań, RDOŚ, 2012 r., s. 37-38).
- Kojarzony jest głównie z terenami górskimi, ale występuje również i u nas, na przykład w lasach Wysoczyzny Elbląskiej – uzupełnia Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - To gatunek, który lubi wilgoć, więc w ciągu dnia przebywa na przykład pod powalonymi, zmruszałymi drzewami, pod mchem czy kamieniami. Często zasiedla lasy liściaste i mieszane, w tym buczyny.
oprac. mw