Muzeum elbląskie rozwija się coraz bardziej i zaczyna spełniać dużą rolę w podtrzymywaniu tradycji i prawdy historycznej o polskości Elbląga, informował Głos Elbląga z 31 lipca 1962 r.
Muzeum w Elblągu stało się placówką kulturalną-naukową wywierającą duży wpływ zwłaszcza na młodzież szkolną.
Otwarta np. ostatnio wystawa „Elbląg wczoraj, dziś i jutro” pokazuje rozwój miasta od zarania dziejów po dzisiejszy dzień i zwiedzające ją liczne grupy wycieczkowe, otrzymują doskonałą lekcję historii polskości Elbląga. Ale nie w tym rzecz, bowiem poza wystawą muzeum musi posiadać własne eksponaty i systematycznie uzupełniać zbiory.
W tym też kierunku zmierza działalność kierownictwa muzeum. Jeszcze w ubiegłym roku, wystąpiono do składnicy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Oliwie z prośbą, aby przy inwentaryzowaniu znajdujących się tam, niezidentyfikowanych jeszcze zabytków w przypadku stwierdzenia, że coś pochodzi z Elbląga, przekazać eksponat elbląskiemu muzeum. Prośba została uwzględniona i ostatnio nadesłano kilka eksponatów o dużej wartości muzealnej. Są to zabytki sztuki sakralnej, dzieła elbląskiego rzemiosła średniowiecznego. Największym spośród nich jest drewniana rzeźba św. Jana (bez głowy) i głowa madonny, znajdująca się niegdyś w prezbiterium kościoła św. Mikołaja. Dolna kwatera tryptyku „Pokłon trzech króli”, bogato złożona, pochodzi z 1500r. Tryptyk znajdował się w byłym klasztorze podominikańskim z tego samego miejsca, również z XV wieku pochodzi jedno skrzydło tryptyku św. Laurentiusa. Niezmiernie ciekawym i wartościowym zabytkiem jest krucyfiks z Milejewa, pochodzący z 1685 r. oraz lewe ramię krzyża z XV wieku z kościoła św. Jerzego. Ten ostatni zabytek jeszcze przed wojną znajdował się w elbląskim Muzeum.
W posiadaniu Muzeum znajduje się również około 1 tys. monet elbląskich pochodzących z różnego okresu. Są to monety z czasów krzyżackich, Zygmunta III Wazy, Jana Kazimierza, Zygmunta Augusta, Jana Sobieskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego itd. Jest to poważny zaczątek przyszłego działu numizmatycznego, a co do jego urządzenia Muzeum przystąpi po uporządkowaniu i powiększeniu zbiorów. Muzeum elbląskie rozwija się coraz bardziej i zaczyna spełniać dużą rolę w podtrzymywaniu tradycji i prawdy historycznej o polskości Elbląga. Jest w tym zasługa nie tylko kierownictwa Muzeum, ale i władz miejskich oraz dyrekcji Muzeum Pomorskiego w Gdańsku.
Otwarta np. ostatnio wystawa „Elbląg wczoraj, dziś i jutro” pokazuje rozwój miasta od zarania dziejów po dzisiejszy dzień i zwiedzające ją liczne grupy wycieczkowe, otrzymują doskonałą lekcję historii polskości Elbląga. Ale nie w tym rzecz, bowiem poza wystawą muzeum musi posiadać własne eksponaty i systematycznie uzupełniać zbiory.
W tym też kierunku zmierza działalność kierownictwa muzeum. Jeszcze w ubiegłym roku, wystąpiono do składnicy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Oliwie z prośbą, aby przy inwentaryzowaniu znajdujących się tam, niezidentyfikowanych jeszcze zabytków w przypadku stwierdzenia, że coś pochodzi z Elbląga, przekazać eksponat elbląskiemu muzeum. Prośba została uwzględniona i ostatnio nadesłano kilka eksponatów o dużej wartości muzealnej. Są to zabytki sztuki sakralnej, dzieła elbląskiego rzemiosła średniowiecznego. Największym spośród nich jest drewniana rzeźba św. Jana (bez głowy) i głowa madonny, znajdująca się niegdyś w prezbiterium kościoła św. Mikołaja. Dolna kwatera tryptyku „Pokłon trzech króli”, bogato złożona, pochodzi z 1500r. Tryptyk znajdował się w byłym klasztorze podominikańskim z tego samego miejsca, również z XV wieku pochodzi jedno skrzydło tryptyku św. Laurentiusa. Niezmiernie ciekawym i wartościowym zabytkiem jest krucyfiks z Milejewa, pochodzący z 1685 r. oraz lewe ramię krzyża z XV wieku z kościoła św. Jerzego. Ten ostatni zabytek jeszcze przed wojną znajdował się w elbląskim Muzeum.
W posiadaniu Muzeum znajduje się również około 1 tys. monet elbląskich pochodzących z różnego okresu. Są to monety z czasów krzyżackich, Zygmunta III Wazy, Jana Kazimierza, Zygmunta Augusta, Jana Sobieskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego itd. Jest to poważny zaczątek przyszłego działu numizmatycznego, a co do jego urządzenia Muzeum przystąpi po uporządkowaniu i powiększeniu zbiorów. Muzeum elbląskie rozwija się coraz bardziej i zaczyna spełniać dużą rolę w podtrzymywaniu tradycji i prawdy historycznej o polskości Elbląga. Jest w tym zasługa nie tylko kierownictwa Muzeum, ale i władz miejskich oraz dyrekcji Muzeum Pomorskiego w Gdańsku.
oprac. Olaf B.