Osoby starsze zmagają się z wyjątkowymi wyzwaniami, które wynikają np. ze zmian psychicznych, biologicznych i fizycznych. Badania wielokrotnie poruszają ów temat, kładąc mocny nacisk na konieczną profilaktykę i edukację w zakresie leczenia wielu, świeżo pojawiających się dolegliwości. A tych jest cały bezlik.
Na liście najczęściej pojawiających się schorzeń wymienia się depresję, chorobę Parkinsona i inkontynencję. To o tych trzech popularnych przypadłościach przeczytasz w poniższym materiale.
Depresja osób starszych
Na szczycie chorób, które najczęściej dotykają pacjentów po 65. roku życia, jest depresja. Obecnie szacuje się, że nawet 350 mln ludzi na świecie zmaga się z trudami tej choroby, z czego, aż 1.5mln to Polacy. Na świecie na depresję najwięcej ludzi choruje w Indiach. Drugie miejsce (zgodnie z raportem WHO z 2017 roku) zajmują Chiny. Trzecie miejsce przypada Stanom Zjednoczonym. Bez wątpienia więc depresja jest jedną z najniebezpieczniejszych i najbardziej “masowych” chorób, dotykających zarówno osoby młodsze, jak i starsze.
Warto jednak podkreślić, że w przypadku seniorów depresja ma często inne podłoże i nieco inne objawy. O ile sama choroba jest złożona, składa się z kilku epizodów i jest niezwykle trudna w leczeniu (głównie dlatego, że wymaga zaangażowania pacjenta, empatii, ale także odpowiedniej farmakologii), o tyle w przypadku osób starszych dochodzi do tego podłoże około-degeneracyjne.
Senior, który kończy ważny rozdział w życiu (np. pod kątem zawodowym) spotyka się z pewna niewiadomą, pustką, nieumiejętnością odnalezienia się w nowej rzeczywistości. To wtedy dochodzi do podsumowania swoich dokonań, do analizy życia, do tworzenia rachunku sumienia. Wyniki często nie spełniają naszych dawnych oczekiwań, przez co pojawia się marazm, rezygnacja i lęk o przyszłość. W przypadku seniorów dochodzą także dolegliwości przypominające otępienie. Mowa tu o kłopotach z pamięcią, o obniżonej koncentracji, bezsenności, o braku apetytu i notorycznym bólu mięśni.
Do tego dochodzi poczucie wyobcowania i odrzucania, co jest wyjątkowo trudne, sprawia poczucie beznadziei i nie powoduje motywacji do zmagania się z innymi dolegliwościami i wyzwaniami.
Choroba Parkinsona
Drugą chorobą, która ma podłoże psychologiczne i biologiczne, jest choroba Parkinsona. Najprościej mówiąc jest to rodzaj zwyrodnienia struktury mózgu, która doprowadza do szeregu dolegliwości otępiennych i neurologicznych. Co ciekawe, do dziś schorzenie nie ma jasno sklasyfikowanych przyczyn, przez co jest niezwykle niebezpieczne dla pacjenta i jego rodziny.
Choroba Parkinsona doprowadza do zaniku komórek dopaminergicznych, powodując symptomy takie jak drżenie rąk, ból karku, mikrografię, problemy z poruszaniem się, zmniejszoną aktywność fizyczną etc.
Z czasem, gdy choroba postępuje, dochodzi do bradykinezji (spowolnienia ruchowego), mniejszej sprawności i samodzielności, do drżenia spoczynkowego, do niestabilności postawy, zawrotów głowy i szeregu chorób współtowarzyszących. To wtedy niezbędna jest pomoc naszych bliskich, gadżety ułatwiające codzienne aktywności (np. https://www.pomocedlaseniora.pl/64-wozki-na-zakupy), a także wzmożone leczenie farmakologiczne i terapeutyczne.
Obecne statystyki wskazują, że choroba Parkinsona dotyczy około 1% populacji - najczęściej ludzi od 40 do 60 roku życia. Co ciekawe - coraz częściej dotyka również osoby młodsze, powodując jeszcze więcej pytań w zakresie etiologii choroby.
Inkontynencja
Ta tajemniczo brzmiąca nazwa określa zespół schorzeń i dolegliwości, doprowadzających do nietrzymania moczu. Mechanizm postępowania choroby polega na mimowolnym oddawaniu moczu, niezależnie od świadomości i istnienia intencji osoby starszej. Statystycznie na inkontynencję częściej chorują kobiety – szacuje się, że problem ten dotyczy nawet 1 kobiety na 5, po 40 roku życia. Liczba ta diametralnie rośnie - po 80 roku życia aż połowa kobiet skarży się na niekontrolowane oddawanie moczu.
Przyczynami inkontynencji może być zmiana położenia macicy, obciążenia dla mięśni miednicy, przerost gruczołu krokowego, menopauza, urazy rdzenia kręgowego, zaparcia, stwardnienie rozsiane czy kamica nerkowa.
Leczenie najczęściej odbywa się to za pomocą leków cholinolitycznych, które powinno się monitorować co 4-6 tygodni, dopóki nie uzyska się stabilnej kontroli nad objawami. Łączne, kontrolowane leczenie, trwa nawet do 12 miesięcy. Największym problemem tych dolegliwości nie jest jednak samo leczenie i farmakologia, co wstydliwy wymiar dolegliwości. Niestety wiele osób starszych nie udaje się do lekarza w celu uzyskania pomocy, przez co objawy pogłębiają się i wpływają coraz bardziej na pewność siebie i jakość życia.
--- art. sponsorowany ---