Żyją w różnych środowiskach, a ich ogromna "rodzina" liczy kilkanaście tysięcy gatunków na całym świecie! I to podobno jeszcze nie koniec. Chruściki możemy spotkać m.in. w leśnych potokach Wysoczyzny Elbląskiej. Co wyróżnia te niewielkie owady?
Jak opowiada Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg te drobne owady osiągają długość do pięciu centymetrów.
- Większość życia spędzają pod wodą i tylko w postaci dorosłej, nieco przypominającej motyla, możemy je spotkać na lądzie. Jedną z ich charakterystycznych cech jest to, że w postaci larwalnej budują dość ciekawe i zaskakujące konstrukcje, czyli podwodne domki. Wykorzystują do tego części roślin, drobne kamyczki, piasek, nasiona. Czasami używają części innych zwierząt, jak choćby muszli mięczaków, a nawet i całych, żywych okazów – opowiada leśnik. - Jako spoiwo wykorzystują produkowaną przez siebie jedwabną nić. W zależności od gatunku zaobserwować można różne konstrukcje, od norek połączonych z sieciami łownymi, poprzez domki przytwierdzone do podłoża, aż po domki przenośne.
Jak dodaje Jan Piotrowski specjaliści rozpoznają dane gatunki właśnie po tym, jak zbudowany jest ich "podwodny domek".
Stanisław Czachorowski, entomolog z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, badający życie chruścików, na łamach czasopisma "Echa leśne" podaje trzy powody budowania takiego schronienia.
"Pierwszy to zamaskowanie przed wrogiem, bardzo skuteczne, skoro materiał budowlany pochodzi z najbliższego otoczenia i jest do niego podobny. Drugi – stworzenie sobie pancerza chroniącego przed ewentualnych atakiem. Ale najbardziej zaskakujący jest trzeci powód. Oto rurka stanowi... narząd oddechowy. Przepływa przez nią natleniona woda, a larwa, poruszając odnóżami, wspomaga, wręcz pogania ten przepływ. Takie zachowanie zauważono u gatunków żyjących w stojących, mętnych wodach, gdzie trudniej o tlen i trzeba go sobie...nagarniać" – czytamy w artykule Tomasza Kłosowskiego "Chruściki się nie łamią" (Echa Leśne, nr (620), 2015 r.).
- Większość życia spędzają pod wodą i tylko w postaci dorosłej, nieco przypominającej motyla, możemy je spotkać na lądzie. Jedną z ich charakterystycznych cech jest to, że w postaci larwalnej budują dość ciekawe i zaskakujące konstrukcje, czyli podwodne domki. Wykorzystują do tego części roślin, drobne kamyczki, piasek, nasiona. Czasami używają części innych zwierząt, jak choćby muszli mięczaków, a nawet i całych, żywych okazów – opowiada leśnik. - Jako spoiwo wykorzystują produkowaną przez siebie jedwabną nić. W zależności od gatunku zaobserwować można różne konstrukcje, od norek połączonych z sieciami łownymi, poprzez domki przytwierdzone do podłoża, aż po domki przenośne.
Jak dodaje Jan Piotrowski specjaliści rozpoznają dane gatunki właśnie po tym, jak zbudowany jest ich "podwodny domek".
Stanisław Czachorowski, entomolog z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, badający życie chruścików, na łamach czasopisma "Echa leśne" podaje trzy powody budowania takiego schronienia.
"Pierwszy to zamaskowanie przed wrogiem, bardzo skuteczne, skoro materiał budowlany pochodzi z najbliższego otoczenia i jest do niego podobny. Drugi – stworzenie sobie pancerza chroniącego przed ewentualnych atakiem. Ale najbardziej zaskakujący jest trzeci powód. Oto rurka stanowi... narząd oddechowy. Przepływa przez nią natleniona woda, a larwa, poruszając odnóżami, wspomaga, wręcz pogania ten przepływ. Takie zachowanie zauważono u gatunków żyjących w stojących, mętnych wodach, gdzie trudniej o tlen i trzeba go sobie...nagarniać" – czytamy w artykule Tomasza Kłosowskiego "Chruściki się nie łamią" (Echa Leśne, nr (620), 2015 r.).
oprac. mw