W Galerii Pro Arte Pax 15 października o godz. 18 odbędzie się wernisaż wystawy „Wokół Encyklik” prezentuje twórczość Doroty i Katarzyny Sawickiej. Cechą wspólną ich twórczości jest podjęta tematyka religii chrześcijańskiej.
Prace artystyczne Katarzyny Sawickiej należą do sztuki religijnej nieprzeznaczonej do kultu, a Dorota Sawicka tworzy prace z obszaru sztuki sakralnej. Twórczość artystek wpisuje się w spuściznę po Janie Pawle II a ich prace są odpowiedzią na jego wezwanie w Liście do Artystów. Wystawa składa się z trzech niezależnych części. Pierwszy cykl prac autorstwa Katarzyny Sawickiej pod tytułem „Jesteśmy” jest dokumentem fotograficznym o Kościele Katolickim. Artystka tego typu dokumentem zajmuje się od około sześciu lat. Impulsem do podjęcia tych zagadnień była jej osobista relacja do religii i nowych idei światopoglądowych we współczesnym świecie. Uważa, że każdy na miarę swoich możliwości powinien dawać świadectwo prawdy, tym bardziej kiedy dostrzega się niebezpieczeństwa wynikające z odrzucenia tradycji i bezkrytycznego przyjmowania nowych koncepcji myślowych. Dlatego też dokument o chrześcijaństwie jest dla niej życiowym zadaniem.
Drugi cykl prac to instalacja autorstwa Katarzyny Sawickiej pod tytułem „ Czy umiesz przestać widzieć , by dostrzec?” Jest to praca uniwersalna, widoczne jest przesłanie, że świętość nie jest tak dalece odległa, jakby się powszechnie wydawało ale jednocześnie przypomina, że szufladkowanie osób i patrzenie przez stereotypy obrazkowości postmodernistycznego świata nie odkrywa prawdziwego człowieka , lecz jedynie jego bliższą bądź dalszą karykaturę.
W trzeciej części wystawy prezentowane są prace autorstwa Doroty Sawickiej. Prace te należą do sztuki sakralnej i są zbiorem ikon o różnej tematyce. Ich powstanie związane było z wewnętrzną potrzebą artystki, która do ich wykonania używa starych technik i naturalnych materiałów malarskich. Również rygorystycznie zachowuje przyjęte przez tradycję kanony związane z pisaniem ikon. W trakcie procesu twórczego każdej ikony artystka oprócz dbałości o rzemiosło dba również o aspekt duchowy. W trakcie ich tworzenia odmawia przeznaczone w tym celu modlitwy. Artystka jest przekonana, że po przez odpowiedni kontakt z ikoną człowiek wewnętrzny wzrasta a zewnętrzny maleje.
Dorota Sawicka, urodzona 1964 r. w Pasłęku. Z zawodu fizjoterapeuta, z zamiłowania projektantka ogrodów i ikonopisarka. Od lat 90. zajmuje się rzemiosłem artystycznym z wykorzystaniem różnych technik i materiałów. Obecnie projektuje i wykonuje biżuterię artystyczną. W 2008 roku ukończyła Karmelitańską szkołę pisania ikon w Wadowicach, a w 2009 Warsztaty pisania ikon „Kanon” na Wydziale historii i dziedzictwa kulturowego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Artystka w swojej twórczości ikono- pisarskiej zachowuje przyjęte kanony, wykorzystuje stare techniki malarskie i naturalne materiały. Jest to specyficzny rodzaj twórczości, który wymaga od artysty dbania również o aspekt duchowy. W trakcie tworzenia ikon artystka odmawia przeznaczone w tym celu modlitwy. W większości prace artystki są kopiami uznanych ikon, wykonanych przed wiekami. Artystka jest przekonana, że po przez odpowiedni kontakt z ikoną człowiek wewnętrzny wzrasta a zewnętrzny maleje. Tradycja wyróżnia cztery poziomy czytania ikon: literalny, alegoryczny, moralny i anagogiczny. W pierwszym widz uzmysławia sobie prawidłowość z tematami Pisma Świętego bądź życia świętego. Dla osób z poza tradycji chrześcijańskiej już ten etap może być trudny. N drugim poziomie widz poznaje sens obrazu, symbolu. Ważne są tu kolory, światło, czas, szczegóły. Aby odczytać ten poziom trzeba posiadać pewną wiedzę katechetyczną. W trzecim poziomie to ikona poprzez swoje przedstawienie mówi do widza. Żeby go odczytać trzeba posiadać utrwalonego wewnętrznego człowieka, który żyje modlitewnym życiem chrześcijanina. Ostatni czwarty poziom anagonia jest czystą kontemplacją. Widz przechodzi od widzialnego do niewidzialnego. Na tym etapie ujawnia się sens istnienia ikony. Ten poziom objawia się na wyższych stopniach modlitwy. Widzem można być tylko na poziomie pierwszym. Prace ikonopisarki, można zobaczyć min. w kościele św. Brata Alberta w Elblągu oraz w Kaplicy pod wezwaniem św. Józefa Opiekuna w Bielsko- Białym. Większość prac znajduje się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.
Katarzyna Sawicka, urodzona 1986 r. w Morągu. Pierwsze nauki z zakresu fotografii otrzymała w Liceum Plastycznym w Gdyni Orłowo. Absolwentka Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi z zakresu fotografii oraz absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu z kierunku Intermedia. Artystka posługuję się różnymi mediami: wideo, performance, malarstwo, rzeźba i instalacja. Najbliższa artystce natomiast pozostaje fotografia dokumentalna. Za główny temat swojej pracy artystycznej wybrała życie Kościoła Katolickiego w szerokim znaczeniu. Głównym motywem podjęcia tematu jest osobista relacja artystki do religii i nowych idei światopoglądowych funkcjonujących we współczesnym świecie. Uważa, że każda osoba wierząca powinna czynnie wspierać swoją wiarę, tym bardziej, kiedy się dostrzega niebezpieczeństwa wynikające z innych koncepcji myślowych. W dorobku artystki możemy znaleźć liczne fotografie dokumentujące ważniejsze uroczystości kościelne, pielgrzymki, bale parafialne, prymicje oraz ludzi kościoła: księży, zakonnice oraz wiernych. Od tego roku artystka rozpoczyna prace nad nowym cyklem pt. „Misje”, projekt ma obejmować dokumentację fotograficzną oraz wideo misji salwatoriańskich na całym świecie. Pierwszy dokument będzie z Meksyku. Oprócz samej dokumentacji, artystka poszukuje znaczeń i powiązań obrazu z przestrzenią, elementami niepochodzącymi z fotografii, lecz ze świata zewnętrznego. Zdaniem artystki obraz zmienia znaczenie w sytuacji, gdy zmienimy jego miejsce, do tego celu artystka buduje specjalne ramy, tzw. koszulki do cyklu " Czy umiesz przestać widzieć by dostrzec" lub też specjalny namiot do wideo "Chwalcie Go tańcem". Duże znaczenie i inspiracje w twórczości Katarzyny ma nauka Kościoła Katolickiego, encykliki Jana Pawła II jak i sama sztuka chrześcijańska, a szczególnie Ikona.
Drugi cykl prac to instalacja autorstwa Katarzyny Sawickiej pod tytułem „ Czy umiesz przestać widzieć , by dostrzec?” Jest to praca uniwersalna, widoczne jest przesłanie, że świętość nie jest tak dalece odległa, jakby się powszechnie wydawało ale jednocześnie przypomina, że szufladkowanie osób i patrzenie przez stereotypy obrazkowości postmodernistycznego świata nie odkrywa prawdziwego człowieka , lecz jedynie jego bliższą bądź dalszą karykaturę.
W trzeciej części wystawy prezentowane są prace autorstwa Doroty Sawickiej. Prace te należą do sztuki sakralnej i są zbiorem ikon o różnej tematyce. Ich powstanie związane było z wewnętrzną potrzebą artystki, która do ich wykonania używa starych technik i naturalnych materiałów malarskich. Również rygorystycznie zachowuje przyjęte przez tradycję kanony związane z pisaniem ikon. W trakcie procesu twórczego każdej ikony artystka oprócz dbałości o rzemiosło dba również o aspekt duchowy. W trakcie ich tworzenia odmawia przeznaczone w tym celu modlitwy. Artystka jest przekonana, że po przez odpowiedni kontakt z ikoną człowiek wewnętrzny wzrasta a zewnętrzny maleje.
Dorota Sawicka, urodzona 1964 r. w Pasłęku. Z zawodu fizjoterapeuta, z zamiłowania projektantka ogrodów i ikonopisarka. Od lat 90. zajmuje się rzemiosłem artystycznym z wykorzystaniem różnych technik i materiałów. Obecnie projektuje i wykonuje biżuterię artystyczną. W 2008 roku ukończyła Karmelitańską szkołę pisania ikon w Wadowicach, a w 2009 Warsztaty pisania ikon „Kanon” na Wydziale historii i dziedzictwa kulturowego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Artystka w swojej twórczości ikono- pisarskiej zachowuje przyjęte kanony, wykorzystuje stare techniki malarskie i naturalne materiały. Jest to specyficzny rodzaj twórczości, który wymaga od artysty dbania również o aspekt duchowy. W trakcie tworzenia ikon artystka odmawia przeznaczone w tym celu modlitwy. W większości prace artystki są kopiami uznanych ikon, wykonanych przed wiekami. Artystka jest przekonana, że po przez odpowiedni kontakt z ikoną człowiek wewnętrzny wzrasta a zewnętrzny maleje. Tradycja wyróżnia cztery poziomy czytania ikon: literalny, alegoryczny, moralny i anagogiczny. W pierwszym widz uzmysławia sobie prawidłowość z tematami Pisma Świętego bądź życia świętego. Dla osób z poza tradycji chrześcijańskiej już ten etap może być trudny. N drugim poziomie widz poznaje sens obrazu, symbolu. Ważne są tu kolory, światło, czas, szczegóły. Aby odczytać ten poziom trzeba posiadać pewną wiedzę katechetyczną. W trzecim poziomie to ikona poprzez swoje przedstawienie mówi do widza. Żeby go odczytać trzeba posiadać utrwalonego wewnętrznego człowieka, który żyje modlitewnym życiem chrześcijanina. Ostatni czwarty poziom anagonia jest czystą kontemplacją. Widz przechodzi od widzialnego do niewidzialnego. Na tym etapie ujawnia się sens istnienia ikony. Ten poziom objawia się na wyższych stopniach modlitwy. Widzem można być tylko na poziomie pierwszym. Prace ikonopisarki, można zobaczyć min. w kościele św. Brata Alberta w Elblągu oraz w Kaplicy pod wezwaniem św. Józefa Opiekuna w Bielsko- Białym. Większość prac znajduje się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.
Katarzyna Sawicka, urodzona 1986 r. w Morągu. Pierwsze nauki z zakresu fotografii otrzymała w Liceum Plastycznym w Gdyni Orłowo. Absolwentka Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi z zakresu fotografii oraz absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu z kierunku Intermedia. Artystka posługuję się różnymi mediami: wideo, performance, malarstwo, rzeźba i instalacja. Najbliższa artystce natomiast pozostaje fotografia dokumentalna. Za główny temat swojej pracy artystycznej wybrała życie Kościoła Katolickiego w szerokim znaczeniu. Głównym motywem podjęcia tematu jest osobista relacja artystki do religii i nowych idei światopoglądowych funkcjonujących we współczesnym świecie. Uważa, że każda osoba wierząca powinna czynnie wspierać swoją wiarę, tym bardziej, kiedy się dostrzega niebezpieczeństwa wynikające z innych koncepcji myślowych. W dorobku artystki możemy znaleźć liczne fotografie dokumentujące ważniejsze uroczystości kościelne, pielgrzymki, bale parafialne, prymicje oraz ludzi kościoła: księży, zakonnice oraz wiernych. Od tego roku artystka rozpoczyna prace nad nowym cyklem pt. „Misje”, projekt ma obejmować dokumentację fotograficzną oraz wideo misji salwatoriańskich na całym świecie. Pierwszy dokument będzie z Meksyku. Oprócz samej dokumentacji, artystka poszukuje znaczeń i powiązań obrazu z przestrzenią, elementami niepochodzącymi z fotografii, lecz ze świata zewnętrznego. Zdaniem artystki obraz zmienia znaczenie w sytuacji, gdy zmienimy jego miejsce, do tego celu artystka buduje specjalne ramy, tzw. koszulki do cyklu " Czy umiesz przestać widzieć by dostrzec" lub też specjalny namiot do wideo "Chwalcie Go tańcem". Duże znaczenie i inspiracje w twórczości Katarzyny ma nauka Kościoła Katolickiego, encykliki Jana Pawła II jak i sama sztuka chrześcijańska, a szczególnie Ikona.