W niedzielę, 28 września, o godz. 18 w Centrum Sztuki Galeria EL odbędzie się finisaż wystawy Jana Chwałczyka "Ten fantastyczny cień" - malarza i rzeźbiarza, konceptualisty, twórcy instalacji. Głównym tematem sztuki Chwałczyka jest relacja pomiędzy światłem i przestrzenią.
Jan Chwałczyk, urodzony w Krośnie n. Wisłokiem, studiował na PWSSP we Wrocławiu w latach 1946-51. W 1959 był współzałożycielem grupy Funkcja Formy i Koloru we Wrocławiu. W tym czasie został konsultantem Ministerstwa Kultury i Sztuki do spraw sztuki amatorskiej i dziecięcej. W 1962 roku był członkiem- założycielem grupy Szkoła Wrocławska. Brał udział niemal we wszystkich ważniejszych wystąpieniach polskiej awangardy, m.in. Plenerach Koszalińskich, Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze, I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, Sympozjum w Puławach w 1966 roku, Wrocław '70. Od 1972 do 1977 roku działał w Galerii Informacji Kreatywnej, był też organizatorem pleneru w Opolnie w 1971 roku pod hasłem "Nauka i sztuka w procesie ochrony naturalnego środowiska człowieka". W roku 2013 w ramach projektu Art Line zrealizował w elbląskim Parku Dolinka rzeźbę "Reproduktor Światła Słonecznego", która wzbogaciła kolekcję form przestrzennych.
Malarz i rzeźbiarz, konceptualista, twórca instalacji. Głównym tematem sztuki Chwałczyka jest relacja pomiędzy światłem i przestrzenią. Od 1968 w cyklach przestrzennych kompozycji "Portrety i Autoportrety Światła" wywoływał efekty zwielokrotnionego odbicia światła i cienia mieszając formy materialne z iluzją.
O wystawie pisze Jarosław Denisiuk:
"Twórczość Jana Chwałczyka ewoluowała od postaw modernistycznych, poprzez neoawangardowe, ku badaniom stricte naukowym. Jego działalność artystyczna obejmuje bardzo szeroki zakres. Zajmuje się fotografią, konstruowaniem obiektów przestrzennych, działaniami konceptualnymi i poszukiwaniami teoretycznymi, które wpływały na obraz sztuki polskiej szczególnie w latach 60. i 70.
Naukowe podejście do sztuki łączy Chwałczyk z zainteresowaniem optyką, geometrią i matematyką. Wszystkie te dziedziny aktywności twórczej i naukowej wprzęga artysta w analizę rzeczywistości, praw, które rządzą recepcją rzeczywistości, a także analizę zasad, na których opiera się sama sztuka.
Szczególnym rysem twórczości Chwałczyka jest próba „wyrażenia niewyrażalnego” oraz dematerializacji przedmiotów poprzez światło. Poszukiwania w tym kierunku doprowadziły artystę do stworzenia serii obiektów, które zobaczymy w Elblągu, a które prowadzą fascynującą grę ze światłem i cieniem. Serie Reproduktorów cienia, Form cienia rzuconego to realizacje zbudowane z połączonych ze sobą płaszczyzn, rzucających ze swego wnętrza na ekrany, podłoża odbicia barwne, uzupełniając tym samym i kształtując sam obiekt."
Malarz i rzeźbiarz, konceptualista, twórca instalacji. Głównym tematem sztuki Chwałczyka jest relacja pomiędzy światłem i przestrzenią. Od 1968 w cyklach przestrzennych kompozycji "Portrety i Autoportrety Światła" wywoływał efekty zwielokrotnionego odbicia światła i cienia mieszając formy materialne z iluzją.
O wystawie pisze Jarosław Denisiuk:
"Twórczość Jana Chwałczyka ewoluowała od postaw modernistycznych, poprzez neoawangardowe, ku badaniom stricte naukowym. Jego działalność artystyczna obejmuje bardzo szeroki zakres. Zajmuje się fotografią, konstruowaniem obiektów przestrzennych, działaniami konceptualnymi i poszukiwaniami teoretycznymi, które wpływały na obraz sztuki polskiej szczególnie w latach 60. i 70.
Naukowe podejście do sztuki łączy Chwałczyk z zainteresowaniem optyką, geometrią i matematyką. Wszystkie te dziedziny aktywności twórczej i naukowej wprzęga artysta w analizę rzeczywistości, praw, które rządzą recepcją rzeczywistości, a także analizę zasad, na których opiera się sama sztuka.
Szczególnym rysem twórczości Chwałczyka jest próba „wyrażenia niewyrażalnego” oraz dematerializacji przedmiotów poprzez światło. Poszukiwania w tym kierunku doprowadziły artystę do stworzenia serii obiektów, które zobaczymy w Elblągu, a które prowadzą fascynującą grę ze światłem i cieniem. Serie Reproduktorów cienia, Form cienia rzuconego to realizacje zbudowane z połączonych ze sobą płaszczyzn, rzucających ze swego wnętrza na ekrany, podłoża odbicia barwne, uzupełniając tym samym i kształtując sam obiekt."
Beata Branicka, Centrum Sztuki Galeria EL