Michał pisze, Czesław Śpiewa

Michał Zabłocki - poeta, scenarzysta, reżyser teledysków i widowisk teatralnych, autor takich piosenek, jak „Cichosza”, „Naprawdę nie dzieje się nic”, „Bracka”, „Między ciszą a ciszą” Grzegorza Turnaua czy „Maszynka do świerkania” Czesława Mozila poprowadził w Światowidzie warsztaty „Szkoła poetów, czyli Multipoezja zatacza kręgi”. Wzięło w nich udział kilkanaście osób – ci, którzy już piszą, ale i ci, którzy być może dopiero zaczną, a na zajęcia przyszli z ciekawości.
       - Opowiadałem im o swoich doświadczeniach i o czymś, co nazywam multipoezją, czyli wychodzeniem z wierszem poza książkę, próbą przełamania pułapki komunikacyjnej – mówi Michał Zabłocki. - Staram się wkładać do głowy młodym ludziom, by szukali wszelkich form, które są nietypowe. Może to być na przykład pisanie wierszy w grupie znajomych, w trakcie rozmowy. Mogą to być też wiersze chodnikowe czy wyświetlane na murach tak, jak to od 11 lat robimy w Krakowie. Ogromne możliwości dla pisania stwarza Internet – kontynuuje poeta. - U mnie zaczęło się w 2001 r. od czatu na Onet.pl. W międzyczasie stworzyliśmy portal eMultipoetry, gdzie w każdy czwartek o godzinie 21 piszemy wiersze. Wers po wersie i wychodzą zaskakujące rzeczy, a to zasada dobrego wiersza - zaskoczenie – zapewnia. – Duże szanse daje także blog oraz portal.
       Podczas dzisiejszych warsztatów ich uczestnicy obejrzeli m.in. teledyski Czesława Mozila, z pierwszej płyty „Debiut”, do której teksty powstały w Internecie, na czatach.
       - Część osób przyszła z ciekawości i mam nadzieję, że zachęciłem je do pisania – żywi nadzieję Michał Zabłocki. – Bo niektórym się wydaje, że aby pisać wiersze trzeba nie wiadomo, co robić, wchodzić na nie wiadomo jak wysoki poziom. Ludzi odstrasza od poezji bagaż, który ciągniemy za sobą od czasów szkolnych – przekonuje poeta. - Przez lata mówiono nam, jak mamy rozumieć poezję, jak ją interpretować. A trzeba zacząć od rzeczy prostych – radzi. - Mamy naprzeciwko siebie człowieka i trzeba powiedzieć do niego coś słowami, które on zrozumie i musi się uśmiechnąć lub popłakać.
       Do takiej komunikacji odpowiednia jest scena. Czesław Mozil, choć sam wierszy nie pisze, chętnie wyśpiewuje cudze teksty.
       - Poezji nie muszę rozumieć – przyznaje artysta. – Ba, boję się jej i dlatego łatwiej jest mi być przekaźnikiem. Michał pisze, ja śpiewam.
       Mozil nagrał również płytę z piosenkami, które powstały do wierszy Czesława Miłosza.
       - W szkole polonistka mówi: Przepytam was z Miłosza, bo on dostał Nobla i jak się to teraz mówi, ma mnóstwo „lajków” na Facebooku. Jego poezję trzeba interpretować tak i tak, bo inaczej dwója! Tymczasem ona sama go nie rozumie – twierdzi Czesław Mozil. – A ja - bezczelnie, punkowo – nienawidzę, jak ktoś za mnie decyduje, jak mam coś interpretować.
       - Czesław jest medium, ale takim, które dużo filtruje poprzez swoje rozumienie i niezrozumienie. Potem staje się to jego prawdą – uzupełnia Michał Zabłocki.
       Jako przykład porozumienia między poetą a wykonawcą/kompozytorem podaje swoją współpracę z Grzegorzem Turnauem: - Piosenka „Naprawdę nie dzieje się nic” to złożone dwa wiersze. Nikt nie przypuszcza, że to były teksty polityczne. Ale wydarte z kontekstu, złożone przez Grzegorza znaczą zupełnie co innego. I tak się dzieje w większości przypadków, bo poeta i kompozytor inaczej rozumieją tekst. I tak ma być.

       - Mam parcie na szkło – wyznaje z kolei Mozil. - Ale mam nadzieję, że dzięki temu teksty, które może nie trafiłyby tak szeroko, przez muzykę uda się je przekazać dalej.
       Michał Zabłocki przyznaje, że podczas trzygodzinnych zajęć poetyckich nie uczy warsztatu.
       - To raczej zachęta, liźnięcie tematu – mówi poeta. – Przekonywanie, że pisanie wierszy to nie jest straszna czarna magia.
       Jednak warsztat mieć warto.
       - Żeby pisać w sposób zaplanowany to warsztat mieć musimy – dodaje Michał Zabłocki. – Jednak nie musimy uczyć się go od kogoś. Możemy też na własnych błędach i sukcesach. Na początek polecam gry internetowe do nauki pisania wierszy – przekonuje. – Za pomocą jednej z nich wiersze są wyświetlane na Brackiej w Krakowie, inna służy do nauki pisania na czas, kolejna – do nauki pisania piosenek.
       Podczas dzisiejszych warsztatów w Światowidzie uczestnicy też napisali piosenkę. Zadedykowaną Czesławowi Mozilowi.
       - Po pierwsze, dla kogo – dla Czesława. Po drugie, temat: „Grać nie srać”, słowa, jakich użyłby Czesław, a to wszystko na francuską melodię – zdradza szczegóły Michał Zabłocki. – Co artysta zrobi z tą piosenką, nie wiem (uśmiech). – To groteska, bolesna, ale bardzo prawdziwa – dodaje Czesław Mozil.
       Czy poezję może tworzyć każdy? A czy można się tego nauczyć, jak rzemiosła?
       - Na pewno pisać może każdy, ale wypracować warsztat jak rzemieślnik niekoniecznie trzeba – stwierdza Michał Zabłocki. - Pytanie czy każdy jest w stanie napisać wiersz uznany przez ogół za poezję, ale – i tu dopowiem - nawet ci wybrani nie zawsze piszą wspaniałe utwory. Absolutnie warto pisać dla rozwoju osobowościowego - zachęca.
       - Każdy powinien, ale nie każdy musi pisać wiersze – dodaje Czesław Mozil. - Tak samo zresztą jest ze śpiewaniem.
       Po warsztatach Czesław dał koncert w Galerii Nobilis, ale o tym wydarzeniu nieco później…