Teraz ja - Na rozstajach

Ziemio Żuławska
      
       Ziemio żuławska od innych mi droższa
       i choć nie jesteś jak piaski Mazowsza
       tutaj spędziłem swe lata młodości
       tutaj też umrę i złożę swe kości.
      
       Ziemio żuławska cudowna kraino,
       wśród twych licznych rzek kanałów
       białe statki płyną,
       białe statki płyną jak białe łabędzie
            łopot żagli i szum skrzydeł,
       słychać tutaj wszędzie.
      
       Ziemio żuławska zielona równino
       pod twym niebem siwe żurawie jak okręty płyną
       a po łąkach twych zielonych szczudłują bociany
       tak dostojnie jakby chciały iść z przyrodą w tany.
      
       Ziemio żuławska kraino historii
       kraino szczęścia, bólu ludzkiej euforii
       ziemio mennonitów ziemio pruska germanów
       ziemio królewska cesarska i feudalnych panów.
      
       Ziemio żuławska polderem pocięta
       ziemio pielgrzymki Świętego Wojciecha
       ziemio wniebowzięta.
      
       Na rozstajach
      
       Na rozstajach dróg
       gdzie drogi wiodą
       w różne strony,
       stoi kapliczka
       bardzo stara w niej
       Jezus Frasobliwy zamyślony.
       A wokół tylko łany zboża
       i suchy bukiet zakurzony.
      
       To maki czerwone prosto z pola
       przyniosły go matczyne ręce
       swojemu Panu w dziękczynieniu
       za hojne plony w zwykłej podzięce.
      
       I choć przywiędłe lecz czerwone
       tak jak jej oczy i jej serce
       zrywały je z pobliskiej miedzy
       jej twarde spracowane ręce.
      
       I z znakiem krzyża je złożyła
       i odmówiła Anioł Pański
       upadła przy tym na kolana
       w ten dzień upalny w ten
       dzień pański.