2007-04-01
18:08
18:08
We wtorek 24 kwietnia rozpoczęła się w Elblągu pierwsza edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Jednego Autora, którego osią jest twórczość młodego, cenionego i bardzo chętnie wystawianego współczesnego dramaturga Krzysztofa Bizio. Do organizacji przeglądu włączyło się także Multikino, które zaprasza w środę (25 kwietnia) na projekcje spektakli Teatru Telewizji.
- Z założeniach impreza jest syntezą sztuk, łączy teatr, telewizję i kino - mówi Aneta Michalska z Multikina. - W programie znajdziemy spektakle teatralne i telewizyjne, spotkania z twórcami, aktorami.
Na wielkim ekranie prezentowane będą spektakle Teatru Telewizji, co dla miłośników teatru będzie zapewne nie lada gratką. Ponadto Multikino przygotowało dla swoich widzów dodatkową atrakcję - wizytę Krzysztofa Bizio oraz reżysera i scenarzysty Piotra Łazarkiewicza.
W środę 25 kwietnia w Multikinie będzie można zobaczyć trzy spektakle: o godz. 17 „Toksyny” w reżyserii Anny Augustynowicz; o godz. 18.30 „Fotoplastykon” w reżyserii Piotra Łazarkiewicza oraz o godz. 20.15 „Porozmawiajmy o życiu i śmierci” w reżyserii Krystyny Jandy.
Toksyny
„Pięć niezależnych epizodów: o zabijaniu, kupowaniu, miłości, samotności i epizod na zakończenie. Role są rozpisane na dwóch mężczyzn, starszego i młodszego. I to można zrobić na scenie w najróżniejszych układach. Może grać pięć par aktorów albo jedna. Ania Augustynowicz zrobiła to tak, że jest jeden starszy mężczyzna, którego gra Sławomir Orzechowski, natomiast zmieniają się młodsi aktorzy. Pomysł jest taki, żeby pokazać w niebezpośredni sposób zło, które ktoś komuś zadał i które potem powraca. Czasami zło reprezentuje ojciec, czasami młody chłopak. Pierwsze cztery epizody kończą się w sposób niewyjaśniony. Do końca nie wiadomo, czy wyrządzone komuś zło zostaje w człowieku.” (Krzysztof Bizio).
Reżyseria Anna Augustynowicz. Obsada: Sławomir Orzechowski, Borys Szyc, Grzegorz Falkowski, Krzysztof Czeczot, Wojciech Brzeziński. Premiera: 12 października 2003.
Fotoplastykon
To historyczne już urządzenie pozwalające na oglądanie sekwencji zdjęć i odbywanie dzięki nim podróży w wyobraźni. Podobna zasada - oglądanie przez widza następujących po sobie sekwencji wydarzeń na przestrzeni prawie stu lat - stanowi konstrukcję dramaturgiczną „Fotoplastykonu”. Miejscem akcji jest mieszkanie w jednej z kamienic powstałych w końcu XIX wieku. Obserwujemy losy bohaterów od końca pierwszej wojny światowej do dnia dzisiejszego. Tekst składa się z sześciu części. Na początku każdej ze scen poznajemy parę ludzi - kobietę i mężczyznę. W ich życie wkracza Obcy, człowiek, który zakłóca istniejący porządek rzeczy. Myślą przewodnią utworu jest obserwacja upływu czasu przez pryzmat wspólnej, intymnej przestrzeni, jaką jest mieszkanie, przez które przetacza się historia.
Reżyseria Piotr Łazarkiewicz. Obsada: Karolina Dryzner, Adam Woronowicz, Marta Chodorowska, Dorota Kolak, Lech Łotocki, Dariusz Toczek, Maria Peszek, Arkadiusz Buszko, Wojciech Brzeziński, Maria Seweryn, Robert Więckiewicz, Rafał Mohr, Wiesław Komasa, Tomasz Korczyk, Rafał Maćkowiak, Redbad Klynstra. Premiera: 27 listopada 2005.
Porozmawiajmy o życiu i śmierci
Bohaterami sztuki młodego polskiego dramatopisarza są współcześni Polacy żyjący gdzieś obok nas. Trzy postaci: Matka, Ojciec i Syn egzystują „obok siebie” w codziennym zakłamaniu, pochłonięci wyłącznie własnymi sprawami. Ich duchowe potrzeby można by sprowadzić do pojęcia „chęci użycia”, a tę - w ich mniemaniu - zrealizują dzięki pieniądzom. Bohaterowie rozmawiają głównie przez telefon. Ich bezpośredni dialog sprowadza się do zdawkowych, banalnych odzywek. „Prawdziwe życie” każdego z nich toczy się poza rodzinnym domem. Jednak kolejne rozmowy telefoniczne wskazują, że życie „na boku” zaczyna się komplikować: ojciec ma kłopoty z firmą i kochanką, romans matki z mężem jej najlepszej przyjaciółki wychodzi na jaw, syn nakłania swą dziewczynę do aborcji... Sceny z życia miernych, przyziemnych i zakłamanych ludzi zostają zderzone w spektaklu ze scenami pasyjnymi. Konfrontacja obrazów męczeństwa Jezusa Chrystusa z mentalnością i sposobem życia bohaterów jest mocnym, ale czytelnym w swym przesłaniu zabiegiem interpretacyjnym reżyserki.
Scenariusz i reżyseria Krystyna Janda. Obsada: Krystyna Janda, Jerzy Stuhr, Borys Szyc, Krzysztof Raczkowski oraz artyści Polskiego Teatru Tańca pod kierunkiem Ewy Wycichowskiej. Premiera: 31 marca 2003.
Na wielkim ekranie prezentowane będą spektakle Teatru Telewizji, co dla miłośników teatru będzie zapewne nie lada gratką. Ponadto Multikino przygotowało dla swoich widzów dodatkową atrakcję - wizytę Krzysztofa Bizio oraz reżysera i scenarzysty Piotra Łazarkiewicza.
W środę 25 kwietnia w Multikinie będzie można zobaczyć trzy spektakle: o godz. 17 „Toksyny” w reżyserii Anny Augustynowicz; o godz. 18.30 „Fotoplastykon” w reżyserii Piotra Łazarkiewicza oraz o godz. 20.15 „Porozmawiajmy o życiu i śmierci” w reżyserii Krystyny Jandy.
Toksyny
„Pięć niezależnych epizodów: o zabijaniu, kupowaniu, miłości, samotności i epizod na zakończenie. Role są rozpisane na dwóch mężczyzn, starszego i młodszego. I to można zrobić na scenie w najróżniejszych układach. Może grać pięć par aktorów albo jedna. Ania Augustynowicz zrobiła to tak, że jest jeden starszy mężczyzna, którego gra Sławomir Orzechowski, natomiast zmieniają się młodsi aktorzy. Pomysł jest taki, żeby pokazać w niebezpośredni sposób zło, które ktoś komuś zadał i które potem powraca. Czasami zło reprezentuje ojciec, czasami młody chłopak. Pierwsze cztery epizody kończą się w sposób niewyjaśniony. Do końca nie wiadomo, czy wyrządzone komuś zło zostaje w człowieku.” (Krzysztof Bizio).
Reżyseria Anna Augustynowicz. Obsada: Sławomir Orzechowski, Borys Szyc, Grzegorz Falkowski, Krzysztof Czeczot, Wojciech Brzeziński. Premiera: 12 października 2003.
Fotoplastykon
To historyczne już urządzenie pozwalające na oglądanie sekwencji zdjęć i odbywanie dzięki nim podróży w wyobraźni. Podobna zasada - oglądanie przez widza następujących po sobie sekwencji wydarzeń na przestrzeni prawie stu lat - stanowi konstrukcję dramaturgiczną „Fotoplastykonu”. Miejscem akcji jest mieszkanie w jednej z kamienic powstałych w końcu XIX wieku. Obserwujemy losy bohaterów od końca pierwszej wojny światowej do dnia dzisiejszego. Tekst składa się z sześciu części. Na początku każdej ze scen poznajemy parę ludzi - kobietę i mężczyznę. W ich życie wkracza Obcy, człowiek, który zakłóca istniejący porządek rzeczy. Myślą przewodnią utworu jest obserwacja upływu czasu przez pryzmat wspólnej, intymnej przestrzeni, jaką jest mieszkanie, przez które przetacza się historia.
Reżyseria Piotr Łazarkiewicz. Obsada: Karolina Dryzner, Adam Woronowicz, Marta Chodorowska, Dorota Kolak, Lech Łotocki, Dariusz Toczek, Maria Peszek, Arkadiusz Buszko, Wojciech Brzeziński, Maria Seweryn, Robert Więckiewicz, Rafał Mohr, Wiesław Komasa, Tomasz Korczyk, Rafał Maćkowiak, Redbad Klynstra. Premiera: 27 listopada 2005.
Porozmawiajmy o życiu i śmierci
Bohaterami sztuki młodego polskiego dramatopisarza są współcześni Polacy żyjący gdzieś obok nas. Trzy postaci: Matka, Ojciec i Syn egzystują „obok siebie” w codziennym zakłamaniu, pochłonięci wyłącznie własnymi sprawami. Ich duchowe potrzeby można by sprowadzić do pojęcia „chęci użycia”, a tę - w ich mniemaniu - zrealizują dzięki pieniądzom. Bohaterowie rozmawiają głównie przez telefon. Ich bezpośredni dialog sprowadza się do zdawkowych, banalnych odzywek. „Prawdziwe życie” każdego z nich toczy się poza rodzinnym domem. Jednak kolejne rozmowy telefoniczne wskazują, że życie „na boku” zaczyna się komplikować: ojciec ma kłopoty z firmą i kochanką, romans matki z mężem jej najlepszej przyjaciółki wychodzi na jaw, syn nakłania swą dziewczynę do aborcji... Sceny z życia miernych, przyziemnych i zakłamanych ludzi zostają zderzone w spektaklu ze scenami pasyjnymi. Konfrontacja obrazów męczeństwa Jezusa Chrystusa z mentalnością i sposobem życia bohaterów jest mocnym, ale czytelnym w swym przesłaniu zabiegiem interpretacyjnym reżyserki.
Scenariusz i reżyseria Krystyna Janda. Obsada: Krystyna Janda, Jerzy Stuhr, Borys Szyc, Krzysztof Raczkowski oraz artyści Polskiego Teatru Tańca pod kierunkiem Ewy Wycichowskiej. Premiera: 31 marca 2003.
oprac. OK
