Kwiaty wiosny dla zdrowia i urody (4)
Widzimy je na każdym kroku, kiedy wybierzemy się na spacer poza miasto, do Bażantarni lub na działkę, gdzie niekiedy denerwują nas jako zielsko. Nasze prababki według domowych receptur przygotowywały z nich napary, toniki i syropy. Obecnie także przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny przychylnym okiem spogląda na fiołki polne, stokrotki i żółte mlecze.
Sposobów wykorzystania zapomnianych w kuchni smaków roślin leczniczych, często kojarzonych współcześnie bardziej z zielskiem niż z cudownym eliksirem zdrowia i młodości, jest wiele. Do wykorzystania nadają się szczególnie młode listki, łodyżki i kwiatki, które zbierać należy z dala od zatrutych spalinami poboczy ruchliwych dróg. Do zerwania wybieramy roślinki zdrowe, o niezdeformowanych i zbyt wybujałych pędach, co mogłoby świadczyć o znajdujących się w ziemi nawozach sztucznych, które przenikają z wodami gruntowymi z pól uprawnych.
Podbiał pospolity
Wygląd: Roślina zielona, z trwałą okrytą łuskami łodygą podstawową. Jej okres kwitnienia przypada przed listnieniem. Ukazujące się na wiosnę pędy kwiatowe mają wysokość około 15 cm, tworzą po jednym koszyczku, są owłosione wełnistymi kosmykami i pokryte niepozornymi, czerwonawymi lub zielonymi łuskowatymi liśćmi. Poszczególne koszyczki kwiatowe zawierają na brzegu złotożółte wąskie kwiaty języczkowe, a w środku kwiaty rurkowe. Liście są duże, z blaszką do ponad 20 cm średnicy, okrągławe 5-10-kątne z krótkimi ząbkami, pod spodem biało filcowate, z wierzchu łysiejące. Częścią jadalną są kwiaty i liście z łodyżkami.
Siedlisko: Na zawierających wapń, często wilgotnych gruzowiskach, na nadbrzeżach, w żwirowniach, na świeżych obrywach ziemi i torach lawin. Rozmieszczenie: W całej Europie. Okres kwitnienia: od lutego do końca kwietnia.
Zastosowanie: Młode liście po sparzeniu spożywane są jako jarzyna. Można dodawać je do zup i farszów. Kwiaty po ususzeniu nadają się do parzenia herbatki. Można też zrobić z nich syrop -działa tak jak apteczne pastylki do ssania. Ma właściwości bakteriobójcze i jest źródłem mikroelementów i kwasów organicznych.
Podbiał pospolity
Wygląd: Roślina zielona, z trwałą okrytą łuskami łodygą podstawową. Jej okres kwitnienia przypada przed listnieniem. Ukazujące się na wiosnę pędy kwiatowe mają wysokość około 15 cm, tworzą po jednym koszyczku, są owłosione wełnistymi kosmykami i pokryte niepozornymi, czerwonawymi lub zielonymi łuskowatymi liśćmi. Poszczególne koszyczki kwiatowe zawierają na brzegu złotożółte wąskie kwiaty języczkowe, a w środku kwiaty rurkowe. Liście są duże, z blaszką do ponad 20 cm średnicy, okrągławe 5-10-kątne z krótkimi ząbkami, pod spodem biało filcowate, z wierzchu łysiejące. Częścią jadalną są kwiaty i liście z łodyżkami.
Siedlisko: Na zawierających wapń, często wilgotnych gruzowiskach, na nadbrzeżach, w żwirowniach, na świeżych obrywach ziemi i torach lawin. Rozmieszczenie: W całej Europie. Okres kwitnienia: od lutego do końca kwietnia.
Zastosowanie: Młode liście po sparzeniu spożywane są jako jarzyna. Można dodawać je do zup i farszów. Kwiaty po ususzeniu nadają się do parzenia herbatki. Można też zrobić z nich syrop -działa tak jak apteczne pastylki do ssania. Ma właściwości bakteriobójcze i jest źródłem mikroelementów i kwasów organicznych.
mk