Jest większy od wróbla i dużo mniejszy od gawrona, ale siła, z jaką miażdzy twarde pestki jest imponująca. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, można go spotkać m.in. na terenie Wysoczyzny Elbląskiej. Zimą grubodziób zwyczajny znacznie bardziej widoczny jest w karmnikach dla ptaków.
Jak podaje Encyklopedia Leśna długość ciała grubodzioba zwyczajnego waha się pomiędzy 16,5 a 18 cm, a osiąga on masę od 46 do 70 g. Ptak ten ma grubą szyję, dużą głowę i masywny dziób.
"(...) Ma tak niezwykle rozwinięte mięśnie poruszające dziób, że siła jego zgryzu dochodzi do... 40 kg" – wyjaśnia Arek Glas w artykule umieszczonym na łamach strony kampanii "Jestem na pTAK". - "Dzięki temu świetnie sobie radzi z rozgniataniem twardych pestek wiśni, czereśni i innych owoców. Całkowicie ignoruje za to miąższ otaczający pestki. W sezonach poza-czereśniowych, Grubodziób uwielbia buczynę, nasiona wiązów i grabów. Stąd też jego ludowa nazwa Grabołusk. Na wiosnę zajada pąki i gąsienice, późnym latem - maliny, tarninę i owoce dzikiej róży. Ma więc bardzo zdrową dietę i prawdopodobnie żadnych kłopotów z cholesterolem..."
Encyklopedia Leśna informuje, że grubodziób jest gatunkiem wędrownym, a część osobników zimuje w kraju. Wiosną zaczyna okres godowy.
"Grubodziób gniazduje w koronach drzewach. Składa jaja na przełomie kwietnia i maja. Drugi lęg jest dość rzadki. Najczęściej pojawia się 4-5 jaj. Pisklęta przebywają w gnieździe do dwóch tygodni" – czytamy na portalu ekologia.pl.
Szacuje się, że w Polsce żyje od 200 do 400 tys. par grubodziobów.