2008-04-07
12:38
12:38
Ostatnim akordem festiwalu „Paschalia Elbingensia” - Elbląska Wielkanoc był niedzielny koncert „W hołdzie Janowi Pawłowi II” w 3. rocznicę śmierci Papieża - Polaka, który odbył się w katedrze św. Mikołaja. Elbląg próbuje integrować swą społeczność wokół świąt.
Na koncert złożyły się: Adagio g-moll Tomaso Albinoniego (wykonanie: Karolina Nowotczyńska - skrzypce, J. Borowski - organy), Koncert a-moll na dwoje skrzypiec i orkiestrę Antonio Vivaldiego (Maja Andrzejewska - skrzypce, Urszula Cieślak - skrzypce, orkiestra pod dyrekcją Bogusława Stolarskiego), Arioso „Składamy hołd” G. F. Haendla (Sylwia Kurek - obój); „Panis Angelicus” C. Franca; „Ave Maria” G. Cacciniego; „Modlitwę kapłana” z opery „Nabucco” G. Verdiego; „Kantatę częstochowską” I. O. Mańskiego; „Ave Maria” F. Schuberta; „Alleluja” z oratorium „Mesjasz” G. F. Haendla. Tu wykonawcami byli: światowej sławy tenor, prof. Piotr Kusiewicz, Dorota Rosłaniec (sopran), chór Redemptoris, Orkiestra Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych z udziałem muzyków Garnizonowej Orkiestry Wojsk Lądowych; dyrygował Leszek Gosk. Koncert poprowadził ks. dr Piotr Maria Towarek.
Przypomnijmy,„Paschalia Elbingensia” był to cykl imprez, dla którego inspiracją był okres Wielkiej Nocy. „Świecki w formie, religijny w treści festiwal ma być czasem refleksji i zadumy, ale także wielkiej radości i nadziei” - pisali jego organizatorzy: Prezydent Miasta Elbląga i Diecezja Elbląska.
Wszystko zaczęło się 13 marca koncertem Elbląskiej Orkiestry Kameralnej w Bibliotece Elbląskiej, potem były m.in. Requiem Mozarta w Galerii EL, Schola Teatru Węgajty w elbląskiej katedrze i w końcu wczorajszy koncert „W hołdzie Janowi Pawłowi II”, zamykający cykl.
Imprezę zdominowała więc muzyka klasyczna, ale chyba o to także chodziło organizatorom. W ten sposób pojawienie się Elbląskiej Orkiestry Kameralnej wpisuje się w ciąg działań, których celem jest odrodzenie w Elblągu życia muzycznego, po niezbyt obfitych kilku ostatnich dziesięcioleciach. A przypomnijmy, że miasto ma w tej dziedzinie piękne tradycje, choćby te XIX-wieczne, związane z postacią Henryka Nitschmanna.
Elbląg próbuje też integrować swą społeczność wokół świąt. Imprezy związane ze świętami Bożego Narodzenia miały charakter bardziej ludyczny, te wielkanocne bliższe były kulturze wysokiej. Teraz można Bożemu Narodzeniu dodać nieco powagi, Wielkanocy - zabawy, ale można też takie zróżnicowanie pozostawić, adresując obie imprezy do nieco innych odbiorców. Co postanowią organizatorzy, przekonamy się za nieco ponad pół roku. W każdym razie, pomysł jest dobry i mam nadzieję, że będzie kontynuowany.
Przypomnijmy,„Paschalia Elbingensia” był to cykl imprez, dla którego inspiracją był okres Wielkiej Nocy. „Świecki w formie, religijny w treści festiwal ma być czasem refleksji i zadumy, ale także wielkiej radości i nadziei” - pisali jego organizatorzy: Prezydent Miasta Elbląga i Diecezja Elbląska.
Wszystko zaczęło się 13 marca koncertem Elbląskiej Orkiestry Kameralnej w Bibliotece Elbląskiej, potem były m.in. Requiem Mozarta w Galerii EL, Schola Teatru Węgajty w elbląskiej katedrze i w końcu wczorajszy koncert „W hołdzie Janowi Pawłowi II”, zamykający cykl.
Imprezę zdominowała więc muzyka klasyczna, ale chyba o to także chodziło organizatorom. W ten sposób pojawienie się Elbląskiej Orkiestry Kameralnej wpisuje się w ciąg działań, których celem jest odrodzenie w Elblągu życia muzycznego, po niezbyt obfitych kilku ostatnich dziesięcioleciach. A przypomnijmy, że miasto ma w tej dziedzinie piękne tradycje, choćby te XIX-wieczne, związane z postacią Henryka Nitschmanna.
Elbląg próbuje też integrować swą społeczność wokół świąt. Imprezy związane ze świętami Bożego Narodzenia miały charakter bardziej ludyczny, te wielkanocne bliższe były kulturze wysokiej. Teraz można Bożemu Narodzeniu dodać nieco powagi, Wielkanocy - zabawy, ale można też takie zróżnicowanie pozostawić, adresując obie imprezy do nieco innych odbiorców. Co postanowią organizatorzy, przekonamy się za nieco ponad pół roku. W każdym razie, pomysł jest dobry i mam nadzieję, że będzie kontynuowany.
Piotr Derlukiewicz
