UWAGA!

Porcelanowa czarka (Historia jednego przedmiotu cz. 158)

 Elbląg, Porcelanowa czarka  (Historia jednego przedmiotu cz. 158)
(fot. MAH)

Wspólnie z Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu prowadzimy cykl pn. "Historia jednego przedmiotu", w którym prezentujemy ciekawe eksponaty i ich historię. Przedmioty codziennego użytku odnalezione przez badaczy na ziemi (a czasem i w ziemi) elbląskiej przybliżą nam jej dawnych mieszkańców. Dziś będzie o chińskiej czarce z porcelany.

Prezentowana chińska czarka z masy porcelanowej została znaleziona w trakcie prac wykopaliskowych na Starym Mieście w Elblągu. To zachowane fragmentarycznie naczynie, o wysokości 4 i średnicy wylewu 8 cm, zostało wytoczone na kole. Zdobione jest farbami podszkliwnymi zestawionymi na bazie kobaltu (qinghua) i czerwieni żelazowej (youlihong) oraz naszkliwnie złotem. W procesie produkcji i zdobienia konieczne było kilkukrotne wypalanie.
       Czarka została ozdobiona w typie chińskiego Imari. Na zewnętrznej powierzchni widoczny jest motyw niebieskiej wici kwiatowej z dużą, rozwiniętą, czerwoną peonią. Złoty środek kwiatka złożony jest z pięciu owali. Z boków peoni wychodzą pięciopalczaste wici, niebieskie liście okonturowane złota kreską i owoce osmantusa. Oprócz motywu peoni widoczna jest niebiesko malowana tykwa. Na pierścieniu naczynia i tuż pod krawędzią wylewu zostały wykonane cienkie, niebieskie, pojedyncze paski. Wewnątrz czarki, w medalionie lustra, umieszczony został motyw podwójnej rozety kwiatowej o pięciu lancetowatych płatkach niebieskich i pięciu jasnoczerwonych. Pod wylewem namalowano bordiurę zbudowaną z kratki typu bleu trellis i czterech owalnych rezerw z motywem czerwonego pąka na dwóch niebieskich listkach.
       Cechy technologiczne i stylistyczne pozwalają stwierdzić, że czarka pochodzi z Chin, z czasów dynastii Qing, okresu Kangxi (1662-1722) lub Qianlong (1736-1795). Została wyprodukowana w ośrodku Jingdezhen.
       Wyroby z porcelany dalekowschodniej o podobnym kształcie i dekoracji pochodzą z kolekcji dyplomaty Geoge’a Washingtona Wurtsa (1843-1928) i Henrietty Tower-Wurts (1856-1933), przekazanej zapisem testamentowym wdowy w 1933 roku do Muzeum Narodowego w Palazzo di Venezia w Rzymie. Są one datowane na lata 1700-1750.
       Podobnie należy datować elbląski egzemplarz, świadczący bez wątpienia o zamożności jego dawnych właścicieli.
      
       Tekst powstał na podstawie: M. Marcinkowski, B. Pospieszna, Porcelana dalekowschodnia z badań archeologicznych na Starym Mieście w Elblągu, Elbląg 2016, s. 100-101. Książka do nabycia w kasie Muzeum.

      

      
       Elbląska Gazeta Internetowa portEl.pl sprawuje patronat medialny nad Muzeum Archeologiczno-Historycznym
Mirosław Marcinkowski, kustosz MAH Elbląg

Najnowsze artykuły w dziale Kultura

Artykuły powiązane tematycznie

Zamieszczenie następnej opinii do tego artykułu wymaga zalogowania

W formularzu stwierdzono błędy!

Ok
Dodawanie opinii
Aby zamieścić swoje zdjęcie lub avatar przy opiniach proszę dokonać wpisu do galerii Czytelników.
Dołącz zdjęcie:

Podpis:

Jeśli chcesz mieć unikalny i zastrzeżony podpis
zarejestruj się.
E-mail:(opcjonalnie)
Reklama