Neuropatia cukrzycowa to przewlekłe powikłanie cukrzycy wynikające z uszkodzenia układu nerwowego. W naszym kraju specjaliści uważają że neuropatia występuje nawet u 50 proc. diabetyków. U wielu pacjentów wiąże się to z dolegliwościami bólowymi, które u osób niepoddających się leczeniu obniżają jakość życia chorych i często sprawiają, że normalne funkcjonowanie w rodzinie i w miejscu pracy staje się praktycznie niemożliwe.
Układ nerwowy człowieka odpowiedzialny jest za przewodzenie bodźców różnych sygnałów i informacji na temat bólu, temperatury czy dotyku, od tkanek i narządów do naszego mózgu i z powrotem. Dzięki tym bodźcom, na przykład, do naszych mięśni dociera sygnał kiedy i jaką częścią ciała mamy poruszyć.
Nawet u prawie połowy osób cierpiących na cukrzycę, w wyniku choroby układ nerwowy jest w mniejszym lub w większym stopniu uszkodzony. Zaburzenie to nazywane jest neuropatią cukrzycową i może być związane z dolegliwościami bólowymi o różnym stopniu nasilenia. Najczęściej występującą formą uszkodzenia układu nerwowego u pacjentów z cukrzycą jest tzw. neuropatia czuciowa, która może powodować zaburzenia czucia dotyku, bólu i temperatury w stopach i dłoniach, wywołując objawy mrowienia, drętwienia, kłującego lub piekącego bólu.
Objawy neuropatii cukrzycowej
Możesz sprawdzić czy cierpisz na neuropatię cukrzycową w szybki i łatwy sposób. Wystarczy wypełnić poniższy test, w którym zawarto objawy towarzyszące neuropatii cukrzycowej.
W zapobieganiu i leczeniu neuropatii cukrzycowej bardzo ważne jest jak najwcześniejsze zgłoszenie jej objawów lekarzowi. Zaznacz na poniższej liście te objawy, które u siebie zauważyłeś. Następnie porozmawiaj o nich z lekarzem podczas kolejnej wizyty:
Czuję mrowienie stóp
Mam wrażenie igieł wbijających mi się w stopy
zuję piekący, kłujący lub ostry ból w stopach
Moje stopy są bardzo wrażliwe na dotyk (np. bola mnie, kiedy przykrywam je kołdrą)
Odczuwam ból stóp w nocy
Moje ręce i stopy robią się albo bardzo zimne albo bardzo gorące
Drętwieją mi stopy i tracę w nich czucie
Nie czuję bólu w stopach nawet jeśli się skaleczę lub mam pęcherze
Chodząc nie czuję stóp
Mam bardzo osłabione mięsnie stóp i nóg
Tracę równowagę wstając lub chodząc
Tracę czucie ciepła lub zimna w stopach i dłoniach
Mam otwarte rany na stopach i nogach, które goją się bardzo długo
Mam wrażenie jakby mięśnie i kości moich stóp zmieniły swój kształt.
Jeśli występują u Ciebie powyższe objawy, możesz skorzystać z bezpłatnych badań, które odbędą się w ramach „Białej soboty” już jutro 15 listopada w godz. od 9 do 14 w Elbląskim Centrum Diabetologii. Centrum znajduje się na I piętrze Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego przy ul. Królewieckiej 146, gabinet 1033.
Sytuację, w jakiej znajdują się diabetycy chorzy na neuropatię najlepiej obrazuje historia jednej z pacjentek:
„Mam 43 lata, a na cukrzycę typu 1 choruję od 19 lat. Od 3 lat cierpię na neuropatię czuciową. Początkowe objawy nie były tak bardzo uciążliwe - delikatne mrowienie i drętwienie nóg i dłoni. Nasiliły się one jednak bardzo szybko i to z dnia na dzień. Mam ostre bóle i mrowienia w nogach i rękach oraz w obrębie twarzy, czasem ból jest szarpany - jakby moje ciało poraził prąd. Bóle nasilają się zwłaszcza w nocy. Nie śpię, tylko chodzę cały czas po mieszkaniu. Czasem mąż albo dzieci robią mi masaże nóg, ale to pomaga tylko doraźnie - jest lepiej tylko w momencie wykonywania masażu, potem ból wraca. Przykrycie się kołdrą jest dla mnie niezwykle bolesne, pościel tylko przeszkadza. Oprócz bólu, drętwienia i mrowienia dokuczają mi także kurcze mięśni i brak czucia temperatury - moje nogi od stóp do kolan zawsze są zimne.
W ciągu dnia uciążliwe jest nawet noszenie ubrań. Pilnuję, żeby mieć wysoko upięte włosy - kiedy opadają mi na ramiona, czuję przeszywający ból, podobnie jak wtedy, gdy w towarzystwie ktoś przez przypadek mnie dotknie albo uściśnie mi na przywitanie dłoń. Czasem ból w rękach jest tak silny, że nie mogę w nich nic utrzymać. Ogólna przeczulica sprawia, że nawet branie prysznica wiąże się dla mnie z bólem nie do zniesienia. Problemem jest także poruszanie się zatłoczoną komunikacją miejską.
Ból zdominował nawet nasze życie rodzinne. Ciężkie są dla mnie sytuacje, kiedy chcę przytulić moje dzieci i dojmujący ból mi to uniemożliwia. Ogólny dyskomfort czuję cały czas. W tej chwili, gdyby nie leki, praktycznie nie mogłabym funkcjonować. Dwa razy dziennie muszę brać środki przeciwbólowe, inaczej nie byłabym w stanie zrobić podstawowych rzeczy w domu. Przepracowałam 22 lata i od lipca jestem na rencie, a leczenie neuropatii jest długie i kosztowne.”
Ten przykład z życia wzięty najlepiej chyba oddaje sytuacje osób chorych na neuropatię cukrzycową. Im wcześniej więc uda się zdiagnozować chorobę, tym szybciej możemy zapobiec własnemu dodatkowemu cierpieniu. Warto.
Nawet u prawie połowy osób cierpiących na cukrzycę, w wyniku choroby układ nerwowy jest w mniejszym lub w większym stopniu uszkodzony. Zaburzenie to nazywane jest neuropatią cukrzycową i może być związane z dolegliwościami bólowymi o różnym stopniu nasilenia. Najczęściej występującą formą uszkodzenia układu nerwowego u pacjentów z cukrzycą jest tzw. neuropatia czuciowa, która może powodować zaburzenia czucia dotyku, bólu i temperatury w stopach i dłoniach, wywołując objawy mrowienia, drętwienia, kłującego lub piekącego bólu.
Objawy neuropatii cukrzycowej
Możesz sprawdzić czy cierpisz na neuropatię cukrzycową w szybki i łatwy sposób. Wystarczy wypełnić poniższy test, w którym zawarto objawy towarzyszące neuropatii cukrzycowej.
W zapobieganiu i leczeniu neuropatii cukrzycowej bardzo ważne jest jak najwcześniejsze zgłoszenie jej objawów lekarzowi. Zaznacz na poniższej liście te objawy, które u siebie zauważyłeś. Następnie porozmawiaj o nich z lekarzem podczas kolejnej wizyty:
Czuję mrowienie stóp
Mam wrażenie igieł wbijających mi się w stopy
zuję piekący, kłujący lub ostry ból w stopach
Moje stopy są bardzo wrażliwe na dotyk (np. bola mnie, kiedy przykrywam je kołdrą)
Odczuwam ból stóp w nocy
Moje ręce i stopy robią się albo bardzo zimne albo bardzo gorące
Drętwieją mi stopy i tracę w nich czucie
Nie czuję bólu w stopach nawet jeśli się skaleczę lub mam pęcherze
Chodząc nie czuję stóp
Mam bardzo osłabione mięsnie stóp i nóg
Tracę równowagę wstając lub chodząc
Tracę czucie ciepła lub zimna w stopach i dłoniach
Mam otwarte rany na stopach i nogach, które goją się bardzo długo
Mam wrażenie jakby mięśnie i kości moich stóp zmieniły swój kształt.
Jeśli występują u Ciebie powyższe objawy, możesz skorzystać z bezpłatnych badań, które odbędą się w ramach „Białej soboty” już jutro 15 listopada w godz. od 9 do 14 w Elbląskim Centrum Diabetologii. Centrum znajduje się na I piętrze Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego przy ul. Królewieckiej 146, gabinet 1033.
Sytuację, w jakiej znajdują się diabetycy chorzy na neuropatię najlepiej obrazuje historia jednej z pacjentek:
„Mam 43 lata, a na cukrzycę typu 1 choruję od 19 lat. Od 3 lat cierpię na neuropatię czuciową. Początkowe objawy nie były tak bardzo uciążliwe - delikatne mrowienie i drętwienie nóg i dłoni. Nasiliły się one jednak bardzo szybko i to z dnia na dzień. Mam ostre bóle i mrowienia w nogach i rękach oraz w obrębie twarzy, czasem ból jest szarpany - jakby moje ciało poraził prąd. Bóle nasilają się zwłaszcza w nocy. Nie śpię, tylko chodzę cały czas po mieszkaniu. Czasem mąż albo dzieci robią mi masaże nóg, ale to pomaga tylko doraźnie - jest lepiej tylko w momencie wykonywania masażu, potem ból wraca. Przykrycie się kołdrą jest dla mnie niezwykle bolesne, pościel tylko przeszkadza. Oprócz bólu, drętwienia i mrowienia dokuczają mi także kurcze mięśni i brak czucia temperatury - moje nogi od stóp do kolan zawsze są zimne.
W ciągu dnia uciążliwe jest nawet noszenie ubrań. Pilnuję, żeby mieć wysoko upięte włosy - kiedy opadają mi na ramiona, czuję przeszywający ból, podobnie jak wtedy, gdy w towarzystwie ktoś przez przypadek mnie dotknie albo uściśnie mi na przywitanie dłoń. Czasem ból w rękach jest tak silny, że nie mogę w nich nic utrzymać. Ogólna przeczulica sprawia, że nawet branie prysznica wiąże się dla mnie z bólem nie do zniesienia. Problemem jest także poruszanie się zatłoczoną komunikacją miejską.
Ból zdominował nawet nasze życie rodzinne. Ciężkie są dla mnie sytuacje, kiedy chcę przytulić moje dzieci i dojmujący ból mi to uniemożliwia. Ogólny dyskomfort czuję cały czas. W tej chwili, gdyby nie leki, praktycznie nie mogłabym funkcjonować. Dwa razy dziennie muszę brać środki przeciwbólowe, inaczej nie byłabym w stanie zrobić podstawowych rzeczy w domu. Przepracowałam 22 lata i od lipca jestem na rencie, a leczenie neuropatii jest długie i kosztowne.”
Ten przykład z życia wzięty najlepiej chyba oddaje sytuacje osób chorych na neuropatię cukrzycową. Im wcześniej więc uda się zdiagnozować chorobę, tym szybciej możemy zapobiec własnemu dodatkowemu cierpieniu. Warto.
oprac. MK