
Gen. brygady, weteran walk o wolność i niepodległość Polski, pionier powojennego osadnictwa w Elblągu
Bolesław Nieczuja-Ostrowski (ur. 1907 w Haliczu), ps. Tysiąc, Bolko, Grzmot, Michałowicz, Burza, od młodzieńczych lat działał w harcerstwie, w 1931 r. ukończył szkołę oficerską. Dowódca kompanii podczas wojny w 1939 r., po kapitulacji wzięty do niewoli, z której ucieka, by utworzyć Organizację Wojskową Lwów i stać się jej dowódcą. Zagrożony przez NKWD przechodzi przez granicę do Krakowa. Tu tworzy 30 konspiracyjnych wytwórni i montowni granatów, pistoletów maszynowych, bomb, materiałów saperskich.
Jako inspektor Inspektoratu Rejonowego Miechów, Olkusz i Pińczów prowadził akcję scalania organizacji wojskowych, powoływał podobwody, zorganizował cztero pułkową 106 Dywizję Piechoty Armii Krajowej, oddziały partyzanckie i Brygadę Kawalerii. Pod koniec 1944 roku osiągnęły one stan 20 tys. zakonspirowanych żołnierzy.
Po zakończeniu wojny, w podelbląskim Pogrodziu zorganizował Spółdzielnię Gospodarczo–Społeczną. Funkcjonowały w niej 24 sklepy, mleczarnia, piekarnia, warsztaty rzemieślnicze, dom wypoczynkowy, pracowało kilkunastu rybaków, ośrodek zdrowia, a działały również kasyno i zespół widowiskowy. Taka obywatelska postawa drażniła ówczesne władze. Bolesława Nieczuję-Ostrowskiego trzykrotnie bezpodstawnie aresztowano, a za działalność konspiracyjną skazano na śmierć. Potem zmieniono ten wyrok na dożywocie. W roku 1956 został warunkowo zwolniony. Po roku 1989 działał w organizacjach AK i społeczno–patriotycznych. Kontynuował działalność religijną w ramach Gwardii Jezusa i Maryi, której był założycielem i przewodnikiem. Często spotykał się z dziećmi i młodzieżą z elbląskich szkół. Przekazując własne wspomnienia z walki o niepodległość starał się budować w swoich słuchaczach najcenniejsze dla Polaka wartości wiary i patriotyzmu. W 1990 roku otrzymał patent na stopień pułkownika, a w roku 1991 nominację na stopień generała brygady. Pracował nad historią swoich jednostek partyzanckich wydając drukiem cenne historycznie publikacje. Był Honorowym Obywatelem miasta Elbląga, Miechowa, Wolbromia i Krakowa. Jego imię otrzymał park przy ulicach Mickiewicza i Żeromskiego w Elblągu, stanęła tam też tablica z jego popiersiem.
- Wielu elblążan pamięta go, jako starszego, wyprostowanego, energicznego pana, często w generalskim mundurze, głoszącego wszem i wobec: "Bóg, Honor, Ojczyzna". Takim był człowiekiem, elblążaninem, Polakiem – mówił Tomasz Stężała, wnuk generała, podczas uroczystej sesji RM poświęconej weteranowi w 2008 roku.
Na stopień generała brygady otrzymał nominację w pierwszych nominacjach generalskich przyznanych przez prezydenta RP Lecha Wałęsę.
Odznaczony:
1. Krzyżem Virtuti Militari V kl.;
2. Krzyżem Walecznych;
3. Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami;
4. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski;
5. Krzyżem Armii Krajowej;
6. Krzyżem Drugiej Obrony Lwowa;
7. medalem „Pro Ecclesia et Pontifice” nadanym przez papieża Jana Pawła II;
8. Honorowym Obywatelstwem Miasta Elbląga,
9. Honorowym Obywatelstwem Miasta Miechowa,
10. Honorowym Obywatelstwem Miasta Wolbromia,
11. odznakami honorowymi: ZHP, Polskiej organizacji Wojskowej we Lwowie, Stowarzyszenia Żołnierzy AK w Krakowie.