Wielkopostny rytuał posypywania głów popiołem został wprowadzony do liturgii ok. IV wieku. Do X wieku był on przeznaczony wyłącznie dla osób publicznie odprawiających pokutę. Obecnie obrzęd wraz ze słowami kapłana: „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”, towarzyszącymi posypaniu popiołem, przypomina o przemijaniu życia.
Obrzędy Środy Popielcowej wyznaczają w tradycji chrześcijańskiej koniec zabaw i początek 40-dniowych przygotowań duchowych do świąt wielkanocnych. Według tradycji, po posypaniu głów popiołem średniowieczni pokutnicy musieli opuścić kościół, a jego progi wolno im było przekroczyć dopiero po spowiedzi wielkanocnej w Wielki Czwartek, który obchodzono jako dzień odpuszczenia grzechów i pojednania z Kościołem.
Z czasem posypywanie głów popiołem powstałym z ubiegłorocznych palm wielkanocnych stało się obrzędem stosowanym wobec wszystkich wiernych jako znak pokuty i żalu za grzechy, o czym mają przypominać słowa: „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”. Niekiedy zamiennie stosowane jest też wezwanie: „nawracajcie się i wierzcie w ewangelię”, które ma przypominać wiernym o konieczności poprawy i zmiany w swoim postępowaniu.
W odpowiednim przygotowaniu do świąt wielkanocnych mają wiernym pomóc rekolekcje wielkopostne, które odbywają się w różnym czasie w zależności od parafii.
Z czasem posypywanie głów popiołem powstałym z ubiegłorocznych palm wielkanocnych stało się obrzędem stosowanym wobec wszystkich wiernych jako znak pokuty i żalu za grzechy, o czym mają przypominać słowa: „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”. Niekiedy zamiennie stosowane jest też wezwanie: „nawracajcie się i wierzcie w ewangelię”, które ma przypominać wiernym o konieczności poprawy i zmiany w swoim postępowaniu.
W odpowiednim przygotowaniu do świąt wielkanocnych mają wiernym pomóc rekolekcje wielkopostne, które odbywają się w różnym czasie w zależności od parafii.
mk