O tym jak wygląda „ludowość“ w muzyce rozmawiali prof. Mieczysław Pęczak i Jacek Nowiński na wczorajszym spotkaniu autorskim w Bibliotece Elbląskiej. Pretekstem była książka profesora „Muzyczne przygody gustu ludowego“. Zobacz zdjęcia.
Profesor Mirosław Pęczak napisał książkę „Muzyczne przygody gustu ludowego“. Jak można wywnioskować z tytułu - dotyczy ona muzyki ludowej czyli... No właśnie... Jakiej? Muzyka ludowa to...
Zaczyna się od 1956 r. - To był de facto początek kultury popularnej w takim ujęciu, w jakim się na świecie przyjęło. To co na początku nazywało się kulturą masową, kiedy bardziej od dyrektywy decyduje podaż. W PRL - u to było ułomne, ale po „odwilży październikowej“ nastąpiło zunifikowanie kultury popularnej w Polsce z tą zachodnią. Miało to swój wydźwięk w różnych forach m. in. w telewizji - mówił prof. Mirosław Pęczak na wczorajszym spotkaniu autorskim w Bibliotece Elbląskiej.
Ważnym aspektem było... powstanie zespołów folklorystycznych „Mazowsze“ i „Śląsk“ oraz ich regionalnych i lokalnych kopii typu „Ziemia Elbląska“. - Chodziło o to, w jaki sposób wpleść tzw. „folklor ludowy“ w propagandę. Na ten pomysł wpadł Andriej Żdanow w 1934 r. w ZSRR. W ten sposób powstał m. in. Chór Aleksandrowa - mówił prof. Mirosław Pęczak, który był protoplastą takich zespołów jak „Mazowsze“ i „Śląsk“ - mówił prof. Mirosław Trzeciak. - Chodziło o to, żeby zespoły pieśni i tańca śpiewały również o planie pięcioletnim, o bohaterach pracy...
Gust ludowy został przez autora książki bardzo szeroko: od piosenek weselnych, po przyśpiewki kibicowskie, do twórczości tak rozmaitych wykonawców jak Tercet Egzotyczny, Golec uOrkiestra, Piotr Rubik, zespołów discopolowych, polonijnych. - To zarówno samorodna jak i profesjonalna twórczość estradowa. Wiadomo, że zespoły polonijne nie podlegały takiej samej presji jak np. zespół No To Co, który musiał eksponować to co narodowe przeciwko kosmopolityzmowi. To są różne usytuowania motywu ludowego w muzyce - mówił gość Biblioteki Elbląskiej.
Nie zabrakło wątku elbląskiego. Nasze miasto było jednym z pionierów produkcji pocztówek dźwiękowych. - Pocztówka dźwiękowa de facto pocztówką nie było. Dość szybko produkcję przejęła inicjatywa prywatna. Między innymi pan Sajko z Elbląga, który założył jedną z pierwszych firm produkujących fonogramy na kawałkach plastiku. Na początku faktycznie były tam widoczki, ale potem nikomu nie chciało się ozdabiać. Był to kawałek PCV z nagraniem dwóch utworów, gdyż na tyle pozwalała ówczesna technologia - przypomniał profesor Mirosław Pęczak.
Na spotkaniu nie zabrakło muzycznych wstawek z szeroko pojętą muzyką ludową. Spotkanie autorskie z profesorem Mieczysławem Pęczakiem prowadził Jacek Nowiński, dyrektor Biblioteki Elbląskiej. W ten sposób po „przerwie covidowej“ biblioteka wznowiła cykl „Czytelnia“, nad którym patronat objęła Elbląska Gazeta Internetowa portEl.pl
