W dniu dzisiejszym (21 lipca) warto wspomnieć o zapomnianym święcie naszych pra, pra… przodków, które Słowianie obchodzili na cześć jednego z głównych bóstw zwanego Perunem. Święto to związane było z wiarą w największą tej właśnie nocy moc lata. Wiązało się też z oczekiwaniem na burzę, która miała przynieść życiodajny deszcz.
Kim był Perun?
Perun był jednym z głównych bóstw panteonu słowiańskiego. Uważano go za Gromowładcę. Do jego atrybutów należały góra, dąb i niebo, które w językach indoeuropejskich łączyły się z pojęciem „kamiennego sklepienia”, oraz koń, wóz, ogień i różnego rodzaju broń, taka jak topór, młot i strzała.
Peruna czczono pod postacią figury wykonanej z drewna ze srebrną głową i złotymi wąsami. Roślinną hipostazą bóstwa był dąb, który powszechnie uważano za miejsce kultu i składania ofiar z wołu, barana, koguta itp. Znaczone dęby stały na granicach wiejskiej wspólnoty i jako stacje obchodzono je podczas święta wsi późną wiosną i latem.
Archeologicznie zbadaną słowiańską świątynią poświęconą Perunowi jest miejsce kultu zwane „Perynia” koło Nowogrodu Wielkiego, gdzie odnaleziono koliste rowy ze śladami regularnie rozmieszczonych na obwodzie palenisk, otaczające kolistą przestrzeń, w której niegdyś znajdował się posąg bóstwa.
Współczesne słowo „piorun” odnosi się i bierze początek właśnie od tego słowiańskiego bóstwa zwanego „Perunem”, którego imię znaleźć można czasem np. w krzyżówkach.
Perun był jednym z głównych bóstw panteonu słowiańskiego. Uważano go za Gromowładcę. Do jego atrybutów należały góra, dąb i niebo, które w językach indoeuropejskich łączyły się z pojęciem „kamiennego sklepienia”, oraz koń, wóz, ogień i różnego rodzaju broń, taka jak topór, młot i strzała.
Peruna czczono pod postacią figury wykonanej z drewna ze srebrną głową i złotymi wąsami. Roślinną hipostazą bóstwa był dąb, który powszechnie uważano za miejsce kultu i składania ofiar z wołu, barana, koguta itp. Znaczone dęby stały na granicach wiejskiej wspólnoty i jako stacje obchodzono je podczas święta wsi późną wiosną i latem.
Archeologicznie zbadaną słowiańską świątynią poświęconą Perunowi jest miejsce kultu zwane „Perynia” koło Nowogrodu Wielkiego, gdzie odnaleziono koliste rowy ze śladami regularnie rozmieszczonych na obwodzie palenisk, otaczające kolistą przestrzeń, w której niegdyś znajdował się posąg bóstwa.
Współczesne słowo „piorun” odnosi się i bierze początek właśnie od tego słowiańskiego bóstwa zwanego „Perunem”, którego imię znaleźć można czasem np. w krzyżówkach.
mk