Zgubiony, a nie skradziony

- Czas wakacji pokazał, że telefony komórkowe są mieniem szczególnie narażonym na utratę. Do „komórek” przyzwyczailiśmy się na tyle, że nie chcemy się z nimi rozstawać ani na chwilę. Czasem jednak wypadają z kieszeni, plecaków, toreb lub po prostu przez roztargnienie zostawiamy je w miejscach, których jesteśmy - pisze sierż. Krzysztof Nowacki, oficer prasowy KMP w Elblągu. - Kolejnym krokiem po zgubieniu telefonu jest zazwyczaj wizyta u operatora sieci, a następnie w komendzie policji, gdzie osoba taka chce zgłosić... kradzież telefonu. Często nie wiedząc nawet, w jakich okolicznościach i gdzie go utraciła. Jak pokazuje doświadczenie, czasem dopiero policjanci ustalają, że tak naprawdę telefon został zgubiony, a kradzież w ogóle nie miała miejsca. Osoba zgłaszająca natomiast, chcąc podwyższyć rangę czynu, zagubienie telefonu komórkowego zgłosiła na policji jako kradzież. Tłumacząc to sobie, że „wtedy szybciej się znajdzie”. Jest to błędny tok myślenia z uwagi na to, iż przy zgłoszeniu zagubienia telefonu jest on również rejestrowany w policyjnym systemie informacyjnym. Zapisywana jest marka, model oraz indywidualny numer IMEI aparatu. Policja apeluje zatem o podawanie informacji zgodnych ze stanem faktycznym. Jeżeli utraciliśmy telefon na skutek kradzieży, dokładnie opowiedzmy całe zajście policjantowi przyjmującemu zgłoszenie. Jeżeli było to tylko zagubienie, powiedzmy o tym funkcjonariuszowi, a nasz telefon w tym przypadku również będzie zarejestrowany i poszukiwany.
      
       Policja przypomina:
       Art. 233. § 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
       Art. 238. Kto zawiadamia o przestępstwie lub o przestępstwie skarbowym organ powołany do ścigania, wiedząc, że przestępstwa nie popełniono, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.