Jest najbardziej powszechnym gatunkiem z rodziny jeleniowatych w naszym kraju. Sarna żyje na pograniczu lasu i łąk, o wiele rzadziej zapuszcza się w głąb zwartych, leśnych kompleksów. I choć w bajkach często występuje jako "żona" jelenia, to w rzeczywistości są to dwa, odrębne gatunki.
- Samiec sarny to kozioł, a samica to koza – uściśla Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - Sarny w okresie jesienno-zimowym żyją w rudlach, a więc w stadach złożonych z kilku bądź kilkudziesięciu osobników. Na wiosnę rudle rozluźniają się i zaczynają tworzyć mniejsze grupy.
Jak podpowiada leśnik sarnę najłatwiej zobaczyć wcześnie rano albo późnym popołudniem.
Zdarza się jednak, że jest ona aktywna nocą – dopowiada leśnik. - W dzień odpoczywa w ustronnych i gęstych zaroślach śródpolnych lub leśnych młodnikach.
Sarna żywi się roślinami i owocami leśnymi, pąkami oraz łykiem drzew.
- Często żeruje również na uprawach rolnych i chętnie zapuszcza się po świeże pędy młodych drzewek, czyniąc w ten sposób szkody w rolnictwie i leśnictwie – mówi Jan Piotrowski. - W poszukiwaniu smakołyków nierzadko zagląda do wiejskich ogrodów czy przydomowych sadów, częstując się starannie wypielęgnowanymi warzywami i owocami.
Okres godowy saren przypada na przełom lipca oraz sierpnia i nazywany jest rują. W przypadku tego gatunku dochodzi do tzw. ciąży utajonej.
"Polega to na tym, że przez pierwsze miesiące, płód nie rozwija się w ciele matki. Dzięki temu aż do grudnia rozwój płodu jest zahamowany, a następnie odbywa się już normalnie i młode koźlaki przychodzą na świat w maju lub czerwcu. Ma to głębokie uzasadnienie praktyczne, gdyż słabe i bezbronne koźlęta przychodziłyby na świat w okresie zimy - czyli w czasie najsurowszych warunków klimatycznych. Ograniczało by to możliwość ich przeżycia niemal do zera" – czytamy na stronie Wolińskiego Parku Narodowego.
W lasach Nadleśnictwa Elbląg sarnę można spotkać głównie na terenach Wysoczyzny Elbląskiej.
- Ciekawostką jest to, że sarna, gdy zostanie zaniepokojona, wydaje dźwięk podobny do szczekania psa i jest on czasami na tyle podobny, że trzeba mieć nieco doświadczenia żeby je od siebie odróżnić – dopowiada leśnik. - Ponadto spłoszona sarna często odbiega tylko na kilkadziesiąt metrów po czym staje żeby zaobserwować czy niebezpieczeństwo minęło co także pozwala na jej obserwacje. Jest dość ciekawska i słysząc w lesie nietypowy dźwięk zanim się spłoszy często najpierw zamiera w miejscu i się rozgląda.
Jak podpowiada leśnik sarnę najłatwiej zobaczyć wcześnie rano albo późnym popołudniem.
Zdarza się jednak, że jest ona aktywna nocą – dopowiada leśnik. - W dzień odpoczywa w ustronnych i gęstych zaroślach śródpolnych lub leśnych młodnikach.
Sarna żywi się roślinami i owocami leśnymi, pąkami oraz łykiem drzew.
- Często żeruje również na uprawach rolnych i chętnie zapuszcza się po świeże pędy młodych drzewek, czyniąc w ten sposób szkody w rolnictwie i leśnictwie – mówi Jan Piotrowski. - W poszukiwaniu smakołyków nierzadko zagląda do wiejskich ogrodów czy przydomowych sadów, częstując się starannie wypielęgnowanymi warzywami i owocami.
Okres godowy saren przypada na przełom lipca oraz sierpnia i nazywany jest rują. W przypadku tego gatunku dochodzi do tzw. ciąży utajonej.
"Polega to na tym, że przez pierwsze miesiące, płód nie rozwija się w ciele matki. Dzięki temu aż do grudnia rozwój płodu jest zahamowany, a następnie odbywa się już normalnie i młode koźlaki przychodzą na świat w maju lub czerwcu. Ma to głębokie uzasadnienie praktyczne, gdyż słabe i bezbronne koźlęta przychodziłyby na świat w okresie zimy - czyli w czasie najsurowszych warunków klimatycznych. Ograniczało by to możliwość ich przeżycia niemal do zera" – czytamy na stronie Wolińskiego Parku Narodowego.
W lasach Nadleśnictwa Elbląg sarnę można spotkać głównie na terenach Wysoczyzny Elbląskiej.
- Ciekawostką jest to, że sarna, gdy zostanie zaniepokojona, wydaje dźwięk podobny do szczekania psa i jest on czasami na tyle podobny, że trzeba mieć nieco doświadczenia żeby je od siebie odróżnić – dopowiada leśnik. - Ponadto spłoszona sarna często odbiega tylko na kilkadziesiąt metrów po czym staje żeby zaobserwować czy niebezpieczeństwo minęło co także pozwala na jej obserwacje. Jest dość ciekawska i słysząc w lesie nietypowy dźwięk zanim się spłoszy często najpierw zamiera w miejscu i się rozgląda.
mw