Skanery, które same skanują całe książki i mikrofilmy oraz wykonują kopie zabytków w 3D, wirtualne portale muzealne, cyfrowa rekonstrukcja starych filmów, filmy o historii Polski w 3D i technologia holograficzna – przed kulturą i nami wszystkimi cyfryzacja otwiera zupełnie nowe możliwości.
W instytucjach kultury w całym kraju trwa wielka akcja digitalizacji zasobów dziedzictwa kulturowego. W zależności od finansów i możliwości organizacyjnych proces ten przebiega w różnym tempie, ale każdego dnia przybywa cyfrowych kopii dzieł sztuki, zabytkowych przedmiotów, starych książek, dokumentów, fotografii i nagrań.
Na poziomie kraju całą operację nadzorują z ramienia rządu instytucje takie, jak Biblioteka Narodowa, Narodowy Instytut Audiowizualny (NInA) czy powołany niedawno Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (powstał z przekształcenia Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych). Jarosław Czuba, zastępca dyrektora NInA, podkreśla, że pierwszym i podstawowym celem digitalizacji jest zabezpieczenie zbiorów. Równie ważne jest ich jak najszersze udostępnienie – w tym w internecie.
Właśnie o możliwościach, jakie daje digitalizacja dóbr kultury – i nie tylko – rozmawiano na konferencji „Cyfrowa kultura. Archiwa, biblioteki, muzea”, która w ubiegłym tygodniu odbyła się w Warszawie.
O finansową pomoc w zakupie sprzętu i prowadzeniu digitalizacji instytucje kultury mogą ubiegać się np. w ramach Wieloletniego Programu Rządowego Kultura +. Program ruszył w marcu, jego budżet na lata 2011-2015 to 120 mln zł. Uczestnicy konferencji mogli dowiedzieć się więcej na temat Kultury +, a także obejrzeć nowoczesny sprzęt i posłuchać o rozwiązaniach informatycznych, które wspierają digitalizację, przechowywanie danych cyfrowych i ich udostępnianie – na miejscu czy w internecie.
Nowe technologie usuwają bariery w dostępie do kultury. Dzięki internetowi każdy, bez względu na miejsce zamieszkania, zasobność portfela czy stan zdrowia, może dziś oglądać np. zbiory muzeów czy bibliotek z całego świata, zdobywać wiedzę i rozwijać zainteresowania. Zmieniają się same placówki – i podejście ludzi, którzy w nich pracują.
Muzeum Powstania Warszawskiego to jedno z najnowszych i najciekawszych polskich muzeów. Aby przybliżać historię w jeszcze bardziej interesujący sposób, placówka, wspólnie z firmą Platige Image, zrealizowała kilkuminutowy film w technologii 3D „Miasto ruin”, który pokazuje zniszczoną Warszawę. Od sierpnia 2010 roku animację obejrzało 500 tys. osób.
Muzeum Pałac w Wilanowie stworzyło internetowy wortal, w którym można znaleźć wiele informacji nie tylko o samym pałacu, jego mieszkańcach i kulturze epoki. Są fakty, ciekawostki, multimedia, gry, quizy czy materiały do e-learningu.
Digitalizuje i udostępnia w internecie kolejne partie swoich zbiorów również m.in. istniejące od 2008 roku Narodowe Archiwum Cyfrowe. W jego zasobach jest ponad 15 mln zdjęć powstałych od lat 40. XIX wieku do czasów współczesnych, ponad 30 tys. nagrań dźwiękowych z lat 1889-2007 i około 2,4 tys. filmów z lat 1928-1993.
Stare filmy, które poddawane są digitalizacji i cyfrowej rekonstrukcji, znajdują się też np. w zasobach Filmoteki Narodowej.
Uczestnicy konferencji mieli okazję obejrzeć – premierowo – zrekonstruowaną cyfrowo komedię „Gangsterzy i filantropi” – fabularny debiut Jerzego Hoffmana (zrealizowany przy współpracy Edwarda Skórzewskiego) z 1962 roku.
Czytaj całość i posłuchaj radiowej rozmowy Agnieszki Jarzębskiej.
Na poziomie kraju całą operację nadzorują z ramienia rządu instytucje takie, jak Biblioteka Narodowa, Narodowy Instytut Audiowizualny (NInA) czy powołany niedawno Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (powstał z przekształcenia Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych). Jarosław Czuba, zastępca dyrektora NInA, podkreśla, że pierwszym i podstawowym celem digitalizacji jest zabezpieczenie zbiorów. Równie ważne jest ich jak najszersze udostępnienie – w tym w internecie.
Właśnie o możliwościach, jakie daje digitalizacja dóbr kultury – i nie tylko – rozmawiano na konferencji „Cyfrowa kultura. Archiwa, biblioteki, muzea”, która w ubiegłym tygodniu odbyła się w Warszawie.
O finansową pomoc w zakupie sprzętu i prowadzeniu digitalizacji instytucje kultury mogą ubiegać się np. w ramach Wieloletniego Programu Rządowego Kultura +. Program ruszył w marcu, jego budżet na lata 2011-2015 to 120 mln zł. Uczestnicy konferencji mogli dowiedzieć się więcej na temat Kultury +, a także obejrzeć nowoczesny sprzęt i posłuchać o rozwiązaniach informatycznych, które wspierają digitalizację, przechowywanie danych cyfrowych i ich udostępnianie – na miejscu czy w internecie.
Nowe technologie usuwają bariery w dostępie do kultury. Dzięki internetowi każdy, bez względu na miejsce zamieszkania, zasobność portfela czy stan zdrowia, może dziś oglądać np. zbiory muzeów czy bibliotek z całego świata, zdobywać wiedzę i rozwijać zainteresowania. Zmieniają się same placówki – i podejście ludzi, którzy w nich pracują.
Muzeum Powstania Warszawskiego to jedno z najnowszych i najciekawszych polskich muzeów. Aby przybliżać historię w jeszcze bardziej interesujący sposób, placówka, wspólnie z firmą Platige Image, zrealizowała kilkuminutowy film w technologii 3D „Miasto ruin”, który pokazuje zniszczoną Warszawę. Od sierpnia 2010 roku animację obejrzało 500 tys. osób.
Muzeum Pałac w Wilanowie stworzyło internetowy wortal, w którym można znaleźć wiele informacji nie tylko o samym pałacu, jego mieszkańcach i kulturze epoki. Są fakty, ciekawostki, multimedia, gry, quizy czy materiały do e-learningu.
Digitalizuje i udostępnia w internecie kolejne partie swoich zbiorów również m.in. istniejące od 2008 roku Narodowe Archiwum Cyfrowe. W jego zasobach jest ponad 15 mln zdjęć powstałych od lat 40. XIX wieku do czasów współczesnych, ponad 30 tys. nagrań dźwiękowych z lat 1889-2007 i około 2,4 tys. filmów z lat 1928-1993.
Stare filmy, które poddawane są digitalizacji i cyfrowej rekonstrukcji, znajdują się też np. w zasobach Filmoteki Narodowej.
Uczestnicy konferencji mieli okazję obejrzeć – premierowo – zrekonstruowaną cyfrowo komedię „Gangsterzy i filantropi” – fabularny debiut Jerzego Hoffmana (zrealizowany przy współpracy Edwarda Skórzewskiego) z 1962 roku.
Czytaj całość i posłuchaj radiowej rozmowy Agnieszki Jarzębskiej.
eswiatowid.pl