Aleksandry rozdane czyli teatr jak wspólnota

UWAGA!

Zamieszczenie następnej opinii do tego artykułu wymaga zalogowania

W formularzu stwierdzono błędy!

Ok

Dodawanie opinii

Aleksandry rozdane, czyli teatr jak wspólnota

A moim zdaniem...

Przerost formy na treścią.4 godziny uroczystości, podczas której lansował się dyrektor, którego parcie na szkło jest aż niesmaczne. Wręczanie nagród dla inwestorów i budowniczych teatru? To chyba nie ta impreza panie Siedler. , niech pan ma szacunek dla swoich aktorów i widzów. Pastuszka wyglądała jak prawdziwa pastuszka, wszystko było na miejscu - i ciżmy i sukienka fartuch, brakowało jej tylko kija i owieczki, Jabłonowska prawie odfrunęła w kusej sukience - bombce ze skrzydłami motyla przy ramionach. Przemówienie Ostaszkiewicza zawierało największą liczbę fraz "Siedler" odmienianą w każdym przypadku. Teatr jak stoi, tak stał, nihil nowi, tylko aktorów (młodych) żal.

Zgłoś do moderacji Odpowiedz

22
8

sorokin(2022-03-28)
@sorokin - Zgadzam się w 100 %

Zgłoś do moderacji Odpowiedz

7
2

Grzyb(2022-03-28)

Reklama