Co przed wojną mieściło się w budynku dzisiejszego Urzędu Miejskiego? W którym miejscu znajdowała się elbląska biblioteka? Gdzie swoją siedzibę miał komisariat Milicji Obywatelskiej? Odpowiedzi na te i inne pytania w najnowszym odcinku cyklu „Historie elbląskich ulic”. O ciekawostkach związanych z ul. Ratuszową i Łączności opowiada Karol Wyszyński, przewodnik PTTK.
Przebiega od ul. Trybunalskiej do ul. 12 Lutego. Przed wojną – od 1924 r, kiedy ulica powstawała - nosiła nazwę Roona (Roonstrasse), a cześć Albrechta Roona, feldmarszałka pruskiego. Ratuszowa została po 1945 r.
Przy skrzyżowaniu z ul. Trybunalską stoi okazała kamienica ze ściętym narożem, w latach 80. i 90. mieścił się w niej sklep Baltony, drugiej obok Peweksu sieci sprzedającej za walutę obcą lub bony PKO towary pochodzące z Zachodu. Później mieściły się tutaj różne sklepy, restauracja, obecnie działa jedna z firm meblowych.
Zabudowa ulicy pochodzi z początku XX wieku. Na parterze willi przy skrzyżowaniu z ul. Trybunalską, po 1945 r. do lat 60. znajdował się jeden z komisariatów Milicji Obywatelskiej, obecnie to siedziba Zarządu Budynków Komunalnych. Przez lata przez ul. Ratuszową przebiegały tory kolejowe linii łączącej dworzec Elbląg z dworcem Elbląg Miasto (znajdował się przy zakładach Schichaua, obecnie General Electric, wcześniej Alstom). Linię zlikwidowano dopiero na początku lat 80.
Na końcu ulicy Ratuszowej znajduje się parking, ale jeszcze kilka lat temu w tym miejscu istniała willa, w której po 1945 r. swoją siedzibę miało Stronnictwo Demokratyczne, a także redakcje Głosu Elbląga i Nowego Głosu Elbląga. Willę rozebrano w związku z przebudową ul. 12 Lutego.
Łączności: Gimnazjum, ratusz i Achilles
Przebiega od ul. Trybunalskiej w kierunku Urzędu Miejskiego i kończy się przed jego okazałą bramą. Przed 1924 r. nazwano ją ul. Moltkego (Moltkestrasse) na cześć feldmarszałka pruskiego. Obecną nazwę nadano po 1945 r.
Sama ulica zaistniała wraz z wybudowanym w latach 1910-1912 budynkiem dla Gimnazjum Realnego dla Chłopców, które powstało w 1837 r. i wcześniej miało swoją siedzibę przy ul. Wodnej i Wapiennej. Gmach szkoły pobudowała firma Rang & Silbersdorf z Berlina-Schöneberg. Budynek był przeznaczony dla niemal 400 uczniów.
W głębi dziedzińca, blisko ul. Kosynierów Gdyńskich, powstała sala gimnastyczna, obecnie mieści się tu Departament Spraw Obywatelskich. Szkole nadano imię Henryka von Plauena, który został wielkim mistrzem Zakonu krzyżackiego po klęsce pod Grunwaldem.
Obecna sala sesyjna Urzędu Miejskiego to dawna aula szkolna. Wówczas jej ściany ozdobione były malowidłami przedstawiającymi sceny z przeszłości miasta, ich autorem był prof. R. Pfeiffer z Królewca.
Wieżę obecnego urzędu zdobił do 1945 r. inny hełm, obecny powstał w 1947 r. i zdobiła go do niedawna chorągiewka z datą 1945 r. Wieża posiada taras widokowy na wysokości 32,5 m, a poniżej zegar. Codziennie w południe z wieży rozbrzmiewa hejnał elbląski
W czasie wojny w murach ówczesnego gimnazjum zagościły dodatkowo: w sali gimnastycznej – magazyn zboża, w piwnicach - hodowla jedwabnika. Ulokowano tu też klasy szkółki lotniczej i wyższej szkoły rolniczej. W końcowej fazie wojny umieszczono tu również (tak jak i wielu innych budynkach szkolnych w Elblągu) lazaret wojskowy. Po 1945 r. budynek stał się siedzibą władz miejskich.
Do dzisiejszych czasów przetrwało kilka budynków z prawej strony ulicy, patrząc od Urzędu Miejskiego. Pod nr 2 w 1949 r. swoją siedzibę miała elbląska biblioteka, która istniała tutaj do lat 60., po niej wprowadził się tu Urząd Stanu Cywilnego.
Na rogu z Trybunalską stoi budynek, który pierwotnie był siedzibą innej szkoły - Handels-Lehrinstitut (Szkoła Handlowa) Alberta Wigand, następnie zaś firma ubezpieczeniowa. Po 1945 r. najpierw mieściło się tutaj PKO, później PZU, obecnie budynek stoi pusty, jest przeznaczony do sprzedaży.
Po przeciwnej stronie, na rozległym skwerze, stoi pomnik rannego Achillesa, dzieło berlińskiego rzeźbiarza Ernesta G. Hartela. Pomnik powstał w 1886 r., a w Elblągu ustawiono go w 1931 r. Taki sam pomnik znajduje się na greckiej wyspie Korfu.