W ramach obchodów Roku Chopinowskiego Biblioteka Elbląska zaprasza w czwartek 18 marca o godz. 18 na projekcję filmu „Chopin. Pragnienie miłości” w reżyserii Jerzego Antczaka. Wstęp wolny.
O filmie:
Rok 1830. Chopin (Piotr Adamczyk) wyjeżdża z Warszawy i udaje się do Francji, by tam rozwijać swą karierę muzyczną. Po początkowych niepowodzeniach staje się w końcu gościem elitarnych salonów Paryża, a jako utalentowany kompozytor zdobywa sławę i uznanie. Poznaje George Sand (Danuta Stenka) i wkrótce staje się jej kochankiem. Wraz z dziećmi pisarki – Maurycym i Solange – wyjeżdżają na Majorkę, gdzie ujawnia się gruźlica Chopina. Po powrocie zamieszkują w Nohant, wiejskim majątku Sand. Tu powstaje większość znakomitych utworów polskiego kompozytora, tu coraz bardziej komplikują się relacje tego swoistego czworokąta, który tworzą Chopin, pisarka oraz dwoje jej dorastających dzieci – zazdrosny o miłość swej matki Maurycy, mierny malarz, i zakochana w Chopinie Solange...
„Od początku zmierzaliśmy zerwać z posągowym wizerunkiem Chopina zastygłego pod wierzbą, dostrzec jego ludzką twarz, pokazać w zwykłych sytuacjach. Przecież był to człowiek nieustannie cierpiący. Dręczyła go zazdrość. Był nieznośny, drażliwy. Tracił nad sobą kontrolę, wpadał w furię, potrafił swoim zachowaniem dotkliwie ranić nawet bliskich sobie ludzi. I te rysy, niczego nieodbierające geniuszowi Chopina, budują jego człowieczeństwo. Chciałbym, aby filmowy Chopin okazał się nie tylko wspaniałym artystą, którego trzeba podziwiać, ale także człowiekiem, którego można zrozumieć. (Piotr Adamczyk w wywiadzie dla „Filmu”).
Arkadiusz Kowalczyk, BE
Rok 1830. Chopin (Piotr Adamczyk) wyjeżdża z Warszawy i udaje się do Francji, by tam rozwijać swą karierę muzyczną. Po początkowych niepowodzeniach staje się w końcu gościem elitarnych salonów Paryża, a jako utalentowany kompozytor zdobywa sławę i uznanie. Poznaje George Sand (Danuta Stenka) i wkrótce staje się jej kochankiem. Wraz z dziećmi pisarki – Maurycym i Solange – wyjeżdżają na Majorkę, gdzie ujawnia się gruźlica Chopina. Po powrocie zamieszkują w Nohant, wiejskim majątku Sand. Tu powstaje większość znakomitych utworów polskiego kompozytora, tu coraz bardziej komplikują się relacje tego swoistego czworokąta, który tworzą Chopin, pisarka oraz dwoje jej dorastających dzieci – zazdrosny o miłość swej matki Maurycy, mierny malarz, i zakochana w Chopinie Solange...
„Od początku zmierzaliśmy zerwać z posągowym wizerunkiem Chopina zastygłego pod wierzbą, dostrzec jego ludzką twarz, pokazać w zwykłych sytuacjach. Przecież był to człowiek nieustannie cierpiący. Dręczyła go zazdrość. Był nieznośny, drażliwy. Tracił nad sobą kontrolę, wpadał w furię, potrafił swoim zachowaniem dotkliwie ranić nawet bliskich sobie ludzi. I te rysy, niczego nieodbierające geniuszowi Chopina, budują jego człowieczeństwo. Chciałbym, aby filmowy Chopin okazał się nie tylko wspaniałym artystą, którego trzeba podziwiać, ale także człowiekiem, którego można zrozumieć. (Piotr Adamczyk w wywiadzie dla „Filmu”).
Arkadiusz Kowalczyk, BE
PD