W naszym cotygodniowym cyklu przedstawiamy historię miejscowości, które w latach 1975-98 należały do województwa elbląskiego. Dzisiaj Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK, opowiada o ciekawostkach związanych z wsiami w gminie Ryjewo.
Benowo
Jest to wieś położona w pobliżu rozdziału Wisły na Nogat i Leniwkę. Po raz pierwszy miejscowość wymieniona została w 1376 r. jako folwark krzyżacki, istniała tu stacja pocztowa, karczma, przeprawa przez Wisłę oraz Leniwkę. W XVII w. folwark przekształcił się w wieś. Działał tu także duży ośrodek pszczelarski.
Istniejący we wsi kościół pochodzi z lat 80. XIX stulecia i wzniesiony został w stylu neogotyckim, posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe, zachowała się też w nim gotycka chrzcielnica. Pierwsza świątynia istniała we wsi już w połowie XV w. jako kaplica.
Poprzednią nazwę Bönhoff zmieniono na obecną w 1947 r. W przeszłości występowały też takie określenia wsi jak: Benhoff, Bynhoff, Benhoffe, Benhove, Benof, Bienhoff, Boenhof, Benenhoff, Benhof, Benow, Pszczoły Dwór, Behnhof, Bienhof, Bönhoff.
Borowy Młyn
Wieś zwana jest także Borowcem. Pierwsze wzmianki o niej - jako osadzie lokowanej na prawie magdeburskim – pochodzą z 1419 r. Pod nazwą Borowy Młyn została wymieniona w 1565 r. Jest położona nad rzeczką Postolińska Struga (Heidemuhler Bache).
W czasie wojen Stefana Batorego z Gdańskiem król ulokował tu odlewnię kul do armat. We wsi istniała karczma, tartak, młyn, serownia. Miejscowość była też miejscem handlu suknem.
Wcześniej wieś nazywała się Heidemühl, obecna obowiązuje od 1950 r., w poprzednim okresie miejscowość określano również nazwami: Heidemole, młyn, Borowik, do Młyna Borowego, Heide Mühle, Heidemühl, Heidemole, Mühle Borowy, Heyde Mühle, Heidemühle.
Jarzębina
Teren, na którym znajduje się wieś w czasach średniowiecza należał do komturii gniewskiej. Po II pokoju toruńskim stał się częścią Prus Królewskich i podlegał staroście z Gniewa. Starosta w XVII w. oddał te łąki w dzierżawę najpierw gdańszczaninowi, a pod koniec tego wieku jednemu z Holendrów. Wówczas te tereny określoano jako Sołtysią Łąkę (Schulzenwiese).
Na początku XVIII w. osiedli tu mennonici. Wraz z przyznaną dzierżawą zostali oni zobowiązani do budowy wałów, aby zapobiec powtarzającym się zalewaniu tych terenów. We wsi istniał wtedy młyn, a sołtysem był jego właściciel Henrik Cornelius.
W latach 30. ubiegłego wieku pobudowano tu kaplicę która istnieje do dzisiaj i jest pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny, istniał tu też poprzednio cmentarz mennonicki.
W latach 1947-1993 w Jarzębinie funkcjonowała szkoła podstawowa. Poprzednią nazwę – Schulwiese - zmieniono na obecną w 1948 r. W poprzednim czasie występowały też takie określenia wsi jak: Sultfiza, Schultweza, Szylweys, Schulzenwiese, Dorf Schulwiese.
Jest to wieś położona w pobliżu rozdziału Wisły na Nogat i Leniwkę. Po raz pierwszy miejscowość wymieniona została w 1376 r. jako folwark krzyżacki, istniała tu stacja pocztowa, karczma, przeprawa przez Wisłę oraz Leniwkę. W XVII w. folwark przekształcił się w wieś. Działał tu także duży ośrodek pszczelarski.
Istniejący we wsi kościół pochodzi z lat 80. XIX stulecia i wzniesiony został w stylu neogotyckim, posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe, zachowała się też w nim gotycka chrzcielnica. Pierwsza świątynia istniała we wsi już w połowie XV w. jako kaplica.
Poprzednią nazwę Bönhoff zmieniono na obecną w 1947 r. W przeszłości występowały też takie określenia wsi jak: Benhoff, Bynhoff, Benhoffe, Benhove, Benof, Bienhoff, Boenhof, Benenhoff, Benhof, Benow, Pszczoły Dwór, Behnhof, Bienhof, Bönhoff.
Borowy Młyn
Wieś zwana jest także Borowcem. Pierwsze wzmianki o niej - jako osadzie lokowanej na prawie magdeburskim – pochodzą z 1419 r. Pod nazwą Borowy Młyn została wymieniona w 1565 r. Jest położona nad rzeczką Postolińska Struga (Heidemuhler Bache).
W czasie wojen Stefana Batorego z Gdańskiem król ulokował tu odlewnię kul do armat. We wsi istniała karczma, tartak, młyn, serownia. Miejscowość była też miejscem handlu suknem.
Wcześniej wieś nazywała się Heidemühl, obecna obowiązuje od 1950 r., w poprzednim okresie miejscowość określano również nazwami: Heidemole, młyn, Borowik, do Młyna Borowego, Heide Mühle, Heidemühl, Heidemole, Mühle Borowy, Heyde Mühle, Heidemühle.
Jarzębina
Teren, na którym znajduje się wieś w czasach średniowiecza należał do komturii gniewskiej. Po II pokoju toruńskim stał się częścią Prus Królewskich i podlegał staroście z Gniewa. Starosta w XVII w. oddał te łąki w dzierżawę najpierw gdańszczaninowi, a pod koniec tego wieku jednemu z Holendrów. Wówczas te tereny określoano jako Sołtysią Łąkę (Schulzenwiese).
Na początku XVIII w. osiedli tu mennonici. Wraz z przyznaną dzierżawą zostali oni zobowiązani do budowy wałów, aby zapobiec powtarzającym się zalewaniu tych terenów. We wsi istniał wtedy młyn, a sołtysem był jego właściciel Henrik Cornelius.
W latach 30. ubiegłego wieku pobudowano tu kaplicę która istnieje do dzisiaj i jest pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny, istniał tu też poprzednio cmentarz mennonicki.
W latach 1947-1993 w Jarzębinie funkcjonowała szkoła podstawowa. Poprzednią nazwę – Schulwiese - zmieniono na obecną w 1948 r. W poprzednim czasie występowały też takie określenia wsi jak: Sultfiza, Schultweza, Szylweys, Schulzenwiese, Dorf Schulwiese.
WyKa