Rozwój technologiczny sprawia, że na rynku budowlanym pojawia się coraz więcej materiałów o parametrach, które sprzyjają nietypowym zastosowaniom. Przykładem takiego materiału jest szkło, przez dziesięciolecia uważane za delikatne i kruche, a obecnie montowane na elewacjach i przeznaczane na budowę ścian o imponujących rozmiarach. W montażu szklanych tafli stosuje się mocowanie punktowe.
System z długą historią
Wysokie wieżowce ze ścianami pokrytymi szkłem w polskich realiach są stosunkowo nowym obrazem. Wysokie szklane domy za oceanem powstawały już jednak w latach 60-tych ubiegłego wieku, dlatego opracowanie techniki ich montażu zawdzięczamy obcym technologiom. Prekursorem w tej dziedzinie była firma Pilkington z Wielkiej Brytanii założona w 1826 roku i specjalizująca się w produkcji szkła. Podobnie, jak współcześni producenci tafli szklanych na potrzeby budownictwa, tak i brytyjskie przedsiębiorstwo z czasem rozszerzyło swoją ofertę produktową o innowacyjny system ich punktowego mocowania. Założeniem wynalazku było z jednej strony ograniczenie do minimum potrzeby wiercenia otworów w kruchym materiale. Z drugiej zaś celem projektanta było stworzenie takiej konstrukcji, która uwzględniałaby zmiany w strukturze materiału wywoływane przez wahania temperatur czy ciśnienia atmosferycznego. Przyklejenie lub przykręcenie panelu szklanego na sztywno przy dużych naprężeniach stwarza ryzyko jego pęknięcia. W metodzie punktowej ten problem został całkowicie wyeliminowany.
Na czym polega punktowy montaż szkła?
Jak sugerują specjaliści z firmy Womet oferującej systemy mocowania szkła, podstawowym założeniem, jakie przyświecało twórcom punktowego systemu mocowania szkła było zapewnienie miejsca na przemieszczenie się tafli szklanej, jeśli zmieniła ona swoje parametry po rozgrzaniu czy wychłodzeniu. Równie ważne było też przeciwdziałanie sile intensywnych wiatrów. Zastosowanie elastycznej wkładki z silikonu lub specjalnej gumy sprawia, że materiał lepiej znosi gwałtowny wzrost siły nacisku. Obecnie metoda firmy Pilkington została zmodyfikowana i jest stosowania w trzech wariantach:
- łączenie punktowe przelotowe - wymaga nawiercenia otworów w narożnikach szyb, ale jego zaletą jest montaż tafli jedna przy drugiej, bez powstawania szczelin,
- łączenie nieprzelotowe – wykonywane za pomocą specjalnych rozet i łączników umieszczanych pomiędzy taflami, wiąże się z koniecznością wypełniania szczelin między taflami,
- łączenie klejone – polega na mocowaniu szyb za pomocą kleju silikonowego i jako najszczelniejsze, jest energooszczędne oraz wyjątkowo estetyczne.
Ostatnia metoda jest uważana z za innowacyjną i doskonale zdaje egzamin w budownictwie pasywnym.
Rotule i łączniki w mocowaniu przelotowym
Punktowe mocowanie przelotowe szyb na elewacjach lub wewnątrz budynków jest jednym z najpowszechniej wykorzystywanych z obecnym budownictwie. Do jego przeprowadzenia stosuje się tzw. rotule, czyli głowice w formie dwuelementowego walca, wyposażonego w wewnętrzne elastyczne amortyzatory szkła. Umieszczona między nimi szyba zyskuje nie tylko ochronę przed skutkami naprężenia, ale też cztery wygodne uchwyty montażowe w narożnikach. Są one skręcane razem za pomocą pająka – uchwytu z czterema lub dwoma ramionami. Do łączenia szyb w narożnikach budynków stosuje się też uchwyty o specjalnym, kątowym kształcie. Zaletą takiego systemu mocowania jest tworzenie jednolitej, spójnej płaszczyzny szklanej, która efektownie prezentuje się na elewacji budynku. Mocowanie punktowe może też być stosowane do wypełniania szkłem balustrad schodów czy tarasów lub do montażu szklanych ścian w nowoczesnych biurowcach czy placówkach medycznych.
---------------materiał promocyjny----------------
Wysokie wieżowce ze ścianami pokrytymi szkłem w polskich realiach są stosunkowo nowym obrazem. Wysokie szklane domy za oceanem powstawały już jednak w latach 60-tych ubiegłego wieku, dlatego opracowanie techniki ich montażu zawdzięczamy obcym technologiom. Prekursorem w tej dziedzinie była firma Pilkington z Wielkiej Brytanii założona w 1826 roku i specjalizująca się w produkcji szkła. Podobnie, jak współcześni producenci tafli szklanych na potrzeby budownictwa, tak i brytyjskie przedsiębiorstwo z czasem rozszerzyło swoją ofertę produktową o innowacyjny system ich punktowego mocowania. Założeniem wynalazku było z jednej strony ograniczenie do minimum potrzeby wiercenia otworów w kruchym materiale. Z drugiej zaś celem projektanta było stworzenie takiej konstrukcji, która uwzględniałaby zmiany w strukturze materiału wywoływane przez wahania temperatur czy ciśnienia atmosferycznego. Przyklejenie lub przykręcenie panelu szklanego na sztywno przy dużych naprężeniach stwarza ryzyko jego pęknięcia. W metodzie punktowej ten problem został całkowicie wyeliminowany.
Na czym polega punktowy montaż szkła?
Jak sugerują specjaliści z firmy Womet oferującej systemy mocowania szkła, podstawowym założeniem, jakie przyświecało twórcom punktowego systemu mocowania szkła było zapewnienie miejsca na przemieszczenie się tafli szklanej, jeśli zmieniła ona swoje parametry po rozgrzaniu czy wychłodzeniu. Równie ważne było też przeciwdziałanie sile intensywnych wiatrów. Zastosowanie elastycznej wkładki z silikonu lub specjalnej gumy sprawia, że materiał lepiej znosi gwałtowny wzrost siły nacisku. Obecnie metoda firmy Pilkington została zmodyfikowana i jest stosowania w trzech wariantach:
- łączenie punktowe przelotowe - wymaga nawiercenia otworów w narożnikach szyb, ale jego zaletą jest montaż tafli jedna przy drugiej, bez powstawania szczelin,
- łączenie nieprzelotowe – wykonywane za pomocą specjalnych rozet i łączników umieszczanych pomiędzy taflami, wiąże się z koniecznością wypełniania szczelin między taflami,
- łączenie klejone – polega na mocowaniu szyb za pomocą kleju silikonowego i jako najszczelniejsze, jest energooszczędne oraz wyjątkowo estetyczne.
Ostatnia metoda jest uważana z za innowacyjną i doskonale zdaje egzamin w budownictwie pasywnym.
Rotule i łączniki w mocowaniu przelotowym
Punktowe mocowanie przelotowe szyb na elewacjach lub wewnątrz budynków jest jednym z najpowszechniej wykorzystywanych z obecnym budownictwie. Do jego przeprowadzenia stosuje się tzw. rotule, czyli głowice w formie dwuelementowego walca, wyposażonego w wewnętrzne elastyczne amortyzatory szkła. Umieszczona między nimi szyba zyskuje nie tylko ochronę przed skutkami naprężenia, ale też cztery wygodne uchwyty montażowe w narożnikach. Są one skręcane razem za pomocą pająka – uchwytu z czterema lub dwoma ramionami. Do łączenia szyb w narożnikach budynków stosuje się też uchwyty o specjalnym, kątowym kształcie. Zaletą takiego systemu mocowania jest tworzenie jednolitej, spójnej płaszczyzny szklanej, która efektownie prezentuje się na elewacji budynku. Mocowanie punktowe może też być stosowane do wypełniania szkłem balustrad schodów czy tarasów lub do montażu szklanych ścian w nowoczesnych biurowcach czy placówkach medycznych.
---------------materiał promocyjny----------------