Kontynuujemy naszą wędrówkę po miejscowościach byłego województwa elbląskiego. Dzisiaj o historii wsi Białki i Okrągła Łąka należących do gminy Sadlinki opowiada Karol Wyszyński, przewodnik elbląskiego PTTK.
Jest to wieś założona przypuszczalne w okresie 1392-1394, w kronikach odnotowano trzy różne daty. Wówczas to biskup pomezański Jan I Moench wydał zgodę Janowi Lömanowi na pobudowanie młyna do tłoczenia oleju. W 1481 r. biskup pomezański Jan IV von Lassen zezwolił Ambrożemu Neumarktowi na budowę i prowadzenie karczmy i zgodę na sprzedaż piwa z Gdańska i Elbląga.
Wieś należała najpierw do biskupstwa pomezańskiego, a po sekularyzacji do Prus Królewskich i Niemiec. Odnośnie karczmy to po sekularyzacji jako jednego z karczmarzy odnotowuje się osobę o polskobrzmiącym nazwisku Rębowski.
W XVIII w. miejscowość stała się własnością szlachecką niejakiego Henryka von Groebena, a następne przeszła pod zarząd kamery pruskiej (organ administracji publicznej w Prusach).
Czteroklasowa szkoła podstawowa powstała we wsi w 1946 r. w tym samym roku wieś została obdarzona obecnym mianem. Poprzednio nazywała się Weissekrug, ale miała też inne nazwy: Bialken Vorwerk Bialken, Weisenkrug, Weissenkrug, Krug Bialken
Białki są położone nad rzeką Liwą ( to największy dopływ Nogatu o długości nieco ponad 111 km),
Okrągła Łąka
Nazwa wsi wiąże się z legendą, według której w początkach powstania miejscowości drwal miał wyciąć w lesie okrągłą leśną polanę na swe siedlisko. Przez miejscowość przeprowadzony jest kanał Palemona (niem. Wasssergang, liczący 22 km odwaniający Dolinę Dolnej Wisły wpada do rzeki Liwa). W okolicy miejscowości znaleziono przedmiot pochodzący tak z okresu rzymskiego jak i z okolic Rzymu, który potwierdza ze tędy przebiegał Szlak Bursztynowy.
Od początku pisanej historii regionu teren ten należał do dóbr biskupa pomezańskiego. Po raz pierwszy nazwa Okrągła Łąka pojawiła się jednak dopiero w 1581 r., kiedy to rejon ten wyłączono ze wsi Rusinowo. Pięć lat później wśród dzierżawców odnotowano między innymi Georga Habera z Gdańska i Augusta Milde z Kwidzyna. Następnie jako właściciela odnotowuje się Christiana von Kressensteina, który był bankierem i kupcem ze Szczecina, a majątek po nim odziedziczył jego pasierb Stefan Loitz, również bankier.
W wyniku sądowych procesów majątek po Stefanie Loitzu przejęli jego przyrodni bracia Ludwig i Sigmunt Kressessteinowie. Kolejni dzierżawcy to nadal krewni. Maria, wdowa po Ludwigu, po niej jej bratanek Zaharias von Rothe, płk. Dietrich von Rothe zajmujący stanowiska starosty, a po jego śmierci w 1761 r. Dietrich Ernst von Rothe.
W 1823 r. właścicielem został Adolf Reuter, a następnie jego syn Fridrich Wilhelm, który sprzedał posiadłość, a kolejni właściciele zmieniali się często. Jednym z nich była spółka z Turynu, która rozpoczęła tu produkcję glazury, po niej zakład przejął Eduard Wegner a kolejnym był Karl Lange.
Istniejący w Okrągłej Łące pałac spłonął w 1912 r. i nie został już odbudowany. Do 1937 r. funkcjonowała tu mleczarnia, poczta, szkoła (wznowiła działalność w 1947 r.), a w lesie cegielnia oraz dawny cmentarz mennonicki.
W latach 1918-1939 znajdował się urząd celny. Zachowały się dwa małe bunkry przeznaczone dla niemieckich żołnierzy w 1939 r.
W latach 1945-1949 r. wieś nosiła nazwę Krążkowo, zastąpiła poprzednią - Rundewiese. W przeszłości wieś określano też jako Okrongula Luncka (sunsten die runde Wiese), Okrongulalonka (oder Rundewiese).