Najmniejszy gatunek węża występujący w Polsce – pisze o gniewoszu plamistym ekologia.pl. Jak podaje portal, to gatunek w Polsce spotykany rzadko, a jednak można na niego trafić na terenie całego kraju.
Obecność gniewosza plamistego potwierdzono m. in. w Nadleśnictwie Kwidzyn. Strona podaje, że gniewosz plamisty nie jest jadowity, ma smukłe ciało, słabo oddzieloną od niego głowę. Ma też niewielki kolec na końcu ogona.
- Ubarwienie ciała tego węża jest brązowawe i charakteryzuje je miedziany odcień i błyszczący połysk. Na tyle głowy gniewosza plamistego znajduje się ciemna plama w kształcie trójkąta, tzw. „podkowa” - podaje ekologia.pl. Wąż osiąga długość od 45 do 80 cm.
To wąż aktywny za dnia, ulubione przez niego miejsca to nasłonecznione górskie urwiska lub leśne polany. Zimuje od października do kwietnia. Rozród następuje po zimowym wypoczynku.
- Jednak sezon godowy przeciąga się także na maj. Wówczas samce rozpoczynają walki – podaje ekologia.pl. Młode przychodzą na świat w sierpniu, "w liczbie kilkunastu".
Do menu gniewosza plamistego zaliczają się jaszczurki, zaskrońce, myszy, pisklęta różnych gatunków ptaków... Nie ma zębów jadowych, stąd swoje ofiary dusi. Jest zagrożeniem dla innych zwierząt... ale też sam jest zagrożony. Ludzie często mylą go z jadowitą żmiją zygzakowatą, przez co "często jest niesłusznie tępiony".
- Od żmii odróżnia go przede wszystkim brak dobrze zaznaczonego odcinka szyjnego, który u żmii wyraźnie oddziela głowę od reszty tułowia – podaje ekologia.pl. Inny jest też kształt źrenic obu gatunków.
Gniewosz plamisty znajduje się pod całkowitą ochroną i uznaje się go za gatunek o wysokim ryzyku wyginięcia.
- Swoją nazwę wąż ten zawdzięcza przekonaniom o jego agresywnym i zawziętym zachowaniu, prawda jest jednak taka, że jest to gad całkowicie dla nas niegroźny, który w konfrontacji z człowiekiem zawsze stara się uciekać – pisze Radosław Walkowiak na stronie Kampinoskiego Parku Narodowego.
- Podczas wycieczek w suche, słoneczne dni możemy napotkać gady jak np. jaszczurki czy żmije zygzakowate, które jako zwierzęta zmiennocieplne korzystają z dobrej pogody wygrzewając swoje ciało na słońcu. Chętnie wybierają suche, piaszczyste lub kamieniste miejsca, nie pogardzą także nagrzanym pniem. Warto więc wędrując po lesie latem ostrożnie stąpać i rozglądać się, gdzie stawiamy nogi, żeby nie zaszkodzić tym niewielkim mieszkańcom lasu - mówi o gadach Jan Piotrowski, leśnik z Nadleśnictwa Elbląg.