Radzieckie bajki dla dorosłych

Dokuczyło człowiekowi żyć na świecie. I postanowił oddać bogu duszę. Przyszedł do boga i mówi:
       - Weź moją duszę.
       - Nie wezmę. Przecież mnie nie ma.
       - A kto jest?
       - Diabeł jest. Idź do niego.
       I poszedł człowiek do diabła.
       - Diable, słyszysz, weź moją duszę.
       - No cóż - powiedział diabeł - napisz podanie, załącz dwie fotografie i potwierdź u mojej matki.
       Poszedł człowiek do matki diabła.
       - Mamo, oto podanie, fotografie i dusza.
       - Tak, ale nie widzę podpisu moje matki. Pójdź do niej.
       I poszedł człowiek do babci diabła.
       - Babciu, ja do babci.
       - A u boga byłeś?
       - Byłem.
       - A gdzież parafa boga?
       - Przecież boga nie ma.
       - No i niech to zaparafuje, że go nie ma. Oto co wymyśliła babcia diabła.
       Chodził pewien człowiek, chodził ze swoim podaniem, aż wreszcie wrócił na ziemię. To jest, oczywiście, bajka. A w życiu wszystko jest odwrotnie. Chodził pewien człowiek, chodził ze swoim podaniem i oddał duszę bogu.