Na cmentarzu przy ul. Agrykola pożegnaliśmy dzisiaj (18 lipca) generała Bolesława Nieczuję-Ostrowskiego, Honorowego Obywatela Elbląga. Zobacz fotoreportaż .
Nad grobem generała przemawiali m.in. biskup polowy Wojska Polskiego generał dywizji prof. Tadeusz Płoski, ks. infułat Mieczysław Józefczyk i szef szkolenia Wojsk Lądowych WP, były dowódca 16. PDZ, generał dywizji Ryszard Sorokosz i - w imieniu władz miasta - przewodniczący Rady Miejskiej Janusz Nowak. W ceremonii wzięła udział orkiestra i kompania honorowa Garnizonu Elbląg, kombatanci, byli żołnierze WP i elbląscy parlamentarzyści.
Gen. Bolesław Nieczuja-Ostrowski, wielki patriota, urodził się 29 września 1907 r. w Haliczu w województwie stanisławowskim. Od roku 1931 w stopniu podporucznika zawodowego służył w polskiej armii. Był dowódcą kompanii w wojnie 1939 r. Po kapitulacji wzięty do niewoli, z której uciekł, tworzył Organizację Wojskową Lwów i stał się jej dowódcą. Tropiony przez NKWD przeszedł przez granicę do Krakowa, gdzie tworzył konspiracyjne wytwórnie i montownie granatów, pistoletów maszynowych, bomb i materiałów saperskich. Jako inspektor Inspektoratu Rejonowego Miechów, Olkusz i Pińczów zorganizował 106 Dywizję Piechoty Armii Krajowej, oddziały partyzanckie i Brygadę Kawalerii. Pod koniec 1944 r. osiągnęły one stan 20 tys. zakonspirowanych żołnierzy.
Po wojnie, w pod elbląskim Pogrodziu zorganizował Spółdzielnię Gospodarczo-Społeczną. Były w niej 24 sklepy, mleczarnia, piekarnia, warsztaty rzemieślnicze, dom wypoczynkowy, pracowało kilkunastu rybaków, ośrodek zdrowia, również kasyno i zespół widowiskowy. Taka obywatelska postawa drażniła ówczesne władze. Bolesława Nieczuję-Ostrowskiego trzykrotnie bezpodstawnie aresztowano, a za działalność konspiracyjną skazano na śmierć. Potem zmieniono ten wyrok na dożywocie. W roku 1956 został warunkowo zwolniony.
Po roku 1989 działał w organizacjach AK i społeczno-patriotycznych. Kontynuował działalność religijną w ramach Gwardii Jezusa i Maryi, której był założycielem i przewodnikiem. Często spotykał się z dziećmi i młodzieżą z elbląskich szkół. Przekazując własne wspomnienia z walki o niepodległość, starał się budować w swoich słuchaczach najcenniejsze dla Polaka wartości wiary i patriotyzmu. W 1990 roku otrzymał patent na stopień pułkownika, a w roku 1991 nominację na stopień generała brygady. Pracował nad historią swoich jednostek partyzanckich, wydając drukiem cenne historycznie publikacje. Był Honorowym Obywatelem miasta Elbląga, Miechowa, Wolbromia i Krakowa.
Relacja Marty Hajkowicz: